ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι μεταρρυθμιστές...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θέλεις σταθερή εργασία και μια ικανοποιητική αμοιβή, ώστε να τα βγάζεις πέρα, τότε είσαι αντιδραστικός, αγκυλωμένος σε παρωχημένες και ξεπερασμένες αντιλήψεις, συντηρητικός, τριτοκοσμικός κλπ., κλπ. Θέλεις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, διευθέτηση του ωραρίου, κάθε λογής «απελευθέρωση» της ασυδοσίας και του αυταρχισμού της εργοδοσίας κλπ., κλπ., τότε είσαι μεταρρυθμιστής, Ευρωπαίος, προοδευτικός, ακόμη και αριστερός.

Κάπως έτσι μας τα λένε οι κυβερνώντες και όχι μόνον αυτοί. Τα ίδια ουσιαστικά λέει και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, με μόνη διαφορά ότι αυτή υπόσχεται να εφαρμόσει τις προαναφερόμενες «προοδευτικές» μεταρρυθμίσεις με σχέδιο και διατηρώντας την κοινωνική συνοχή... Η ουσία, πάντως, δεν αλλάζει. Ανεξάρτητα από τον όποιο τρόπο εφαρμογής και υλοποίησης, τόσο η κυβέρνηση όσο και το ΠΑΣΟΚ ονομάζουν προοδευτικό, ευρωπαϊκό, αριστερό κλπ. οτιδήποτε μεγαλώνει ακόμη περισσότερο την εκμετάλλευση των εργαζομένων και, βέβαια, τα τεράστια ήδη κέρδη της πλουτοκρατίας. Ονομάζουν μεταρρύθμιση οτιδήποτε διευρύνει την εξουσία του κατεστημένου και συρρικνώνει τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού.

Με δυο λόγια, δηλαδή, είσαι με τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες, τότε είσαι προοδευτικός και αριστερός. Είσαι με τους εργαζόμενους και το λαό, τότε είσαι συντηρητικός και ξεπερασμένος. Πιστεύουν, αλήθεια, ότι με τέτοια... επιχειρήματα θα πείσουν τους εργαζόμενους να σκύψουν το κεφάλι και να υποταχθούν;

Πολλά του διαφεύγουν...

Ελάχιστοι έκαναν αρνητικά σχόλια για την αποχώρηση του ΚΚΕ από την τριήμερη παράσταση του δικομματισμού στη Βουλή. Αντιθέτως, αρκετοί σημείωσαν τον ανούσιο και εντυπωσιοθηρικό χαρακτήρα της συζήτησης, δικαιώνοντας - έστω, με τον τρόπο αυτό - τη στάση του ΚΚΕ. Ενας από τους ελάχιστους, πάντως, ήταν και ο Γρ. Ρουμπάνης της «Ελευθεροτυπίας», ο οποίος - πιστεύοντας, ότι «έπιασε τον ταύρο απ' τα κέρατα» - σημειώνει, πως το ΚΚΕ δεν πήρε μέρος και στην τελευταία συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ) και επιχειρεί να κάνει... μάθημα στο Κόμμα, σχετικά με τη σημασία της συμμετοχής στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες.

Προφανώς, του διαφεύγει, ότι το ΕΣΕΠ δεν έχει καμιά σχέση με τη Βουλή, αλλά είναι συμβουλευτικό όργανο «συναίνεσης» και «εθνικής ομοψυχίας», που συγκροτήθηκε με απόφαση της κυβέρνησης. Του διαφεύγει, ακόμη, ότι το ΕΣΕΠ λειτουργεί κεκλεισμένων των θυρών και οι συνεδριάσεις του είναι απόρρητες. Γεγονός το οποίο αποκλείει την ενημέρωση των πολιτών, άρα και την όποια κρίση τους. Του διαφεύγει, επίσης, ότι το ΚΚΕ διαφώνησε από την πρώτη στιγμή με τη συγκρότηση του ΕΣΕΠ και δήλωσε τη μη συμμετοχή του, για όλους τους παραπάνω λόγους. Χώρια που η λειτουργία του ΕΣΕΠ υποβαθμίζει αντικειμενικά την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής.

