«Επιλεκτικές προσεγγίσεις κάνει η ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη: Στην περίπτωση ενός δεξιού δημοσιογράφου, τον έστειλε στη φυλακή με ένα βαρύ κατηγορητήριο, ενώ στην περίπτωση της αριστεράς είναι εξαιρετικά προσεκτική...!».

Με τη δήλωση αυτή σχολίασε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. τη σύλληψη, προσαγωγή και βασανισμό στελέχους του ΣΥΝ προχτές από την Αντιτρομοκρατική, για να τον αφήσει λίγο αργότερα ελεύθερο επικαλούμενη ...λάθος λόγω ομοιότητάς του με άτομο που καταζητεί! Δε γνωρίζουμε βεβαίως, άλλωστε δεν κάνει και τον κόπο να μας πληροφορήσει, αν ο ΛΑ.Ο.Σ. διαθέτει στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι κακώς ο «δεξιός δημοσιογράφος» είναι στη φυλακή και ότι στη θέση του θα έπρεπε να είναι άλλοι. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι δε χάνει ευκαιρία να «κελαηδήσει» υπέρ μιας πολιτικής γενικευμένης καταστολής και δεν κρύβει την έλξη που του ασκεί η προοπτική του να μην «πετάει κουνούπι», του να γίνει ο αυταρχισμός καθημερινότητα για το λαό, για το εργατικό - λαϊκό κίνημα και ρουτίνα η φίμωση κάθε φωνής που δεν αρέσει στον ίδιο και στο σύστημα που εκπροσωπεί.

Με βαρύγδουπους τίτλους «υποδέχτηκε» ο φιλοκυβερνητικός, αλλά όχι μόνο αστικός Τύπος τη δήθεν «αντίσταση» της συνδικαλιστικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ (ΠΑΣΚΕ) στην κυβέρνηση και το «μνημόνιο», με αφορμή τη συνέντευξη που έδωσαν πρωτοκλασάτοι εργατοπατέρες. «Παντιέρα ...ΠΑΣΚΕ», λέει το ένα συγκρότημα, «Δεν βάζουν πλάτη», λέει το άλλο, «Αντάρτικο», λέει το τρίτο. Βέβαια, αυτό που γίνεται φανερό όσο και αν έντεχνα προσπαθούν να το κρύψουν οι αστικές φυλλάδες, είναι ότι οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, με πρωταγωνιστές τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, έχουν φθαρεί και τώρα κάνουν προσπάθεια να δείξουν δήθεν ...ανάστημα στα αντιλαϊκά μέτρα που τσακίζουν το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Οι ίδιοι που τώρα εμφανίζονται να ...αντιδρούν, είναι αυτοί που για πολλά χρόνια έβαλαν πλάτη για να εφαρμόζεται η πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου. Αυτοί πρωτοστατούσαν σε υπογραφή Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με μηδαμινές ή και μηδενικές αυξήσεις, που στην ουσία ισοδυναμούν με μειώσεις του εισοδήματος, δεδομένου ότι καθημερινά το ροκανίζουν οι ανατιμήσεις και οι αυξήσεις παντού. Αυτοί πρωτοστατούσαν στο πέρασμα εργασιακών σχέσεων που τσακίζουν το σταθερό εργάσιμο χρόνο, τη δουλειά με δικαιώματα, την Κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις.

Ακόμα και αυτήν την ύστατη στιγμή, της λεγόμενης αντίστασης, προβάλλουν στους εργάτες την υποταγή στο εκμεταλλευτικό σύστημα, κλείνοντας σε όλες τις πτώσεις την «ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων», την «ευρωπαϊκή ενοποίηση», προβάλλουν τη στρατηγική των κεφαλαιοκρατών περί «ευρωομόλογων» και «αναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου». Φυσικά, αυτή η στάση δεν εκπλήσσει τους εργαζόμενους. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης της εργατικής αριστοκρατίας, να υπηρετεί το σύστημα που την ταΐζει. Οι εργάτες πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη. Η ουσιαστική βελτίωση της θέσης τους, ώστε να ανοίξει και ο δρόμος για τη δική τους εξουσία περνάει μόνο μέσα από τη συσπείρωση στο ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε εργατογειτονιά σε ρήξη με τη στρατηγική του κεφαλαίου, απομονώνοντας και τους υπαλλήλους τους στο συνδικαλιστικό κίνημα.