ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 17 Γενάρη 2010
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Πατριδογνωμόνιο
Το βουντού της υπενθύμισης

Δεν αντέχονται οι εικόνες. Πιότερο δυσβάσταχτες οι αλήθειες που κρύβονται πίσω απ' τις δακρύβρεχτες, φιλάνθρωπες λέξεις. Η Αϊτή είναι αυτές τις απάνθρωπες μέρες η μείζων υπενθύμιση της καταραμένης όψης του δυτικού ημισφαιρίου. Είναι η κολασμένη του θανάτου Συμφωνία του Νέου Κόσμου με τη μπαγκέτα του μαέστρου Εγκέλαδου να καταστρέφει τον ήχο των ανθρώπων.

Η Αϊτή των 480.000 δούλων που κερδίζουν την ανεξαρτησία τους από τους Γάλλους το 1804, που ζουν έκτοτε με το βουντού να τους θυμίζει την καταγωγή τους κυρίως από την τότε Δαχομέη και σήμερα Μπενίν της Δυτικής Αφρικής, η Αϊτή των εξωτικών ονείρων και των χολιγουντιανών καρτ ποστάλ που εξωράιζαν τη στυγνή κατοχή των ΗΠΑ, δεν υπήρξε και δεν υπάρχει πια ούτε γι' αυτούς που αρέσκονται να σκηνοθετούν δαντικές εμπορικές ταινίες καταστροφής.

Λίγο πριν τα 7 ρίχτερ, ο αποικιοκρατικός σεισμός είχε ήδη αφήσει πίσω του ερείπια. Ανθρώπινα ράκη. Υποσιτιζόμενος ο ένας στους 2 Αϊτινούς και μόλις το 40% των παιδιών σε σχολεία, ήταν το... έδαφος της ζοφερής πραγματικότητας. Στρατηγικής σημασίας θέση έχει η Αϊτή. Είναι το μέσον της διαδρομής των πλοίων από τη Νέα Υόρκη ως τη διώρυγα του Παναμά (πέρασμα Γουΐντγουορντ - υπήνεμο). Στυμμένη αποικιοκρατική λεμονόκουπα, σε τροπικό κλίμα, έφτασε να τρώει το ίδιο της το έδαφος για να τραφεί και το νερό να μην τη φτάνει. Θύμα στυγνών δικτατόρων και διαφθορέων ο σημερινός πληθυσμός των περίπου 10 εκατομμυρίων ψυχών με θεσμούς βασισμένους σε μείγμα ναπολεόντιου κώδικα και αμερικάνικης πολιτικής κουλτούρας έφερε την Αϊτή στο επίπεδο της μεγαλύτερης παιδικής θνησιμότητας στη Δύση με ενδημικές ασθένειες και AIDS να θερίζουν. Ο από το 1860 με κονκορδάτο αμιγώς γαλλικός κλήρος ήρθε να παλεύει ως μείζον ζήτημα την άσκηση βουντού.

Θυμηθείτε με, σύντροφοι, η κόλαση της Αϊτής είναι η χρυσή ευκαιρία να ξαναπουληθεί η εικόνα της αμερικάνικης φωτισμένης διακυβέρνησης. Το πραγματικό βουντού του καπιταλισμού, της στυγνής νεοαποικιοκρατίας του 21ου αιώνα, ο εξωραϊσμός της σύγχρονης δουλείας θα παιχτούν στο... φιλανθρωπικό πεδίο επέμβασης των ισχυρών γειτόνων και πρώην κατεχόντων την Αϊτή (ΗΠΑ, Γαλλία, Μ. Βρετανία, Καναδάς).

Θα γίνουν σημεία και τέρατα «θαυμάτων». Θα περισσέψουν οι «σωτήρες». Θα αναλάβουν οι πολυεθνικές που ξεζούμισαν με τον καφέ και τα ορυχεία χρυσού (επιφανείας) τα σπλάχνα της νήσου Εσπανιόλα. Θα πουλήσουν σύντομα συνταγές θετικού εξελιγμένου βουντού και τα φαντάσματα των Ινδιάνων Αρουράκ που εξανδραποδίστηκαν από τον Κολόμβο. Τον Χριστόφορο. Και χρυσό-φορο. Δε χρειάζομαι επιχειρήματα για να πείσω κανέναν ότι έτσι θα γίνει. Στρατιωτικά - με αεροπλανοφόρα και στρατά - και οπωσδήποτε φιλάνθρωπα. Γιατί κανείς δε θα μας πει πως στην κόλαση, τουριστικό παράδεισο θεόφτωχη Αϊτή, υπήρχαν την ώρα που χτύπησε ο Εγκέλαδος 4 κανάλια τηλεόρασης και δεκάδες ραδιοφωνικοί σταθμοί, σε μια θλιβερή χώρα που διέθετε Λευκό Οίκο (κατάλοιπο Παπά Ντοκ) και μόλις 40.000 συσκευές τηλεόρασης και 350.000 συσκευές ραδιοφώνου!!! Αυτή ήταν η... παιδεία των εγκλωβισμένων σ' ένα «νόμισμα» εξαρτημένο από το δολάριο, αντίκρυ στην Κούβα.

