Κλαίει και οδύρεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την τύχη της καπιταλιστικής ευρωένωσης, αυτού του ευαγούς ιδρύματος που είχε την κακή τύχη να πέσει στα χέρια μιας «ανήμπορης ελίτ», όπως είπε και ο Δ. Παπαδημούλης. Σπαράζει η χτεσινή «Αυγή». Το πρωτοσέλιδό της εκπέμπει «σήμα κινδύνου», γιατί, όπως αναφέρει ο πηχυαίος τίτλος, «Χρεωκοπούν και την Ευρώπη»! Και αμέσως από κάτω διαπιστώνει ότι «πανικόβλητοι οι ηγέτες της ευρωζώνης τρέχουν σε έκτακτη σύνοδο κορυφής την Παρασκευή για να προλάβουν τον κίνδυνο συνολικής κατάρρευσης»!

Τους κατανοούμε. Ταύτισαν την ύπαρξή τους με την υπεράσπιση της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας από την εποχή της ΕΟΚ ακόμη ως την ΕΕ και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ακόμα και σήμερα που έχουν αποκαλυφθεί πλήρως στα μάτια των λαών το ποιόν της, ο ρόλος και η αποστολή της, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να την υπερασπίζεται. Βομβαρδίζοντας τις λαϊκές συνειδήσεις με αυταπάτες μεγατόνων ότι η ΕΕ που υπάρχει για να εγγυάται τα συμφέροντα των μονοπωλίων, είναι δυνατόν να μεταλλαχθεί εν μια νυκτί σε ένωση που θα υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα. «Ατού» και «πλεονέκτημα» χαρακτήριζε προσφάτως ο Αλ. Τσίπρας τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ. Κι ας οφείλεται σ' αυτήν ακριβώς τη συμμετοχή η τεράστια αιμορραγία του λαού και του τόπου, η κολοσσιαία επίθεση που δέχτηκαν η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα σε κεκτημένα δικαιώματα.

Ο λαός έχει πείρα, θυμάται ότι οι υποσχέσεις για φαγοπότι με «χρυσά κουτάλια» όχι μόνο δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, αλλά έφτασε σήμερα να στερείται το ψωμί, να βυθίζεται στην ανεργία, στην ανέχεια, στη φτώχεια. Ας σπαράζει η «Αυγή» και ο χώρος που εκπροσωπεί. Οι άνθρωποι του μόχθου δε συμμερίζονται τον πόνο τους, έχουν δικό τους που οφείλεται σ' αυτούς για των οποίων τη διάσωση καίγεται ο οπορτουνισμός. Και ολοένα και περισσότεροι κατανοούν ότι η προοπτική προς όφελος των συμφερόντων τους περνάει μέσα από την πάλη για την κατάργηση των καπιταλιστών, που κλέβουν το μόχθο των εργαζομένων και κερδοφορούν, και την αποδέσμευση από την ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία.

Πριν ακόμη «απελευθερωθούν» τα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος και αυξηθούν τα κόστη λόγω της αγοράς δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων. Πριν συνδεθούν με τις μεταβολές μιας ολοένα αυξανόμενης και τεχνητά διαμορφούμενης χοντρικής τιμής. Πριν τοποθετηθούν οι νέοι μετρητές που θα επιτρέπουν στις εταιρείες προμήθειας να μετρούν την κατανάλωση ανά λεπτό, επιβάλλοντας ανάλογα «χαράτσια», η «αγορά» δοκιμάζει τις δυνάμεις της στην τιμολόγηση «πολλών ταχυτήτων».

Από τα τιμολόγια ορισμένων εταιρειών, έτσι όπως τα ανάρτησε η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας στην ιστοσελίδα της, προκύπτει η σχετικότητα των εκπτώσεων που προσφέρονται σε «πακέτα» κατανάλωσης. Κι αυτό γίνεται επειδή μπορεί το «πακέτο» να είναι δεδομένο (π.χ. 1.200 κιλοβατώρες), αλλά όχι και η κατανάλωση, η οποία μπορεί να αυξομειωθεί από διάφορους αστάθμητους παράγοντες.

Τα ποσοστά έκπτωσης κυμαίνονται και μεγαλώνουν κοντά στο όριο αλλαγής του «πακέτου», ενώ για κάποια μεγέθη κατανάλωσης συμφέρει η ΔΕΗ και για κάποια άλλα οι ανταγωνιστές της.

Ωστόσο, δεν είναι αυτό το κύριο, καθώς οι χρεώσεις των «πακέτων» μπορούν να αλλάξουν. Το κύριο είναι η εφαρμογή μιας τιμολόγησης «πολλών ταχυτήτων» που βασίζεται στις αποκλίσεις της κατανάλωσης και στην επιβάρυνση ορισμένων κατηγοριών, προκειμένου να «ελαφρυνθούν» άλλες, με βασικό ζητούμενο να διασφαλιστεί ένα δεδομένο κέρδος.

Είναι μια πρακτική που θα εφαρμοστεί σε όλο της το μεγαλείο όταν ολοκληρωθούν οι καταστροφικές, για τα λαϊκά στρώματα, ρυθμίσεις της «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Είναι μια παραπλανητική τακτική και γι' αυτό αποφεύγεται η ξεκάθαρη χρέωση ανά κιλοβατώρα, έστω μέσα σε ορισμένες κλίμακες κατανάλωσης.