ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Βήματα προς το μέλλον» της κερδοφορίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Βήματα σταθερά, βήματα προς το μέλλον», χαρακτήρισε την παράδοση των λιμανιών στις πολυεθνικές ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, σε χτεσινές του δηλώσεις. Πρόσθεσε, μάλιστα, με περίσσιο θράσος ότι «δεν πρόκειται για την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, αλλά για παραχώρηση μέρους των δραστηριοτήτων τους στον ιδιωτικό τομέα».

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η παράδοση των λιμανιών αποτελεί «βήμα προς το μέλλον». Το ζήτημα είναι όμως ποιανού το μέλλον βελτιώνεται και ποιανού υπονομεύεται από μια τέτοια απόφαση. Ορισμένα μόνο από τα στοιχεία που περιέχονται στις διακηρύξεις των διαγωνισμών, τις οποίες ενέκριναν διά ροπάλου ΟΛΠ και ΟΛΘ ΑΕ, είναι αποκαλυπτικά: 690.000 τετραγωνικά μέτρα γης και υποδομών, δυναμικότητας 2,6 εκατ. TEU (αφορά στο ΣΕΜΠΟ του ΟΛΠ ΑΕ), παραδίδονται σε ιδιώτη για 40 ολόκληρα χρόνια (δηλαδή πουλιούνται) έναντι του ποσού των 50.000.000 ευρώ εφάπαξ στον ΟΛΠ και μιας απλής εγγυητικής επιστολής ύψους 5.000.000 ευρώ για τη συμμετοχή του στο διαγωνισμό.

Το ενοίκιο που θα καταβάλλει ο ιδιώτης στον ΟΛΠ για τη χρήση του μήκους του προβλήτα είναι 1,80 ευρώ το χρόνο ανά μέτρο και για την «ενδοχώρα» τέσσερα ευρώ το χρόνο ανά τετραγωνικό μέτρο! Ενώ και οι εργάτες περνάνε στην κυριότητα της πολυεθνικής, με πετσοκομμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Χρειάζονται άραγε και άλλες αποδείξεις για το ότι η ληστρική ιδιωτικοποίηση γίνεται για την κερδοφορία των πολυεθνικών και μόνο και ότι καμιά σχέση δεν έχει με τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα;

Θράσος απύθμενο

Τη βία και την αστυνομοκρατία «του κράτους της δεξιάς» ανακάλυψαν χτες, στη διάρκεια της κινητοποίησης στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Χ. Καστανίδης, Γ. Μαγκριώτης και Χ. Αράπογλου. Ο Χ. Καστανίδης μάλιστα, διακήρυξε πως «η πρόσβαση στο λιμάνι, δεν μπορεί να απαγορεύεται με αστυνομικά μέσα».

Το θράσος τους δεν έχει όρια. Δυστυχώς γι' αυτούς όμως, είναι πολύ πρόσφατο το 1999 και ο λαός της Θεσσαλονίκης θυμάται ότι επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ:

Το λιμάνι είχε παραδοθεί στους ΝΑΤΟδολοφόνους για να περνούν και να μακελεύουν το λαό της Γιουγκοσλαβίας.
Οι δυνάμεις καταστολής είχαν αναλάβει να εμποδίζουν την πρόσβαση στο λιμάνι και να χτυπούν το φιλειρηνικό λαό που διαδήλωνε ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς στρατούς.

Ας μην διαμαρτύρονται λοιπόν. Αλλωστε, τα χημικά που ξέμειναν στις αποθήκες επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί σήμερα και η κυβέρνηση της ΝΔ.

