ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κοινωνικό δικαίωμα η μητρότητα

Το δικαίωμα της γυναίκας στη μητρότητα και στην κοινωνική προστασία αυτής χτυπιέται σήμερα άγρια και απροκάλυπτα. Η επίθεση αυτή, βέβαια, δεν είναι καθόλου άσχετη με τη γενικότερη τύχη της εργατικής τάξης. Συνδέεται ποικιλοτρόπως με όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων που σταδιακά καταργούνται, συνδέεται με όλα τα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα που παίρνονται, όπως, για παράδειγμα, το Ασφαλιστικό, η εμπορευματοποίηση της Υγείας και η υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας, παρά την αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης.

Πώς έχει η κατάσταση σήμερα; Οι όροι ζωής και εργασίας για τη μισθωτή και την αυτοαπασχολούμενη, δηλαδή για τη συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών της λαϊκής οικογένειας, επιδεινώνονται, όπως και συνολικά για τους εργαζόμενους. Η εγκυμοσύνη και η μητρότητα δε θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση στο γενικό αντεργατικό κυκεώνα και γίνονται συχνά αιτία απόλυσης ή μη πρόσληψης των γυναικών. Πολλές είναι οι περιπτώσεις γυναικών, που αναγκάζονται να εργαστούν με ελαστικές σχέσεις εργασίας, μερική απασχόληση, με μικρότερα μεροκάματα. Στο όνομα των κερδών, οι γυναίκες εργαζόμενες κάποιες φορές δεν απαλλάσσονται από βαριές εργασίες, από τη νυχτερινή δουλειά και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Παράλληλα με τις συνθήκες εργασίας, και οι επαγγελματικές ασθένειες - παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης - υποσκάπτουν την υγεία, προκαλούν δυσκολίες στη σύλληψη, αποβολές, κακή ανάπτυξη του εμβρύου, άγχος και υπογονιμότητα.

Σχεδιασμένη, συντονισμένη, κρατική και δωρεάν κοινωνική προστασία της μητρότητας δεν υπάρχει. Ούτε προστασία στην αγορά εργασίας, προστασία από τους εργοδότες, τους επιχειρηματίες. Αυτό θα σήμαινε ρήξη με τα καπιταλιστικά συμφέροντα, τα οποία οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ εκπροσωπούν. Σήμερα, η μητρότητα και η εργασία βρίσκονται σε αντίθεση, γιατί χάνει ο εργοδότης. Επιπλέον, για την προστασία της μητρότητας χρειάζεται εξειδικευμένη φροντίδα, η οποία θα πρέπει να παρέχεται σε όλες τις γυναίκες από κρατικές υπηρεσίες, δωρεάν και αποκλειστικά, μέσα από το δημόσιο σύστημα Υγείας. Δηλαδή, να θιγούν τα κέρδη των επιχειρήσεων που έχουν επενδύσει στον τομέα αυτό.

Το ΚΚΕ, την περασμένη Κυριακή, δημοσίευσε σε ένθετο στον «Ρ» τις θέσεις του για την προστασία της μητρότητας, αναδεικνύοντας, ταυτόχρονα, τις πολιτικές ευθύνες όλων των αστικών κυβερνήσεων στην Ελλάδα, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οι ευθύνες αφορούν και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τον ΛΑ.Ο.Σ., κόμματα που δέχονται στην ουσία τον ευρωμονόδρομο, γίνονται - το καθένα με το δικό του τρόπο - στήριγμα των ευρωενωσιακών επιλογών.

Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει το ζήτημα μόνο από τη σκοπιά των εργαζομένων, για τα συνολικά και πραγματικά συμφέροντα των οποίων παλεύει. Προβάλλει και στηρίζει αιτήματα που θα ελαφρύνουν την εργαζόμενη μητέρα, τη λαϊκή οικογένεια. Διεκδικεί κρατικές υποδομές κοινωνικής πολιτικής, την εφαρμογή μέτρων υγιεινής και ασφάλειας και εναντιώνεται στις απολύσεις. Και φυσικά, όλ' αυτά να είναι δωρεάν παροχές από το κράτος.

Τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις του ΚΚΕ πρέπει να γίνουν υπόθεση ολόκληρου του λαϊκού κινήματος, γιατί αφορούν τη ζωή όλων των εργατών, αφορούν κάθε λαϊκή οικογένεια, κάθε νέο και νέα. Υπόθεση πάλης στη ρότα του αγώνα για μιαν άλλη κοινωνία, τη σοσιαλιστική, όπου θα υπάρχει πραγματικά ελευθερία επιλογής για το εάν και πόσα παιδιά θα αποκτήσει μια οικογένεια και όπου η μητρότητα θα είναι αναφαίρετο κοινωνικό δικαίωμα.

Σαν τα πουκάμισα...

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, η ηγεσία του υπουργείου Απασχόλησης ζήτησε την παραίτηση του προέδρου του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας Αντ. Σελλιανάκη. Είναι, επίσης, γεγονός ότι τα τελευταία 4,5 περίπου χρόνια, η ηγεσία του υπουργείου Απασχόλησης αλλάζει τους προέδρους στον ΟΕΚ «σαν τα πουκάμισα». Θυμίζουμε ακόμα ότι για τρεις ολόκληρους μήνες, (τον περασμένο Σεπτέμβρη, Οκτώβρη και το Νοέμβρη), δεν υπήρχε πρόεδρος, δε συνεδρίαζε το Διοικητικό Συμβούλιο, με αποτέλεσμα να έχει διακοπεί κάθε λειτουργία του, να μην εγκρίνονται δάνεια, να κινδυνεύουν οι δικαιούχοι να χάσουν σπίτια, κλπ.

Είναι φανερό ότι η μετατροπή του ΟΕΚ σε διαχειριστή πελατείας για τις τράπεζες, μακριά και ενάντια από τα συμφέροντα των δικαιούχων, επιβάλλει και τις όποιες διοικητικές αλλαγές, οδηγώντας παράλληλα σε απόλυτο εκφυλισμό τον Οργανισμό, στο όνομα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μεγαλοτραπεζιτών και μεγαλοκατασκευαστών. Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι τόσο οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ σήμερα, δε δίνουν «δεκάρα τσακιστή» για τα συμφέροντα των δικαιούχων. Οπως δε δίνουν «φράγκο» κυριολεκτικά στον Οργανισμό, αλλά κάθε φορά διαφημίζουν το όποιο έργο του, για να εξασφαλίσουν εκλογική πελατεία. Εξάλλου, γιατί να τους ενδιαφέρουν οι δικαιούχοι, αφού τόσο οι τράπεζες, όσο και οι κατασκευαστές έχουν εξασφαλισμένη την πελατεία τους, τη στιγμή που ο ΟΕΚ έχει μετατραπεί σε πρώτης τάξεως «τροφοδότη» τους.

Επικίνδυνες φλυαρίες...

«Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια μεγάλη πολιτική αλλαγή» δήλωσε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στο ραδιόφωνο του «Αθήνα 9.84». Περισσότερο σαφής ήταν ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος, όταν δήλωνε την Κυριακή στον «Ελεύθερο Τύπο» ότι προτιμάει «ένα 20% του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αρκετά κάτω από το 33%, παρά ένα 22% με τους άλλους δύο άνετα πάνω από το 33%»!

Τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν κρύβουν τον πόθο τους να παίξουν ρόλο ρυθμιστή των εξελίξεων σε ένα πολιτικό σκηνικό που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν «ρευστό». Σύμφωνα με τον Αλ. Τσίπρα, φιλοδοξούν μια νέα πολιτική πλειοψηφία, με στόχο αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.

«Διέλαθε» ίσως της προσοχής τους ότι στην οικονομία κυριαρχούν οι κεφαλαιοκράτες. Και ότι η πολιτική καμία αλλαγή και μεταρρύθμιση δεν μπορεί να εφαρμόσει αν αυτή δε συνάδει με τα συμφέροντά τους. Η σιωπή τους γι' αυτό το κρίσιμο ζήτημα είναι εξαιρετικά «φλύαρη». Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει ούτε μπορεί να συγκρουστεί με αυτούς που πραγματικά κάνουν κουμάντο.

