ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 15 Γενάρη 2005
Σελ. /40
Για ποιο μέλλον μιλάμε;

Γρηγοριάδης Κώστας

«Μάχη για το μέλλον τους δίνουν οι αγρότες» έλεγε ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της «Αυγής». Πράγματι, έτσι είναι, αλλά το κρίσιμο ζήτημα βρίσκεται στο ποιο είναι το μέλλον των αγροτών. Σύμφωνα, πάντως, με τον ΣΥΝ - όπως γράφει η χτεσινή «Αυγή» - το μέλλον «συναρτάται με την ανάγκη να μεταρρυθμιστεί η ΚΑΠ προς ριζοσπαστική κατεύθυνση, ώστε να παράγονται ποιοτικά προϊόντα με συμπίεση του κόστους». Μα αυτό ήδη γίνεται. Οι πολυεθνικές και οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους ήδη προχωρούν στην παραπέρα αντιδραστική αναθεώρηση και υλοποίηση της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής - υπακούοντας στις επιτακτικές ανάγκες παραπέρα καπιταλιστικοποίησης της αγροτικής οικονομίας. Αλλο δρόμο, ούτε γνωρίζουν και, βέβαια, ούτε συμβαδίζει με τα συμφέροντά τους.

Τούτο, βέβαια, δε σημαίνει, ότι δεν υπάρχει γενικά άλλος δρόμος. Υπάρχει, αλλά βρίσκεται σε ριζική αντίθεση με αυτά τα συμφέροντα, την πολιτική της ΕΕ και των εγχώριων οπαδών του ευρωενωσιακού «μονόδρομου». Βρίσκεται στην πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, για λαϊκή συμμαχία και εξουσία. Για μια λαϊκή οικονομία, όπου κυριαρχούν τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Στον παραγωγικό συνεταιρισμό των μικρομεσαίων αγροτών, που έχοντας την ολόπλευρη στήριξη του δημόσιου, λαϊκού τομέα της οικονομίας, αφ' ενός, θα εξασφαλίζει τα συμφέροντα των πρώτων και, αφ' ετέρου, θα παράγει ποιοτικά, σε επάρκεια και φτηνά αγροτικά προϊόντα για όλους τους εργαζόμενους.

Τα... νόμιμα

Και μετά παραπονιούνται που τους καταλογίζουμε ότι είναι εγκλωβισμένοι στον ευρωενωσιακό αντιλαϊκό «μονόδρομο». Οτι έβαζαν πλάτες στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ, μέχρι πρόσφατα, όπως βάζουν πλάτη στην πολιτική της ΝΔ σήμερα. Για την ηγεσία του ΣΥΝ μιλάμε. Διαβάστε, ποια είναι η θέση του ΣΥΝ, για τα αιτήματα των βαμβακοπαραγωγών, όπως τη γράφει η χτεσινή «Αυγή»: Ο ΣΥΝ «ζητεί να απορροφηθούν όλες οι αδιάθετες νόμιμες ποσότητες βαμβακιού και να απαλλαγούν από τη συνυπευθυνότητα όλοι οι κατά κύριο επάγγελμα, μικρομεσαίοι, αγρότες» (η υπογράμμιση δική μας).

Και σε ό,τι αφορά το πρώτο μέρος είναι το ίδιο ακριβώς με ό,τι λένε η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ. Υποκλίνονται όλοι μαζί στους αντιαγροτικούς περιορισμούς της ΚΑΠ και του αντίστοιχου ευρωενωσιακού κανονισμού για το βαμβάκι. Στηρίζουν, με άλλα λόγια, την πολιτική παραπέρα περιορισμού της βαμβακοκαλλιέργειας και χτυπήματος των μικρομεσαίων βαμβακοπαραγωγών. Κι αφού δηλώσουν την υποταγή τους στη «νομιμότητα» της ΚΑΠ, επιχειρούν να θολώσουν τα νερά, βάζοντας το δεύτερο, περί απαλλαγής από τη συνυπευθυνότητα, παρότι γνωρίζουν πως η τελευταία είναι αδιάσπαστο στοιχείο και συνέπεια της «νόμιμης ποσότητας». Κι εδώ, όμως, με... μέτρο, αφού το θέτουν μόνο για τους «κατά κύριο επάγγελμα, μικρομεσαίους, αγρότες». Δηλαδή, ο κατά κύριο επάγγελμα καφετζής του χωριού, που εξασφαλίζει την επιβίωσή του, καλλιεργώντας και λίγα στρέμματα βαμβάκι, να πληρώσει και γιατί; Για να εγκαταλείψει το χωριό και να έρθει στην πόλη, αυξάνοντας κι άλλο τη στρατιά των ανέργων;

