ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να βγουν σωστά συμπεράσματα

Ο λαός έχει κάθε δικαίωμα να λογαριάζει σαν αποτέλεσμα της δικής του πάλης τις ρωγμές που μεγάλωσαν στα αστικά κόμματα, μετά την ψηφοφορία για το νέο μνημόνιο. Για να αξιοποιήσει, όμως, αποτελεσματικά τις εξελίξεις και να μεγαλώσει τα ζόρια αυτών που του μαυρίζουν τη ζωή, μέχρι να ανατρέψει την πολιτική τους, πρέπει να βγάλει ολοκληρωμένα και σωστά συμπεράσματα για τη στάση των βουλευτών που καταψήφισαν το μνημόνιο. Είναι φανερό ότι η αδυναμία του αστικού συστήματος να ενσωματώσει τη λαϊκή αγανάκτηση, χρησιμοποιώντας αδίστακτα κάθε μέσο, αυξάνει την πίεση στα στελέχη των κομμάτων, που καλούνται να υλοποιήσουν και να υπερασπιστούν τα βάρβαρα μέτρα, σε αναντιστοιχία με τη θέληση της πλειοψηφίας τους λαού.

Δίπλα σ' αυτό όμως, δεν πρέπει να παραγνωρίζει κανείς την επίδραση που ασκούν στα αστικά κόμματα τα αδιέξοδα που γεννά η προσπάθειά τους να διαχειριστούν την κρίση προς όφελος της πλουτοκρατίας. Αν πριν από μερικούς μήνες είχαν τη δυνατότητα να ελιχθούν απέναντι στο λαό, προπαγανδίζοντας υποκριτικά ότι με τα βάρβαρα μέτρα υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, σήμερα, αυτό το ψέμα δεν πιάνει τόπο. Το βάθος της κρίσης σε όλη την ΕΕ, όπως και το γεγονός ότι περισσότεροι λαϊκοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται σήμερα πως τα μέτρα καμιά σχέση δεν έχουν με το χρέος και το έλλειμμα, κάνουν ακόμα πιο δύσκολο για τα αστικά κόμματα να κοροϊδέψουν το λαό. Στο φόντο αυτής της δυσκολίας οξύνεται στο εσωτερικό των κομμάτων και η διαπάλη για το ποια μορφή διαχείρισης της κρίσης μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική για το κεφάλαιο.

Τόσο στο ΠΑΣΟΚ, όσο και στη ΝΔ, υπάρχουν ομάδες βουλευτών και στελεχών που προκρίνουν την «επεκτατική» διαχείριση, έναντι της «περιοριστικής», ασκώντας κριτική στα μέτρα των μνημονίων ότι βαθαίνουν την ύφεση και καθυστερούν την καπιταλιστική ανάπτυξη. Είναι φανερό ότι η καταψήφιση του μνημονίου από ορισμένους βουλευτές, έγινε κάτω από τη λαϊκή πίεση και με αυτό το κριτήριο και όχι βέβαια με το αν τα μέτρα οδηγούν βαθύτερα στη φτώχεια τα λαϊκά νοικοκυριά για να σωθεί το ντόπιο κεφάλαιο. Οι ίδιοι, άλλωστε, που ψήφισαν με αυτή τη λογική, έχουν συμφωνήσει στα πιο βάρβαρα αντεργατικά μέτρα και πρωταγωνιστούν σε προτάσεις για νέες φοροαπαλλαγές και προνόμια στην πλουτοκρατία, προκειμένου να επενδύσει με μεγαλύτερες αποδόσεις τα κεφάλαια που έχει συσσωρεύσει.