Ετοιμοι για συνεργασία

Την ώρα που τα λαγωνικά του συστήματος ψάχνουν εναγωνίως για τις συναλλαγές μεταξύ του Μεγάρου Μαξίμου και μεγαλοδημοσιογράφων και εκδοτών, λες και τα καθόλα νόμιμα «δωράκια» που κάνουν διαρκώς οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις στα μεγάλα συγκροτήματα δεν είναι συναλλαγή, την ίδια ώρα ένα άλλο deal (σ.σ. συμφωνία) ξετυλιγόταν σε δημόσια θέα. Ο λόγος για την ευθεία πρόταση συνεργασίας που έκανε ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής στον Γ. Παπανδρέου τόσο για την από κοινού ψήφιση του «γερμανικού μοντέλου» ως πάγιου εκλογικού συστήματος με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την περαιτέρω συνεργασία τους, με βάση τη γερμανική εμπειρία. Ιδού τι επί λέξει πρότεινε στην προχτεσινοβραδινή ομιλία του ο πρωθυπουργός στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ: «Ανταποκρινόμαστε θετικά στην πρόταση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η οποία -επανερχόμενη συνεχώς, κατά το τελευταίο διάστημα, στην ανάγκη ενίσχυσης των κομμάτων απέναντι σε εξωθεσμικά κέντρα- προτείνει τώρα το λεγόμενο "γερμανικό σύστημα"! Υιοθετεί ουσιαστικά και επαναφέρει μια παραλλαγή παλαιότερης πρότασής μας. Εφόσον λοιπόν το εννοεί, οφείλει να συμπράξει στις αναγκαίες συνταγματικές εγγυήσεις. Από την πλευρά μας, είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε, έτσι ώστε, αμέσως μετά την Αναθεώρηση του Συντάγματος, να προχωρήσουμε σε ουσιαστικό διάλογο για το περιεχόμενο ενός νέου εκλογικού νόμου»... Τα συμπεράσματα εύκολα.

Φωνάζει ο κλέφτης...

Με προφανή στόχο να δικαιολογήσει την πραξικοπηματική διαγραφή του «Βύρωνα», του ταξικού σωματείου εργαζομένων στα ξενόγλωσσα φροντιστήρια, από την ΟΙΕΛΕ, η παράταξη της «Ενότητας» εξέδωσε δελτίο Τύπου που καταγγέλλει - χωρίς να λυπηθεί χαρακτηρισμούς - τα μέλη του ΠΑΜΕ και του «Βύρωνα» που διεκδίκησαν το αυτονόητο, τη συμμετοχή τους δηλαδή στο συνέδριο της Ομοσπονδίας τους. «Τα θλιβερά επεισόδια με τα οποία η ομάδα κρούσης συνδικαλιστών εκπαιδευτικών της ΑΣΠΙΔΕ (παράταξης ιδιωτικών εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ) και του ΚΚΕ αποπειράθηκε να ματαιώσει τη διεξαγωγή του 33ου Συνεδρίου της ΟΙΕΛΕ έπεσαν στο κενό», αναφέρει χαρακτηριστικά, κάνοντας λόγο για «απόπειρα άλωσης και λεηλασίας υπέρ του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ» του ομοιοεπαγγελματικού χαρακτήρα της ΟΙΕΛΕ.

Δεν είναι πρωτοφανής η στάση της «Ενότητας». Είναι χαρακτηριστική συμπεριφορά όσων φοβούνται την άνοδο των ταξικών δυνάμεων, όσων επιλέγουν το δρόμο της συκοφαντίας και του αντικομμουνισμού για να βγάλουν λάδι τις επιλογές τους, για να μην αφήσουν τους «ενοχλητικούς» να χαλάνε τη «σούπα» της συναίνεσης.

Ρήξη με τους ιμπεριαλιστές

Η περιοδεία του αρχιδολοφόνου Μπους στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, που ολοκληρώνεται αύριο, είχε πολλαπλές στοχεύσεις αλλά στην πραγματικότητα έναν κεντρικό στόχο. Να προωθήσει τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και να προετοιμάσει τη νέα επέμβαση στο Ιράν. Το γεγονός ότι στην περιοχή ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν έχει πετύχει τα αποτελέσματα που θα ήθελε, λόγω των αντιστάσεων που συναντά από τους λαούς, τον υποχρεώνει να αναπροσαρμόζει την τακτική του.

