Τα σκήπτρα στην κατοχή του Ιράκ κατέχει, όπως είναι γνωστό, η Αμερική, που διατηρεί στη χώρα και γενικότερα στη Μέση Ανατολή περίπου 200.000 στρατιώτες. Η δεύτερη θέση, ωστόσο, δεν ανήκει, όπως θα περίμενε κανείς, στην Αγγλία, τον έτερο ένθερμο οπαδό της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας», οι δυνάμεις της οποίας αγγίζουν τις 7.500 στο Ιράκ και συνολικά τις 11.000 στην ευρύτερη περιοχή. Αντίθετα, η δεύτερη πολυπληθέστερη δύναμη στο Ιράκ είναι οι ιδιωτικοί στρατοί, οι οποίοι, σύμφωνα με Αμερικανούς αναλυτές, αριθμούν έως και 15.000 στρατιώτες! Πρόκειται για βετεράνους του αμερικανικού στρατού οι οποίοι αρχικά πήγαν στο Ιράκ ως σύμβουλοι ασφάλειας μεγάλων επιχειρήσεων και διπλωματών και έχουν μετατραπεί σήμερα σε μια πάνοπλη πολεμική μηχανή που παρέχει προστασία σε «υψηλά» πρόσωπα και εταιρίες που έχουν υπογράψει συμβόλαια για την «ανοικοδόμηση» του Ιράκ.

Το μεροκάματό τους κυμαίνεται από 1.000 έως 2.000 δολάρια, πολλαπλάσιο του μεροκάματου που παίρνει ένας μισθοφόρος του αμερικανικού στρατού. Οι εν λόγω τυχοδιώκτες παραστρατιωτικοί, πέρα από το παχυλό μεροκάματο, απολαμβάνουν ένα ακόμα «προνόμιο»: Για τα όποια εγκλήματά τους δεν είναι υπεύθυνη - έστω και για τα μάτια του κόσμου - η στρατιωτική Δικαιοσύνη της Αμερικής, αλλά η ιρακινή Δικαιοσύνη, η οποία, ως γνωστόν, είναι ανύπαρκτη στη χώρα. Κατά συνέπεια, στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής ζούγκλας που εγκαθίδρυσαν οι Αμερικανοευρωπαίοι στο Ιράκ, μπορούν με την άνεσή τους να επιδίδονται σε ένα σαφάρι Ιρακινών, χωρίς μάλιστα να δίνουν πουθενά λογαριασμό...

«Ο λόγος της γραμματέως του ΚΚΕ διαπνεόταν από τον αντιευρωπαϊσμό» σημείωνε η χτεσινή «Αυγή», σχετικά με την προχτεσινή ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή. Με άλλα λόγια, δηλαδή, όχι μόνον... αναστατώνεται και δυσανασχετεί η «Αυγή» με όποια κριτική ενάντια στην ΕΕ και στην πολιτική της, αλλά και τη θεωρεί, ως... απόδειξη «αντιευρωπαϊσμού». Προφανώς, έχει σε πολύ μικρή εκτίμηση τις... γεωγραφικές γνώσεις του ΚΚΕ. Την πληροφορούμε, πάντως, ότι γνωρίζουμε σε ποια ήπειρο ανήκει γεωγραφικά η Ελλάδα. Απλά αρνούμαστε να ταυτίσουμε το σήμερα και, πολύ περισσότερο, το αύριο της Ευρώπης και των λαών της, με τον ευρωσυνεταιρισμό του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Πού να δει η «Αυγή, όμως, πέρα από τις παρωπίδες του ευρωμονόδρομου, του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ...

«Ο αποκεφαλισμός σώζει (πιθανώς) τον Αμερικανό υπουργό Αμυνας» έλεγε ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ στο χτεσινό «Βήμα» και ήταν, πράγματι, εύστοχος. Πέρα απ' όσα αναφέρει η εφημερίδα, σχετικά με την επιφυλακτική έως επικριτική στάση αραβικών ΜΜΕ για τον αποκεφαλισμό, ορισμένες πλευρές της όλης υπόθεσης... μυρίζουν, για να μην πούμε... βρωμάνε.