Η Αϊτή είχε λιώσει, ισοπεδωθεί ως προς τα στοιχειώδη για το λαό της επί δεκαετίες στον 20ό αιώνα ώστε να μη γίνει Κούβα. Διατηρήθηκε ως εξωτική χωματερή. Μια διαρκής υπενθύμιση βουντού του καπιταλισμού για όποιον σηκώσει κεφάλι στη δουλεία. Ο εγκέλαδος δεν ήρθε βρίσκοντας αντίσταση. Αλλά σα διαβατήριο, για να θυμηθούμε κι εμείς στον υπόλοιπο κόσμο ότι «όπου φτωχός κι η μοίρα του». Δηλαδή μοιραίο η φτώχεια κι όχι έργο ανθρώπων.

Αν το πένθος μας γίνει οργή τότε θα δούμε πίσω και πέρα από τη μοίρα, το φταίχτη που κάνει τώρα το σωτήρα...


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ


ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Αφιέρωμα στην αντιπαράθεση με τον αντικομμουνισμό στα ζητήματα Ιστορίας και σοσιαλιστικής οικοδόμησης

Κυκλοφορεί το 1ο τεύχος του 2010

H ιδεολογική αντεπίθεση παίζει σήμερα, περισσότερο από πριν, ρόλο οργανωτικού παράγοντα στην αφύπνιση συνειδήσεων, πριν απ' όλα των εργατοϋπαλλήλων, των μισθωτών, της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης, της νεολαίας. Η μελέτη, αξιοποίηση και διάδοση της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» συμβάλλει σε αυτό το καθήκον, ιδιαίτερα στις συνθήκες της όξυνσης των προβλημάτων της εργατικής τάξης στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης και έντασης της αντικομμουνιστικής επίθεσης.

Το 1ο τεύχος (Γενάρης - Φλεβάρης) του 2010 της ΚΟΜΕΠ αφιερώνεται σε αυτό ακριβώς το σύνθετο ιδεολογικό καθήκον των κομμουνιστών, να απαντήσουν επιθετικά και με βάση τις επεξεργασίες του 18ου Συνεδρίου στο κύμα αντικομμουνισμού που θα ενταθεί μπροστά στη συμπλήρωση 20 χρόνων από την ολοκλήρωση της αντεπαναστατικής διαδικασίας στην ΕΣΣΔ, το Δεκέμβρη του 2011. Αυτό το τεύχος απευθύνεται ιδιαίτερα στις νεότερες γενιές των κομμουνιστών, στα μέλη και στελέχη της ΚΝΕ, που αντικειμενικά έχουν λειψή ιστορική γνώση και πείρα από τις συγκρούσεις ιμπεριαλισμού - σοσιαλισμού.

Στην πρώτη γραμμή της αστικής επίθεσης τίθενται τα ζητήματα ελευθερίας και δημοκρατίας που επιδρούν, λόγω και της «ευαίσθητης» φύσης τους ως στοιχεία του εποικοδομήματος, πιο έντονα στη διαμόρφωση της νεανικής συνείδησης. Το άρθρο με τίτλο «Αστική και οπορτουνιστική πολεμική στη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα», αναπτύσσει τα ταξικά κριτήρια για την ελευθερία και τη δημοκρατία, συγκρίνοντας σε αυτήν τη βάση την ανωτερότητα του σοσιαλισμού απέναντι στον καπιταλισμό. Στο ίδιο κείμενο δίνεται απάντηση στο επιχείρημα περί οικονομικής αναποτελεσματικότητας του σοσιαλισμού, άποψη που επί της ουσίας προβάλλει το κέρδος ως αιώνια οικονομική κατηγορία, υποστηρίζει δηλαδή την αιωνιότητα των αστικών εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής. Δίνονται ιστορικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ακριβώς καθόσον κυριαρχούσε η επαναστατική κατάργηση της εκμετάλλευσης και η αντικατάστασή τους με την κοινωνική ιδιοκτησία και τον κεντρικό σχεδιασμό, η σοσιαλιστική οικονομία είχε αξιοσημείωτα οικονομικά αποτελέσματα. Αυτά σταδιακά υποχώρησαν μετά την οπορτουνιστική στροφή του 20ού Συνεδρίου, όταν κυριάρχησαν οι αγοραίες επιλογές για την αντιμετώπιση υπαρκτών οικονομικών προβλημάτων, που έθεσε ένα νέο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων σε σύγκριση με αυτό των πρώτων δεκαετιών.

