ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ούτε μια λέξη για τη σφαγή!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σχεδόν δυόμισι χιλιάδες λέξεις (για την ακρίβεια 2.424 λέξεις) ήταν η ομιλία της Ντ. Μπακογιάννη στη χτεσινή επίσημη παρουσίαση των στόχων της ελληνικής προεδρίας, στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) που έγινε στη Βιέννη. Κι όμως η Ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών δε βρήκε ούτε μία λέξη (!) να πει για να σταματήσει η σφαγή των Παλαιστινίων, να αποχωρήσουν οι Ισραηλινοί εισβολείς που εδώ και 21 μέρες μακελεύουν τον ηρωικό λαό. Μίλησε για τα πάντα, από το ρόλο του ΟΑΣΕ στη Γεωργία και το Αφγανιστάν, μέχρι την ασφάλεια των ενεργειακών αποθεμάτων και... την ισότητα των δύο φύλων, αλλά δεν είπε το παραμικρό για το έγκλημα στην Παλαιστίνη, ούτε καν έστω για να επαναλάβει τις ανούσιες εκκλήσεις για «κατάπαυση του πυρός». Οι πάντες βέβαια αντιλαμβάνονται ότι δεν πρόκειται για τυχαία παράλειψη, αλλά για συνειδητή αποσιώπηση, που έρχεται να επιβεβαιώσει, για ακόμα μια φορά, τον ενεργό ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα. Η επαίσχυντη αυτή στάση, αντάξια της στάσης που είχε τηρήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, κ.ο.κ., έρχεται σε κραυγαλέα αντίθεση με τα φιλειρηνικά και αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του ελληνικού λαού, που πρέπει να δώσει την απάντηση που τους αξίζει.

Αθλιότητα...

Πολλή «τέχνη» έβαλε αυτή τη φορά ο γνωστός αρθρογράφος από το «Βήμα». Πολλή «τέχνη» γιατί είχε και δύσκολη αποστολή. Επρεπε να αδειάσει το μυαλό των αναγνωστών του και να το γεμίσει με το φόβο της «τρομοκρατίας». Ταυτόχρονα, πάνω στο γέμισμα έπρεπε με κάποιο τρόπο να προβοκάρει το ΚΚΕ. Ετσι ακολουθώντας το ρητό «ο καθένας ανοίγει το βαγγέλιο στα μέτρα του» βρήκε μια φράση του «Ριζοσπάστη» με σατιρικό πνεύμα που συνοδεύει μια αναδημοσιευμένη παράγραφο από άλλη εφημερίδα, γαντζώθηκε εκεί πάνω και τάχα αθώα βουτάει την κουτάλα και ανακατεύει την εφημερίδα μας σε όλους τους συνειρμούς του. Η φράση ήταν «Εχουν κάτι να φοβούνται;» και συνόδευε την αναδημοσίευση φράσης από τη «Χώρα» για τους μεγαλοεπιχειρηματίες που φοβούνται για την ασφάλειά τους. Είμαστε σίγουροι πως ο Ι.Κ. Πρετεντέρης ξέρει πολύ καλά τη θέση του ΚΚΕ και του «Ριζοσπάστη» γύρω από αυτά τα ζητήματα. Ο ίδιος άλλωστε ξέρει πόσο πολύ θα έψαξε για να βρει μια φράση που να εξυπηρετήσει τον άθλιο σκοπό του. Μάλλον επίσης υποψιάζεται πως τη θέση του ΚΚΕ την ξέρουν και οι περισσότεροι από τους αναγνώστες του αλλά βασίζεται πως τους αδειάζει το μυαλό και το γεμίζει από την αρχή. Γι' αυτό άλλωστε παριστάνει το χαζό και ανακατεύει τον «Ριζοσπάστη» με συνειρμούς του τύπου: «Μια κοινωνία η οποία προσπερνούσε τα πτώματα που ξάπλωνε η «17 Νοέμβρη» με τη μόνιμη επωδό «εντάξει, κάτι θα έκαναν κι αυτοί!». Πάντως μάλλον άδικα ξόδεψε την «τέχνη» του γιατί το φτηνιάρικο κόλπο εύκολα το παίρνει κανείς είδηση. Μάλλον παρασύρθηκε από το αντιΚΚΕ πάθος και δεν κατάλαβε πως έμοιαζε σαν αυτούς που τους φωνάζαμε «εεε σε βλέπουν!!!» στα παιδικά μας χρόνια.

... και δύσκολη αποστολή

Οσον αφορά τον άλλο στόχο να πάρει σαν δεδομένη την «τρομοκρατία» και να βυθιστεί σε αλαμπουρνέζικους συλλογισμούς του τύπου «δεν είναι τυχαίο ότι η τρομοκρατία επιστρέφει τώρα, μαζί με τη μιζέρια και την κακομοιριά», καταγράφεται με όλους αυτούς που τον τελευταίο καιρό βάλθηκαν να μας βάλουν να βλέπουμε τον κόσμο ανάποδα για να μη διακρίνουμε την ολοφάνερη προβοκάτσια. Δύσκολη η αποστολή του με δεδομένο πως γενικά βλέπουμε τον κόσμο στα ίσια του...