Ο «πονοκέφαλος»

Σε «πονοκέφαλο» έχει μετατραπεί για τον ΟΗΕ το πρόγραμμα «Πετρέλαιο έναντι τροφίμων». Ναι, το διαβόητο εκείνο πρόγραμμα, που κράτησε από το 1996 μέχρι το 2003 και υποτίθεται πως είχε σκοπό να αμβλύνει τις τραγικές συνέπειες του εγκληματικού δεκαετούς εμπάργκο σε βάρος του Ιράκ. Εμάς, πάντως, μας το θύμισε ένα τηλεγράφημα του Γαλλικού Πρακτορείου, σύμφωνα με το οποίο η υλοποίηση του προγράμματος «υπήρξε σε πολύ μεγάλη έκταση ελαττωματική και απωλέστηκαν έτσι εκατομμύρια δολαρίων που σε πολλές περιπτώσεις τα υπεξαίρεσαν επιτήδειοι». Αυτά ανακοινώθηκαν εκ μέρους της ανεξάρτητης επιτροπής που διόρισε ο ίδιος ο ΟΗΕ και διερευνά τις συνθήκες εφαρμογής του προγράμματος, συμπληρώνει το τηλεγράφημα.

Κι ενώ οι ιθύνοντες των ΗΠΑ - όπως και άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών - σπεύδουν να εκμεταλλευτούν τα παραπάνω, για να εξυπηρετήσουν τις δικές τους επιδιώξεις, «ξεχνούν» ότι δικές τους εταιρίες και άνθρωποι - κατά κανόνα - διαχειρίστηκαν το πρόγραμμα «Πετρέλαιο έναντι τροφίμων». Με το αζημίωτο, βέβαια...

Στη... φτήνια

«Ενας Αμερικανός στρατιωτικός καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός έτους σήμερα για τη δολοφονία ενός σοβαρά τραυματισμένου ιρακινού εφήβου σε μια φτωχογειτονιά της Βαγδάτης πέρυσι, ανακοινώθηκε από τον αμερικανικό στρατό. "Ο λοχίας Καρντίνας Αλμπαν καταδικάστηκε σήμερα για την κατηγορία της δολοφονίας και για συνωμοσία για δολοφονία από το στρατοδικείο της πρώτης μεραρχίας ιππικού στο στρατόπεδο Λίμπερτι", δήλωσε ένας στρατιωτικός εκπρόσωπος». Η είδηση αυτή μεταδόθηκαν χτες από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Πολύ... φτηνή η ζωή στο Ιράκ. Οταν πρόκειται για Ιρακινούς, βέβαια...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Διά βίου» εξυπηρέτηση του κεφαλαίου

Συγκάλυψη κι ένταση της ανεργίας, σκόρπιες γνώσεις, πληρωμένες ακριβά και με πρόσκαιρο αντίκρισμα στην αγορά εργασίας... Αυτό είναι η λεγόμενη διά βίου μάθηση, που η κυβέρνηση προωθεί με ταχύ ρυθμό και προχτές παρουσίασε το σχετικό νομοσχέδιο στο υπουργείο Παιδείας λες κι έφερνε την ...«άνοιξη» για την Παιδεία. Πλασάροντας διάφορα ιδεολογήματα κι έχοντας ουσιαστικά την πλήρη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση προωθεί τις ευρωπαϊκές αποφάσεις σχετικά με την κατάρτιση (γιατί αυτό είναι η διά βίου μάθηση) σαν να ήταν αναγκαίες για τους εργαζόμενους.