Καθόλου τυχαία, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, όσοι από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ καταψήφισαν την Κυριακή στο μνημόνιο, έδωσαν την επομένη όρκους πίστης στα κόμματα με τα οποία εκλέχτηκαν, ισχυριζόμενοι ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί εκφραστές της στρατηγικής τους. Η αποστασιοποίησή τους θα αξιοποιηθεί από το αστικό πολιτικό σύστημα για να μακιγιαριστεί και να βάλει καινούρια αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών συνειδήσεων, στη συμπόρευση λαϊκών ανθρώπων με το ΚΚΕ. Ο λαός πρέπει να αποφύγει την παγίδα. Κριτήριο για το ποια όχθη επιλέγει να σταθεί ο καθένας, του κεφαλαίου ή του λαού, δεν είναι αν πολιτεύεται μέσα από τα παραδοσιακά αστικά κόμματα, αν φτιάχνει νέα ή αν παραμένει κατ' ευφημισμόν «ανεξάρτητος», αλλά ποια στρατηγική υπηρετεί. Μ' αυτό το κριτήριο ο λαός πρέπει να σταθεί αμείλικτος απέναντι σε ολόκληρο το αστικό πολιτικό σύστημα, να ενισχύσει τη λαϊκή συμμαχία και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ.

Είναι τιμή και όχι βεβήλωση

Γρηγοριάδης Κώστας

Βαριά λέξη η «βεβήλωση». Αρμόζει περισσότερο η χρήση της όταν θίγονται αξίες που σχετίζονται με την ανθρώπινη ζωή, το δικαίωμα στη δουλειά, το αξιοπρεπές μεροκάματο, τη σύνταξη, τη σωστή περίθαλψη, την καλή μόρφωση, την ελευθερία και το δίκιο που πηγάζουν από όλα τα παραπάνω.

Οταν αυτό που θίγεται είναι η «κονόμα» του επιχειρηματία που πουλάει τον ήλιο, τη θάλασσα και την Ακρόπολη, «ζυγίζοντας» σε ευρώ την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά, η «βεβήλωση του Ιερού Βράχου» είναι κάτι που χαρακτηρίζει τον έμπορα των αξιών και όχι τον αγωνιστή που παλεύει για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και άρα για τον πολιτισμό, το δίκιο, την ιστορία και τη μνήμη αυτού του τόπου.

Ο σύνδεσμος των τουριστικών πρακτόρων διαμαρτύρεται με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό και τον υπουργό «Προστασίας του Πολίτη», για τα «έκτροπα» της Κυριακής και ζητά να μάθει αν έγιναν συλλήψεις αυτών που ανέβηκαν στην Ακρόπολη, των αγωνιστών του ΠΑΜΕ δηλαδή και για τις ευθύνες του προσωπικού φύλαξης.

Δεδομένου ότι και στον κλάδο των τουριστικών γραφείων ελάχιστοι μεγάλοι έχουν στα χέρια τους το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς, σκοπεύοντας να την αρπάξουν όλη αν μπορέσουν και με τη βοήθεια μέτρων όπως αυτά που προβλέπονται στη νέα συμφωνία, ας αναλογιστούν οι μικροί του χώρου με ποιον είναι το πραγματικό συμφέρον τους και ποιος «βεβηλώνει» το δικό τους μέλλον.

Οσο για τον σύνδεσμο - εισαγγελέα, ας μάθει ότι για τις πέτρες της ιστορίας, είναι τιμή και όχι βεβήλωση, να ακουμπά πάνω τους το δίκιο του μέλλοντος, χιλιάδες χρόνια αφότου δημιουργήθηκαν...