Τα «McDonald's» πάνε Βατοπέδι!!!

Πρόκειται για το ημερολόγιο της Μονής Βατοπεδίου για το 2009. Με τη φίρμα των «Μακντόναλντς». Φαίνεται πως οι ηγούμενοι, μετά τις μπίζνες με τη γη και άλλες επιχειρήσεις, το 'ριξαν και στη διαφήμιση του φαστ-φουντ προς το ποίμνιό τους. Ετσι, για τη σωτηρία της ψυχής με τις αγαθοεργίες της πολυεθνικής....

Η κατάντια του ΟΗΕ

Ταυτόχρονα με το μακελειό και το ατέλειωτο λουτρό αίματος που έχει προξενήσει το κράτος του Ισραήλ στον παλαιστινιακό λαό, αναδεικνύονται, για άλλη μια φορά, ο κυνισμός και η υποκρισία των λεγόμενων διεθνών οργανισμών για τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα. Η ισραηλινή πολεμική μηχανή βομβάρδισε χτες τις κεντρικές εγκαταστάσεις του ΟΗΕ στη Γάζα, έναν τηλεοπτικό σταθμό και ένα νοσοκομείο, την ίδια στιγμή που κάποια χιλιόμετρα πιο πέρα ο ΓΓ του ΟΗΕ συναντιόταν με τον υπουργό Αμυνας του Ισραήλ.

Αυτή η πρόκληση ολκής, από τον Μπαν Κι Μουν, τον άνθρωπο που έχουν τοποθετήσει οι ιμπεριαλιστές επικεφαλής στον ΟΗΕ, «απαντήθηκε» και πάλι με «έκφραση λύπης» και παραινέσεις περί «αυτοσυγκράτησης», ενώ ο ίδιος συνέχισε κανονικότατα τις επαφές του. Κάτι βεβαίως αναμενόμενο. Αλλωστε, αν δεν ήταν αυτή η στάση του, δε θα βρισκόταν σε αυτό το πόστο.

Η ηγεσία του ΟΗΕ έχει δώσει πολλές φορές δείγματα γραφής, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες στην Ευρώπη, πρώτα και κύρια την ΕΣΣΔ, και τον δυσμενή συσχετισμό δυνάμεων που επικράτησε από τότε. Την ίδια κυνική στάση στήριξης των ιμπεριαλιστών ο ΟΗΕ κράτησε και στις άλλες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ανά τον κόσμο. Στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, στην «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία και τους πολέμους σε Αφγανιστάν και Ιράκ, για να θυμηθούμε τα πιο χτυπητά παραδείγματα. Ακριβώς ο αρνητικός συσχετισμός που επικράτησε και εν πολλοίς επικρατεί ήταν αυτός που οδήγησε τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών να καταντήσει παράρτημα των φονιάδων του κεφαλαίου. Στο σημερινό πόλεμο στην Παλαιστίνη, ο ΟΗΕ με τη στάση εξίσωσης θύτη και θύματος, δηλαδή στηρίζοντας τον εισβολέα, την κατοχική δύναμη Ισραήλ, επιβεβαιώνει αυτό το γεγονός.

Οι εργαζόμενοι, κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος στον κόσμο μπορεί να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα από αυτή την εξέλιξη. Οσο ο ιμπεριαλισμός έχει το πάνω χέρι θα δημιουργεί και τα αντίστοιχα εργαλεία του για να επιβάλλει τα συμφέροντά του και μάλιστα θα μπορεί να τα εμφανίζει ως δήθεν «διεθνή κοινότητα».

Επίσης, απόψεις που ακούγονται περί «εκδημοκρατισμού του Οργανισμού», αν δεν υπάρξει ριζική ανατροπή του σημερινού αρνητικού διεθνούς συσχετισμού, είναι ανέφικτες. Αυτό που απαιτείται και είναι μονόδρομος για τα λαϊκά κινήματα, είναι να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική πάλη, η πάλη ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων. Και αυτό σημαίνει πάλη σε εθνικό και διεθνές επίπεδο ενάντια στο κεφάλαιο, χωρίς η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να μπαίνουν στο δίλημμα να επιλέγουν ιμπεριαλιστές ή ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, όπως πολύ χαρακτηριστικά βλέπουμε από δήθεν αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη, που θέλουν να βλέπουν την ΕΕ ως το «αντίπαλο δέος» απέναντι στις ΗΠΑ.

Η έκφραση αλληλεγγύης στον δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό και σε κάθε αγωνιζόμενο λαό που παλεύει για την απελευθέρωσή του, θα δυναμώνει και θα γίνεται πιο αποτελεσματική με το δυνάμωμα της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής πάλης. Αυτός είναι ο δρόμος στον οποίο καλεί το ΚΚΕ για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του.