Τέτοια είναι η δήθεν ευαισθησία του για την επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος που υποτίθεται ότι προωθεί μετά τη διάσκεψη της Ανάπολης, ενώ κάνει πλάτες στην ισραηλινή επιθετικότητα που ματοκυλάει καθημερινά τον πληθυσμό στα παλαιστινιακά εδάφη και θέλει να έχει τον έλεγχο σε ένα γεωστρατηγικής σημασίας πέρασμα. Η λογική της εξίσωσης του θύτη με το θύμα δεν είναι τυχαία. Σκοπεύει μακροπρόθεσμα να αφοπλίσει τις δυνάμεις που αντιστέκονται και δεν κρατάνε συμβιβαστική στάση ούτε και νομιμοποιούν τους ιμπεριαλιστές να εμφανίζονται ως «ειρηνευτές» και «ουδέτεροι διαπραγματευτές».

Ταυτόχρονα, ο Μπους πέρα από τη χειραγώγηση και τα επαναλαμβανόμενα ευχολόγια για το Παλαιστινιακό προχώρησε στον κύριο συγκεκριμένο στόχο του, να εξασφαλίσει συμμάχους για την προετοιμαζόμενη επίθεση κατά του Ιράν, όπως επίσης και πρόθυμους να συμβάλουν στο «ξελάσπωμα» από το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Για άλλη μια φορά ο αρχιτρομοκράτης κραδαίνει την «τρομοκρατική απειλή» που προέρχεται από το ισλαμικό Ιράν και τις «ακραίες οργανώσεις» και χρησιμοποιεί το χαρτί του «πυρηνικού κινδύνου», όπως είχε χρησιμοποιήσει τα περί «χημικών όπλων του Σαντάμ» όταν ματοκυλούσε το Ιράκ. Οι ιμπεριαλιστές (Αμερικανοί αλλά και άλλοι) χρησιμοποιούν, και εδώ, τη δοκιμασμένη σε πολλές επεμβάσεις τακτική του «διαίρει και βασίλευε». Ηδη χρηματοδοτούν παραστρατιωτικές ομάδες και ωθούν σε μια εμφύλια σύγκρουση ανάμεσα σε θρησκευτικά δόγματα (σουνίτες και σιίτες) για να ελέγξουν πλήρως την κατάσταση. Την ίδια στιγμή το αμερικανικό κεφάλαιο προωθεί την πώληση υπερσύγχρονων όπλων σε αραβικά αντιδημοκρατικά καθεστώτα που σιγοντάρουν την πολιτική του ιμπεριαλισμού, όπως η Σαουδική Αραβία. Βεβαίως, όπως δείχνει και το ταξίδι του Γάλλου Προέδρου, Ν. Σαρκοζί, την ίδια περίοδο στην ίδια περιοχή, που πρόσφερε στην ίδια χώρα «πυρηνική τεχνογνωσία», ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός καλά κρατεί.

Πάντως, το παραμύθι της προώθησης της «δημοκρατίας» και της «ασφάλειας» στην ευρεία Μέση Ανατολή πλέον συναντά δυσκολία να πιάσει. Το δείχνουν αυτό και οι δυναμικές μαζικές κινητοποιήσεις που έγιναν στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη. Ολο και περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν ότι η δράση του ιμπεριαλισμού είναι συνυφασμένη - γιατί αυτή είναι η φύση του καπιταλιστικού συστήματος στο ανώτατο στάδιό του - με τον πόλεμο, την κατάκτηση νέων σφαιρών επιρροής, αγορών, πηγών ενέργειας και δρόμων μεταφοράς της. Σε αυτό το «παιχνίδι» συμφερόντων μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να μπει τέρμα. Ο λαϊκός αγώνας να αποκτήσει ενιαία ταξικά πολιτικά χαρακτηριστικά. Η σύγκρουση να είναι με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, για να γίνουν οι λαοί αφέντες στον τόπο τους. Συνεπής αντιιμπεριαλιστικός αγώνας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο σημαίνει αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους εργάτες και στα λαϊκά στρώματα, σημαίνει ρήξη με όλους τους οργανισμούς που στηρίζουν το εκμεταλλευτικό σύστημα.