Αντί, λοιπόν, να επιχειρεί... μαθήματα στο ΚΚΕ, ας φροντίσει καλύτερα να ενημερωθεί...

Ούτε ίχνος τσίπας

«Η ΟΜΕ - ΟΤΕ αποφάσισε την κήρυξη 3ωρης στάσης εργασίας την Πέμπτη 16/6/2005 και ώρα 12.00 - 15.00 για την απόκρουση των σχεδίων της κυβέρνησης με στόχο την ακύρωση θεμελιακών - εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων (...) Καλούμε τους συναδέλφους μας να συμμετάσχουν στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και των Ομοσπονδιών, την Πέμπτη 16/6/2005 και ώρα 13.00».

Αυτά αναφέρει - αυτολεξεί και μεταξύ άλλων - το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε η ΟΜΕ - ΟΤΕ την περασμένη Παρασκευή και το οποίο υπογράφεται από τους ΠΑΣΚίτες πρόεδρο και γραμματέα της Ομοσπονδίας. Πρόκειται για τους ίδιους «συνδικαλιστές» που υπέγραψαν την κατάπτυστη Σύμβαση με τη διοίκηση του Οργανισμού πριν από λίγες μέρες, βάζοντας ουσιαστικά ταφόπλακα στα δικαιώματα των συναδέλφων τους στον ΟΤΕ και ανοίγοντας το δρόμο για συνολικότερες εργασιακές ανατροπές στο σύνολο των πρώην ΔΕΚΟ και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Και βέβαια, δεν περίμενε κανείς από τους συνδικαλιστικούς εκφραστές του κεφαλαίου να κάνουν χαρακίρι για λόγους ευθιξίας. Αλλά από μόνη της η ανακοίνωση δείχνει ότι μάλλον δεν έχουν ίχνος τσίπας πάνω τους...

Στα μούτρα τους η πρόκληση!

Οσο όμως και να προκαλεί αγανάκτηση το θράσος των εργατοπατέρων, πρέπει κανείς να τους αναγνωρίσει ότι είναι συνεπείς με το «συνδικαλισμό» που τάχθηκαν να υπηρετούν. Σαν γνήσιοι εκφραστές του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, φροντίζουν πρώτα να πετσοκόψουν στην κυριολεξία τους εργαζόμενους και ύστερα καλούν δημαγωγικά σε «αγωνιστική» απόκρουση της επίθεσης που οι ίδιοι στήριξαν ολόψυχα, προδίδοντας ανοιχτά τα συμφέροντα των συναδέλφων τους και όλης της εργατικής τάξης. Δηλαδή, ό,τι ακριβώς κάνει και η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Από αυτή την άποψη, η θέση τους την Πέμπτη είναι στην εργατοπατερική σύναξη που διοργανώνει η ΓΣΕΕ. Δεν ισχύει όμως το ίδιο με τους εργαζόμενους του ΟΤΕ, που έχουν μια ακόμη καλή ευκαιρία να τους γυρίσουν κατάμουτρα τη θρασύτατη πρόκληση, συμμετέχοντας μαζικά στη συγκέντρωση που διοργανώνει το ΠΑΜΕ την ίδια μέρα, στις 6 το απόγευμα έξω από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.

