Η τραγική κατάσταση του Ιράκ είναι σε όλους γνωστή. Το ίδιο και οι δραματικές στιγμές που ζει ο ιρακινός λαός, καθώς προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε συνθήκες ωμής στρατιωτικής κατοχής, χάους και καταστροφών, χωρίς νερό, τρόφιμα και ηλεκτρικό ρεύμα. Τις μέρες αυτές, λοιπόν, θεώρησαν μερικοί ως την πλέον κατάλληλη χρονική στιγμή, για να προβάλλουν τις δικτατορικές «επιδόσεις» του Σ. Χουσεΐν. Ορισμένοι, μάλιστα, το κάνουν συστηματικά.

Δεν αμφισβητούμε τα όσα στοιχεία γράφουν ή λένε. Η μνήμη τους όμως είναι επιλεκτική. Οι περισσότεροι - αν όχι όλοι - που... ανακάλυψαν τώρα τις άγριες, δικτατορικές μεθόδους του Χουσεΐν και του καθεστώτος του, δεν έλεγαν τίποτε, στις δεκαετίες του '70 και '80, όταν το τελευταίο βασάνιζε και εκτελούσε τους Ιρακινούς κομμουνιστές. Δεν έλεγαν και, συνήθως, «ξεχνούν» να σημειώσουν, ακόμη και τώρα, ότι την ίδια περίοδο ο Σ. Χουσεΐν ήταν «προστατευόμενος» των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας. «Ξεχνούν» να σημειώσουν ότι οι ίδιες δυνάμεις, όπως και η Γαλλία και η Γερμανία, φρόντισαν για τον εξοπλισμό του Σ. Χουσεΐν, ακόμη και με χημικά και βιολογικά όπλα μαζικής καταστροφής. Δε «θυμούνται», για παράδειγμα, ότι ο πατέρας Μπους - ως αντιπρόεδρος του Ρ. Ρίγκαν και μετά ως Πρόεδρος των ΗΠΑ - έπαιξε καθοριστικό ρόλο γι' αυτό, όπως και ο νυν Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Ντ. Ράμσφελντ, τότε μεγαλομέτοχος μεγάλης πολυεθνικής επιχείρησης.

«Ωστε λοιπόν στη Στοά του Αττάλου θα γίνει η λαμπρή τελετή διεύρυνσης (του διχασμού) της Ευρωπαϊκής Ενωσης! Πα μαλ, ότι έχει και η Στοά του Αττάλου το συμβολισμό της! Ηταν οι Ατταλίδες γένος λησταρχέων Μακεδόνων ευγενών, επιφανές. Τον παππού Ατταλο, στρατηγό του Φιλίππου, ξέκαμε ο Αλέξανδρος "προληπτικώς", τον υιό του, Ατταλο επίσης, στρατηγό του Αλεξάνδρου ξέκαμε ο Αντίγονος (317 π.Χ.). Το εγγόνι τους, ο Ατταλος ο Α΄, ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Περγάμου, συνέτριψε τους Γαλάτες εν Μικρά Ασία, μόνιμος σύμμαχος των Ρωμαίων, έφθειρε όσο μπόρεσε τον Φίλιππο της "μάνας του" Μακεδονίας και ευτυχώς πέθανε έγκαιρως από αποπληξία. Φίλος των γραμμάτων, να λέγεται, αλλά πιο φίλος των Ρωμαίων. Οσο γίνεται! Την λαμπράν αυτήν παράδοσιν του Αττάλου του Α΄, ακολούθησαν οι επόμενοι Ατταλίδες, ώσπου ο τελευταίος εξ αυτών ο Ατταλος ο Γ΄ ο Φιλομήτωρ (τρομάρα του), "ασθενής τω πνεύμα, την κηπουρίαν μόνον ασχολούμενος" άφησε το κράτος του ο ερίφης... κληρονομιά(!) στους Ρωμαίους! Ναι! έχει συμβεί κι αυτό στην ιστορία, να αφήνει κανείς την πατρίδα του... κληρονομιά στον Ράμσφελντ!

Ξέρετε, τα περισσότερα απ' αυτά που στην εποχή μας εμφανίζονται ως καινοφανή, "εκσυγχρονισμός", "μεταμοντερνισμός" και άλλα, έχουν ξανασυμβεί ως λογικές και μηχανισμοί των γεγονότων στην ιστορία και γι' αυτό επαναλαμβάνονται ως φάρσες.

Το όνομα του φαρσέρ αλλάζει. Αλλά η τραγωδία μένει η ίδια...». Του Στάθη, από το «Ναυτίλο» της χτεσινής «Ελευθεροτυπίας».

Το έαρ

εβασίλεψε

μες στα γλυκά τους

μάτια,

το κάλλος τους πια

στόλισμα

στου άδη

τα παλάτια,

είκοσι χάθηκαν

ανθοί, βασιλικοί

και κρίνοι

και λέξεις

δεν υπάρχουνε

να εκφράσουν

την οδύνη!

* * *

Είκοσι αγγέλους

θέρισε

ένα «τρελό»

καμιόνι,

μα στην ουσία

ευθύνεται

το κράτος

που σκοτώνει,

αυτό

επήρε τα παιδιά

και όχι

η νταλίκα

τα θέρισε

η αδιάφορη

για τη ζωή μας

κλίκα!