Υπό τη «διαμεσολάβηση» των ΗΠΑ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οταν αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Ντάνιελ Φριντ αναφερόταν σε «μακεδονική γλώσσα» και «εθνότητα», η ελληνική κυβέρνηση δεν έκανε καν τον κόπο να του απαντήσει, επιχειρώντας να υποβαθμίσει το όλο θέμα. Αντίθετα, σε όλους τους τόνους, με πρώτο και καλύτερο τον πρωθυπουργό, δήλωνε με γενναιοψυχία ότι «είναι ευπρόσδεκτη η διαμεσολάβηση των ΗΠΑ» στα παζάρια που γίνονταν για την ονομασία της γειτονικής χώρας. Και αυτό όταν οι πάντες γνώριζαν ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ βρισκόταν πίσω από την αδιαλλαξία της ηγεσίας της ΠΓΔΜ. Δύο μήνες μετά, η κυβέρνηση μοιάζει αιφνιδιασμένη και τρέχει πίσω από τις εξελίξεις που διαμορφώνουν οι ΗΠΑ. Υποχρεώνεται να απαντά στις αλυτρωτικές διακηρύξεις της κυβέρνησης της γειτονικής χώρας περί «μακεδονικής μειονότητας» κ.ο.κ., με τις οποίες διευρύνουν την ατζέντα των διαπραγματεύσεων προφανώς για να κερδίσουν όσο γίνεται περισσότερα στο παζάρι που βρίσκεται υπό την άμεση καθοδήγηση των ΗΠΑ. Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα, αλλά δεν πρόκειται να λυθεί όσο εφαρμόζεται η σημερινή πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η λύση θα έρθει όταν οι λαοί απαλλάξουν την περιοχή από την παρουσία των ιμπεριαλιστών.

Ο μεγάλος «φρουρός»

«H αμερικανική οικονομία ...κρατικοποιείται για να διασωθεί». Ο μάλλον έκπληκτος τίτλος της χτεσινής «Οικονομικής Καθημερινής» συνοψίζει εύστοχα την τελευταία στη σειρά παρέμβαση της κυβέρνησης Μπους, η οποία στήριξε με όλες τις δυνάμεις της δύο μεγάλες εταιρείες στεγαστικής πίστης, που παρέχουν σχεδόν τα μισά ενυπόθηκα δάνεια των ΗΠΑ. Πρόκειται για τις Fannie Mae και Freddie Mac, οι οποίες κατέχουν και παρέχουν εγγυήσεις σε στεγαστικά δάνεια 5,2 τρισ. δολαρίων, όταν η συνολική αγορά αυτών των δανείων στις ΗΠΑ αποτιμάται στα 12 τρισ. δολάρια. Το αμερικανικό υπουργείο Οικονομίας άνοιξε τα ταμεία της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ για πίστωση προς τις δύο εταιρείες, ενώ το Κογκρέσο θα εγκρίνει άμεσα τη χορήγηση 300 δισ. δολαρίων. Μάλιστα, ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Χένρι Πόλσον, δεν απέκλεισε και το ενδεχόμενο αγοράς μετοχών των δύο οργανισμών, προκειμένου να «μην εξαπλωθεί η πιστωτική κρίση και να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών». Η αλήθεια, πάντως, για να επανέλθουμε στον αρχικό τίτλο, είναι ότι ποτέ το κράτος δεν έπαψε να παρεμβαίνει και να στηρίζει τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και να διασφαλίζει τις συνθήκες αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Αποκαλύπτοντας ότι οι «ελεύθερες αγορές» τους δεν μπορούν να επιβιώσουν δίχως την παρέμβαση του κράτους, που δρα ως «συνολικός καπιταλιστής» και φρουρός των γενικότερων συμφερόντων της πλουτοκρατίας...