Μεγάλο ψέμα! Είναι αναγκαίες μόνο για το κεφάλαιο, μόνο αυτό υπηρετούν, φτιάχνοντας στρατιές ευέλικτου, φθηνού εργατικού δυναμικού, που θα αξιοποιείται πρόσκαιρα από τις επιχειρήσεις και στο σύντομο διάστημα που θα απαξιώνονται οι γνώσεις του, θα εξαναγκάζεται να επανακαταρτισθεί. Η διά βίου εκπαίδευση δεν είναι μια ανάγκη απορρέουσα από το συνεχώς μεταβαλλόμενο τεχνολογικό τοπίο και την ταχεία εξέλιξη των επιστημών, όπως θέλουν να μας πείσουν. Προκύπτει από την έλλειψη και ανεπάρκεια που έχει εσκεμμένα το υπάρχον σύστημα της εκπαίδευσης, σε όλες του τις βαθμίδες.

Για παράδειγμα, αν τα προγράμματα και το περιεχόμενο των σπουδών στα πανεπιστήμια ήταν τέτοια που οι απόφοιτοι να έχουν ολοκληρωμένη γνώση του αντικειμένου τους, επιστημονική ειδίκευση και γνώση των νόμων εξέλιξης της κοινωνίας, θα ήταν ικανοί να παρακολουθούν τις εξελίξεις της επιστήμης στην ειδικότητά τους, μέσα και από τμήματα ετήσιας, συνεχούς επιμόρφωσης, που θα πρέπει να λειτουργούν μέσα στα πανεπιστήμια και από τα οποία θα περνάει προοπτικά το σύνολο του επιστημονικού δυναμικού. Ομως, το κόστος για μια τέτοια ολοκληρωμένη εκπαίδευση είναι μεγάλο και η άρχουσα τάξη προτιμάει να παρέχει μια πολύ πιο φθηνή και μερική μόρφωση στη μεγάλη μάζα του λαού. Η φθηνή αυτή μόρφωση έχει αναπόφευκτα και ημερομηνία λήξης. Ετσι προκύπτει η «ανάγκη» της «διά βίου» κατάρτισης, το κόστος της οποίας θα επωμίζεται ο καταρτιζόμενος.

Με το νομοσχέδιο που δημοσιεύτηκε προχτές, μάλιστα, η κατάρτιση μπαίνει μέσα στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, μέσω των Ινστιτούτων Διά Βίου Εκπαίδευσης (ΙΔΒΕ), τα οποία θα είναι μοχλός για τη συνολικότερη υποβάθμιση αλλά και την ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Τα ΙΔΒΕ θα χρηματοδοτούνται απευθείας από τις επιχειρήσεις, θα έχουν δίδακτρα και θα προσφέρουν προγράμματα δομημένα σε διδακτικές ώρες (απ' όπου φαίνεται κι ο αποσπασματικός χαρακτήρας τους), τα οποία θα οδηγούν σε πιστοποιητικά χωρίς κανένα αντίκρισμα. Οι επιχειρήσεις θα αξιοποιούν και θα παραγγέλνουν προγράμματα στα ΙΔΒΕ ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Τίποτα, βέβαια, από αυτά δεν έχει σχέση με τις λαϊκές ανάγκες για μόρφωση, ειδίκευση, δουλιά. Γι' αυτό το νέο χτύπημα της κυβέρνησης στο δικαίωμα της μόρφωσης απαιτείται να βρει δυναμική απάντηση από τους εκπαιδευτικούς φορείς αλλά και να γίνει υπόθεση της ίδιας της εργατικής τάξης και των φτωχομεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού, που πληρώνουν κυρίως το μάρμαρο. Οι κινητοποιήσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και σ' άλλες πόλεις που προγραμματίζουν οι αγωνιστικές δυνάμεις στις 21 του Γενάρη, μέρα που θα στηθεί η φιέστα του «διαλόγου», είναι ένας σημαντικός σταθμός.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