Κάμποσες φορές μεταχειρίστηκε, και πάλι προχτές, ο Κ. Καραμανλής τον όρο «νέα οικονομική πολιτική», στην ομιλία του στη Βουλή, επιχειρώντας να διαφοροποιηθεί από την πολιτική της απελθούσας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Μάταιος, όμως, ήταν ο κόπος του. Η μόνη διαφορά του - στο βαθμό, που μπορεί να εννοηθεί ως τέτοια και μόνο στο επίπεδο της διαχείρισης - βρίσκεται στην εξαγγελία, πως η κυβέρνησή του δε θα έχει διπλά βιβλία και δε θα συντάσσει πλαστούς κρατικούς προϋπολογισμούς. Κατά τ' άλλα, όλα συνεχίζονται στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση. Για τους πολλούς, τους εργαζόμενους και το λαό, συνεχίζονται και, όπως όλα δείχνουν, θα ενταθούν η μονόπλευρη σκληρή λιτότητα, η παραπέρα αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η ανεργία και η κάθε μορφής μερική απασχόληση, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια. Για τους λίγους, την ολιγαρχία των μεγάλων επιχειρήσεων και του πλούτου - την «ατμομηχανή της ανάπτυξης», κατά τον Κ. Καραμανλή - θα συνεχιστούν και θα διευρυνθούν ακόμη παραπέρα οι κάθε λογής παροχές και προνόμια, τα «κίνητρα» και οι φοροαπαλλαγές, όπως και η παραπέρα «απελευθέρωση» των αγορών (διάβαζε: της ασυδοσίας), το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η ιδιωτικοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, κλπ.

Με άλλα λόγια, η ίδια και χειρότερη αντιλαϊκή πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης. Αυτή ακριβώς, που καταδίκασε ο λαός μας στις πρόσφατες εκλογές.