Πιο δυναμικά στους αγώνες

Με την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, όπως αναμενόταν, στην κυβέρνηση, τέλειωσε τα μεσάνυχτα της Κυριακής η τριήμερη «παράσταση» στη Βουλή. Χρειάζεται, βεβαίως, μια διευκρίνιση πρωταρχικής σημασίας. Το θέατρο είναι μια κορυφαία τέχνη, με λυτρωτικές ιδιότητες για τον άνθρωπο. Το αρχαίο ελληνικό δράμα, ο πρόγονος του σύγχρονου θεάτρου, ήταν θεσμός της Δημοκρατίας. Οι μεγάλοι τραγικοί ποιητές, Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης και ο κωμικός Αριστοφάνης ανήγαγαν το δημόσιο διάλογο και την πολιτική κριτική σε αισθητικά κατορθώματα. Ωστόσο, στο θέατρο, όπως και σε όλες τις τέχνες, το αποτέλεσμα είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Στην τριήμερη «παράσταση» στη Βουλή, είχαμε ένα επικίνδυνο για το λαό έργο (τη στημένη αποπροσανατολιστική άνευ ουσίας δικομματική αντιπαράθεση και, μάλιστα, στην πιο συναινετική εκδοχή της), ένα επιτελείο ηθοποιών, τους εκπροσώπους των δύο μεγάλων κομμάτων, που προσπαθούσαν, εις μάτην, να υποδυθούν τους προστάτες του λαού, και την αντιλαϊκή πολιτική στο μέσο του «θιάσου», για την προώθηση της οποίας έχουν δεσμευτεί και οι δύο συνεταίροι του δικομματισμού.

Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής επιδίωξαν, μέσω αυτής της διαδικασίας, να αποκαταστήσουν την εικόνα ενός αποφασισμένου (και αποφασιστικού) μηχανισμού για την προώθηση των αντεργατικών μέτρων ως συνέχεια αυτών της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με παραπέρα ένταση των ιδιωτικοποιήσεων, της πλήρους ανατροπής του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και της Κοινωνικής Ασφάλισης, της παραπέρα εμπορευματοποίησης της Υγείας, της Πρόνοιας, γενικά της εξασφάλισης για το κεφάλαιο συνθηκών παραπέρα έντασης της εκμετάλλευσης. Η δήλωση του πρωθυπουργού, λίγο πριν από την ψηφοφορία, ήταν σαφής ως προς την πρόθεσή του να μεταφράσει την ψήφο εμπιστοσύνης σε πρόσθετη νομιμοποίηση αυτής της πολιτικής. Να την παρουσιάσει ως ισοδύναμη της λαϊκής εντολής για την εφαρμογή μιας άγριας ταξικής πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου.

Με υψηλούς τόνους, αλλά άσφαιρα πυρά, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου έπαιξαν καλά το ρόλο τους. Ως αντιπολίτευση που πασχίζει, και η πολιτική της πλουτοκρατίας να εφαρμόζεται ολοκληρωμένα, και οι λαϊκές δυνάμεις να μην απεγκλωβίζονται απ' αυτήν. Αυτό επιδίωξαν και με τη στάση τους στη Βουλή. Η ταύτιση των δύο κομμάτων επί των βασικών επιλογών (μεταξύ των οποίων και οι «μεταρρυθμίσεις» σε Ασφαλιστικό και Εργασιακά), οδήγησε σε μια κακόηχη συμφωνία. Οι διαφορές επί των διαχειριστικών ικανοτήτων του ενός, ή του άλλου καμιά σημασία έχουν για τους εργαζόμενους, αντίθετα είναι σε βάρος τους. Αλλωστε, το «έργο» το έχουν ξαναδεί.

Η τριήμερη συζήτηση επιβεβαίωσε σε κάθε πτυχή της τη θέση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, που επέλεξε να αποχωρήσει απ' αυτήν τη συμπαιγνία Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ με το προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα. Καλώντας σε ένταση των αγώνων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων για την απόκρουση της επίθεσης που δέχονται και συνιστά τη μεγαλύτερη απειλή για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους.

Καλώντας, ταυτόχρονα, σε μομφή κατά των δύο κομμάτων και της κοινής και αδιαίρετης πολιτικής τους. Και σε ψήφο εμπιστοσύνης στη δύναμη της λαϊκής κοινωνικοπολιτικής δράσης, στην ταξική ενότητα και τη λαϊκή συμμαχία, στη ρήξη και την ανατροπή.