Εικόνα πρώτη. Πλατεία Βάθης, ξημερώματα Κυριακής. Ναρκομανείς μαζεμένοι γύρω - γύρω κάθονται στην πλατεία. Φωνάζουν σε μια τελευταία προσπάθεια να τα βρουν στη «μοιρασιά». Στη μέση ένας κουστουμαρισμένος κύριος κλείνει το χαρτοφύλακά του και φεύγει από την παρέα. Είναι οι ίδιοι ναρκομανείς που πριν κατέκλυζαν τον ηλεκτρικό της Ομόνοιας και τα τριγύρω στενά. Τώρα απλά «μεταφέρθηκαν». Για να μην τους βλέπουν οι περαστικοί. Για να μην γίνονται αντιληπτοί από τους τουρίστες. Για να φαίνεται η πόλη «μας» καθαρή. Δύο αστυνομικοί, παρακολουθούν όλη αυτή την κατάσταση και επεμβαίνουν μόνο όταν ο κουστουμαρισμένος κύριος απομακρύνεται.

Εικόνα δεύτερη: Πλατεία Κολιάτσου. Τα υπόγεια διαμερίσματα είναι «πλημμυρισμένα» από οικονομικούς μετανάστες. Ηρθαν για να βρουν τον παράδεισο. Και το μόνο που βρήκαν ήταν στυγνή εκμετάλλευση κι ένα ανελέητο κυνηγητό από το...«κράτος πρόνοιας». Ζουν δύο και τρεις οικογένειες μαζί σε ένα δυάρι ημιυπόγειο, με άθλιες συνθήκες υγιεινής και μ' ένα... μισό μισθό.

Εικόνα τρίτη: Δευτέρα πρωί. Ο ήλιος δεν έχει ακόμη ανατείλει. Και όμως, η πλατεία Κοτζιά είναι γεμάτη εργάτες, οικοδόμους που περιμένουν για το μεροκάματο. Ανθρωποι, που ξυπνούν τα χαράματα και γυρίζουν στο σπίτι και στην οικογένειά τους μετά τη δύση του ήλιου. Εργάτες που με το αίμα τους - σε αρκετές περιπτώσεις και με τη ζωή τους - έχουν «πληρώσει» τα έργα που αλλάζουν την...«εικόνα της Αθήνας». Και η ειρωνεία είναι ότι ακριβώς απέναντι από τους οικοδόμους που περιμένουν το μεροκάματο, είναι η έδρα της δημάρχου, η οποία και δε σταματά να μιλά γι' αυτή την αλλαγή.