Τους νέους αρχηγούς Στρατού και Αεροπορίας επέλεξε κατά τη χτεσινή του συνεδρίαση το ΚΥΣΕΑ. Αρχηγός ΓΕΣ ορίστηκε ο σημερινός διοικητής Α' Στρατιάς, αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Παναγιωτάκης και αρχηγός ΓΕΑ ο σημερινός αρχηγός Τακτικής Αεροπορίας Δημήτρης Λυτζεράκος.Στο Πολεμικό Ναυτικό ο αρχηγός είχε αλλάξει πριν ένα χρόνο. Υπενθυμίζεται ότι ως νέος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στη θέση του αποχωρούντος πτέραρχου Αθανασίου Τζογάνη,έχει επιλεγεί ο σημερινός αρχηγός ΓΕΣ αντιστράτηγος Μανούσος Παραγιουδάκης.Οι νέοι αρχηγοί θα αναλάβουν καθήκοντα από τις 15 του Φλεβάρη, οπότε και στη συνέχεια θα συνεδριάσει το ΣΑΓΕ (Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων) για να κάνει τις ετήσιες κρίσεις και τις ανάλογες αλλαγές στα επιτελεία.

Ο νέος αρχηγός ΓΕΣ Κ. Παναγιωτάκης έχει γεννηθεί στο Ρέθυμνο το 1941 και αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων το 1963. Εχει εκπαιδευτεί στη Σχολή Πυροβολικού, στη Σχολή Ειδικών Οπλων Ενόπλων Δυνάμεων, στο Κέντρο Ανορθόδοξου Πολέμου, στη Σχολή Ελεγκτών Αναχαίτισης Πολεμικής Αεροπορίας, στη Σχολή Αεράμυνας Στρατού ΗΠΑ, στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου και στη Σχολή Εθνικής Αμυνας. Εχει διατελέσει σε διάφορες επιτελικές θέσεις στο ΓΕΣ, επιτελάρχης της 1ης Στρατιάς, υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ και ακόλουθος Αμυνας στην ελληνική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον.

Ο νέος αρχηγός ΓΕΑ Δ. Λυτζεράκος, γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1946 και αποφοίτησε από τη Σχολή Ικάρων το 1968 και διατέλεσε διοικητής στην 115 ΠΜ. Εχει πετάξει σχεδόν με όλους τους τύπους των μαχητικών αεροσκαφών που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία. Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας του αποφοίτησε από διάφορα σχολεία, όπως: Σχολείο Αξιωματικών Πληροφοριών, Σχολείο Αξιωματικών Ασφάλειας Πτήσεων, Σχολή Πολέμου Αεροπορίας, Ινστιτούτο Αμυνας των ΗΠΑ, Σχολή Πολέμου Αεροπορίας και είναι πτυχιούχος του Οικονομικού Τμήματος της ΑΣΟΕΕ. Υπηρέτησε σε διάφορες επιτελικές θέσεις σε μονάδες της ΠΑ μέχρι υπαρχηγός του ΓΕΑ. Επίσης έχει διατελέσει αεροπορικός ακόλουθος στις ΗΠΑ.

Λίγο - πολύ αποτελεί, πλέον, κοινή συνείδηση στη χώρα μας, αλλά και στις χώρες που βρίσκονται σε υποδεέστερη σχέση στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ότι ένταξη και προσαρμογή στην ΕΕ και στην πολιτική της σημαίνει και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οτι στενεύουν, εκμηδενίζονται τα περιθώρια διαφορετικών επιλογών ή παραλλαγών που δυσκολεύουν την ΕΕ να προχωρήσει με βάση τις επιλογές της. Τέτοιες απόψεις ακούγονται και από ηγετικούς κύκλους στις κυρίαρχες χώρες της ΕΕ, αυτές όμως εντάσσονται στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Η "ευρωπαϊκή ταυτότητα" ήταν ανέκαθεν το δέλεαρ με το οποίο οι αρχιτέκτονες της ευρωπαϊκής ενοποίησης επιχειρούσαν να προσελκύσουν τους λαούς της Ευρώπης για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Τώρα λοιπόν που η Ευρωπαϊκή Ενωση περνάει στο κρίσιμο στάδιο του ΕΥΡΩ, αναζωπυρώνεται και πάλι αυτή η προπαγάνδα. Με λίγα λόγια, οι ιθύνουσες δυνάμεις, οικονομικές και πολιτικές, προβάλλουν το "όραμα" μιας ενιαίας Ευρώπης, όπου οι εθνικές ταυτότητες θα καταργηθούν και όλοι θα αποκτήσουμε την ταυτότητα του "Ευρωπαίου πολίτη". Οι πιο προωθημένες απόψεις κάνουν λόγο και για τη διαμόρφωση της "ευρωπαϊκής συνείδησης", που απαιτεί την "αποεθνικοποίηση" της συνείδησης των εργαζομένων και τη διαμόρφωση μιας άλλης συνείδησης, στην οποία δε θα έχει θέση το "εθνικό συμφέρον" και θα αντικατασταθεί από το "κοινοτικό συμφέρον".

Ομως κρύβουν συστηματικά ότι στο όνομα αυτής της ταυτότητας θα πρέπει να πληρώσουν, και μάλιστα πολύ ακριβά. "Ευρωπαίος πολίτης" θα είναι ο "απασχολήσιμος", αυτός που χωρίς δικαιώματα θα είναι υποχρεωμένος να δουλεύει όπου, όταν και όσο τον χρειάζεται ο εκάστοτε εργοδότης του. Στη συνέχεια βέβαια, θα γίνεται και πάλι "εθνικός άνεργος", αφού, όπως είναι γνωστό, στην Ευρωπαϊκή Ενωση συζητούν για την "κοινοτικοποίηση" όλων των πολιτικών εκτός από την πολιτική για την αντιμετώπιση της ανεργίας, την οποία θεωρούν "εθνικής αρμοδιότητας". Αποκρύπτουν το γεγονός ότι η σφραγίδα αυτής της "ευρωπαϊκής ταυτότητας" θα γράφει: Συμφωνία Σένγκεν.

Η εργατική τάξη γνωρίζει ότι η εκμετάλλευσή της, είτε "εθνική", είτε "κοινοτική", θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά. Οπως λοιπόν οι δυνάμεις του κεφαλαίου επιδιώκουν να δώσουν διεθνή ταυτότητα στα συμφέροντα και στην κυριαρχία τους, έτσι και η εργατική τάξη θα δώσει διεθνή ταυτότητα στην πάλη για την απελευθέρωσή της με τη σφραγίδα: Σοσιαλισμός.