Οπως ήδη αναφέρθηκε, τους προηγούμενους μήνες η αστική προπαγάνδα εστιάστηκε στους επετειακούς εορτασμούς για το γκρέμισμα του τείχους του Βερολίνου, επιχειρώντας να δυσφημίσει και να αμαυρώσει τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στη ΓΛΔ. Στο άρθρο με τίτλο «Η παγκόσμια σύγκρουση μεταξύ σοσιαλισμού και ιμπεριαλισμού όπως εκφράστηκε στη ΓΛΔ και το Βερολίνο», επιχειρείται μια ιστορική προσέγγιση της κατάστασης που διαμορφώθηκε μεταπολεμικά στο Βερολίνο. Περιγράφεται η σχεδιασμένη και ευέλικτη στις μορφές της ιμπεριαλιστική στρατηγική ενάντια στη σοσιαλιστική οικοδόμηση γενικά και ειδικότερα στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας ως μέρος της ταξικής πάλης που διεξαγόταν σε διεθνές επίπεδο. Είναι κρίσιμο να κατανοείται από τις νέες γενιές των κομμουνιστών, η θέση του Βερολίνου στη διεθνή σκακιέρα της ταξικής πάλης, να συνειδητοποιείται η ιστορική σημασία της θέσης του στην ταξική πάλη και να αφομοιώνονται γενικότερα συμπεράσματα για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση του 20ού αιώνα.

Το άρθρο «Γιάλτα: Μια ακόμα σύγκρουση σοσιαλισμού - καπιταλισμού», με αφορμή μια επέτειο που προσφέρεται στην αντικομμουνιστική εκστρατεία, ανασκευάζει τα επιχειρήματα της αστικής ιστοριογραφίας, σύμφωνα με την οποία «στη Γιάλτα μοιράστηκε ο κόσμος». Αποκαλυπτικά αναδεικνύονται οι ιστορικές συνθήκες, ο συσχετισμός των δυνάμεων όταν ο φασιστικός άξονας όδευε πλέον στην ήττα. Αναδεικνύεται η προσαρμογή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τη νέα φάση όξυνσης της ταξικής πάλης σε διεθνές επίπεδο μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Προκειμένου για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, έχει ειδική σημασία ότι οι οπορτουνιστικές απόψεις υιοθετούν το αστικό επιχείρημα για «μοίρασμα του κόσμου στη Γιάλτα», απολυτοποιούν τις δυσκολίες του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και παραβλέπουν - συγκαλύπτουν τη λαθεμένη στρατηγική του ΚΚΕ εκείνη την περίοδο σε σχέση με το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας.

Σε αυτό το τεύχος, η ΚΟΜΕΠ δίνει συνέχεια στη θεωρητική συζήτηση μεταξύ μαρξιστών επιστημόνων για τα ζητήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Το κείμενο «Η συμβολή της ΓΛΔ στην οικονομική θεωρία και την οικονομική πρακτική του σοσιαλισμού - κομμουνισμού» αναδεικνύει τις αντιφάσεις της σοσιαλιστικής οικονομικής σκέψης, οι οποίες οδήγησαν στην αποδοχή της εμπορευματικής παραγωγής, τόσο στο επίπεδο της πρακτικής όσο και στο πεδίο της θεωρητικής νομιμοποίησής της. Ο συγγραφέας παρουσιάζει την εξέλιξη της θεωρητικής σκέψης στην ΕΣΣΔ για τις νομοτέλειες του νέου τρόπου παραγωγής, αναδεικνύει τις αρχικές της αντιφάσεις που εξελίχθηκαν σε λαθεμένα θεωρητικά σχήματα. Ωστόσο, κατά τη δική μας κρίση, δεν αποφεύγει και ο ίδιος αντιφάσεις στη δική του προσέγγιση, παραμένοντας όμως στο έδαφος της ταξικής προσέγγισης των ανατροπών στην ΕΣΣΔ και στη ΓΛΔ - τη σταδιακή διαδικασία υποχώρησης μπροστά στην «αναγκαιότητα της εμπορευματικής παραγωγής», η οποία τελικά κατέληξε στη θεμελίωση της αντεπανάστασης και στα ζητήματα της οικονομίας.

Αλλαγή τιμής

Η ΚΟΜΕΠ, ενημερώνει τους αναγνώστες της ότι η τιμή του τεύχους αυξήθηκε από 5 σε 6 ευρώ, ζητάει την κατανόηση για αυτήν την ανάγκη που προκύπτει από τις αυξημένες ανάγκες έκδοσης και προβολής της.

Η ετήσια συνδρομή των 6 τευχών θα είναι 30 ευρώ για τους συνδρομητές εσωτερικού και 55 ευρώ για τους συνδρομητές εξωτερικού.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