«Μόνιμη» θωράκιση της πλουτοκρατίας

Την πρόταση που «διέρρευσε» πριν λίγο καιρό από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, το διορισμό δηλαδή ενός μόνιμου επιτρόπου αρμόδιου για την εκτέλεση του πρϋυπολογισμού στην Ελλάδα, υιοθετεί και επαυξάνει ο Κ. Μητσοτάκης με την πρότασή του για διορισμό «μόνιμων υφυπουργών με πενταετή θητεία που θα καλύπτει και την επόμενη βουλευτική περίοδο σε όλα τα υπουργεία». Κοινός παρονομαστής αυτών των προτάσεων είναι να «θωρακιστεί» το αστικό κράτος απέναντι στο λαό ώστε να υλοποιεί ανενόχλητα και στο ακέραιο τα μέτρα που καταστρέφουν τη ζωή του. Ενας διορισμένος επίτροπος, όπως και ένας διορισμένος και μόνιμος υφυπουργός, θα αδιαφορεί και θα αγνοεί για το χρόνο διεξαγωγής και το αποτέλεσμα των εκλογών, τις εναλλαγές των κομμάτων στην εξουσία και άλλες τέτοιες «λεπτομέρειες». Στόχος είναι να διασφαλίζει την απρόσκοπτη εφαρμογή των μέτρων και της στρατηγικής της πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της, περιφρονώντας επιδεικτικά την ετυμηγορία του λαού. Ο,τι και να ψηφίζει ο λαός δε θα έχει καμία σημασία ούτε θα επηρεάζει καθόλου την αποστολή και το «έργο» των διορισμένων επιτρόπων ή υφυπουργών. Το ομολογεί ωμά ο Κ. Μητσοτάκης, όταν δηλώνει πως η πρόταση για διορισμό μόνιμων υφυπουργών «θα αποτελέσει σίγουρα εγγύηση σταθερότητας για την αβέβαιη μετεκλογική περίοδο». Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για πρόταση που διασφαλίζει τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των ξένων δανειστών και συμμάχων και αλυσοδένει χειροπόδαρα το λαό.

Ο «άνθρωπος» των εφοπλιστών

Διαχρονικά οι εφοπλιστές είχαν αποφασιστικό «λόγο» για το πρόσωπο που τοποθετούνταν επικεφαλής του υπουργείου Ναυτιλίας. Φρόντιζαν όμως να τηρούν τα προσχήματα. Αυτή τη φορά όμως τα άφησαν στην άκρη προκειμένου να ζητήσουν ανοικτά, με δημόσια επιστολή προς τον πρωθυπουργό, την παραμονή του Α. Γεωργιάδη στη θέση του! Τα «επιχειρήματα» που επικαλείται ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ) στην επιστολή είναι ακαταμάχητα. Αναφέρει μεταξύ άλλων: «Στο πρόσωπο του Υφυπουργού Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας κ. Αδωνι Γεωργιάδη βρήκε (σ.σ. ο ΣΕΕΝ) έναν εμπνευσμένο Υπουργό, εργασιομανή, δίκαιο με ορθοκρισία και έλεγχο ορθής και εγκαίρου εκτελέσεως των προγραμματισθέντων δράσεων». Και αμέσως μετά: «Μόνο ο Υφυπουργός Αδωνις Γεωργιάδης εξ όλων των διατελεσάντων συναδέλφων του εντόπισε τα προβλήματα και άμεσα συνέστησε επιτροπή καταγραφής τους, το πόρισμά και οι εισηγήσεις της οποίας σχολιάστηκαν από τριμερή Επιτροπή των κομμάτων που στήριξαν την Κυβέρνησή σας μέχρι χθες». Επισημαίνει ακόμα ότι «μόνο με την εφαρμογή πολιτικής αμέσου επεμβάσεως, όπως αυτή που εφαρμόσθηκε από τον κ. Αδωνι Γεωργιάδη μπορεί να διασωθούν οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες της χώρας» και καταλήγει ζητώντας «την παραμονή του ανωτέρω στην θέση του αρμοδίου υπουργού της μεγάλης εμπορικής μας ναυτιλίας». Δεν αμφέβαλε κανείς ότι ο Α. Γεωργιάδης είναι ο εκλεκτός των εφοπλιστών, που στο μικρό διάστημα που είναι στο υπουργείο έχει «ξεσκιστεί» για να ικανοποιήσει το σύνολο των «αιτημάτων» τους, ακόμα και όσων «εκκρεμούν» εδώ και χρόνια, αλλά τώρα πια υπάρχει και η επίσημη σφραγίδα του εφοπλιστικού κεφαλαίου.