«Η Ελλάδα δεν είναι τριτοκοσμική χώρα. Είναι μέλος της Ευρωζώνης και εντεταγμένη σε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Αλλά είναι πρωτίστως κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ισχύει άρα το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Δε θα διασφαλισθεί η ανταγωνιστικότητα της χώρας εκτός ευρωπαϊκών προδιαγραφών και εκτός της συλλογικής αυτονομίας των κοινωνικών εταίρων». Αυτά έλεγε προχτές ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλος, μιλώντας σε forum που διοργάνωσε η International Herald Τribune. Επειδή κάτι μας θύμισε η συγκεκριμένη αποστροφή, ψάξαμε και βρήκαμε ότι το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» δεν είναι καημός μόνο του Ευ. Βενιζέλου, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ. Ελεγε ο πρόεδρός του, Αλ. Τσίπρας τον Μάρτη του 2012: «Μας κατηγορούν εμάς ότι με την αντίθεσή μας με το μνημόνιο θέλουμε δήθεν την έξοδο της χώρας από το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Μα δεν μπορεί να είναι μια χώρα ευρωπαϊκή όταν δίνει κάτω από το 3% του ΑΕΠ σε νοσοκομεία. Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή χώρα, η οποία να έχει διαλύσει τις στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας, (σ.σ. αυτό δεν είναι αλήθεια, αναδιαρθρώσεις σαν αυτές στην Ελλάδα στο συγκεκριμένο τομέα γίνονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ), και να έχει εφαρμόσει τέτοιες πολιτικές συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους. Απομακρύνουν με τις δικές τους επιλογές τη χώρα από την Ευρώπη. Η Ελλάδα σε λίγα χρόνια, αν εφαρμοστούν αυτές οι πολιτικές, θα μοιάζει με μια χώρα της Αφρικής και όχι με μια χώρα της Ευρώπης». Κοροϊδεύουν το λαό ότι η ΕΕ των μονοπωλίων, της συνθήκης του Μάαστριχτ, της στρατηγικής της Λισαβόνας και της «ΕΕ 2020», έχει φιλολαϊκό κεκτημένο και πως τα μέτρα που σήμερα εφαρμόζονται σε όλη την επικράτειά της, συνιστούν παρέκκλιση.

Γιατί δε ρωτούν τους Γερμανούς εργάτες, 7 εκατομμύρια από τους οποίους δουλεύουν εδώ και χρόνια με 400 ευρώ το μήνα χωρίς ασφάλιση, στο πλαίσιο του ίδιου «ευρωπαϊκού κεκτημένου» που σήμερα τσακίζει εργασιακά και άλλα δικαιώματα στην Ελλάδα; Γιατί δε ρωτούν τον Γάλλο, στη χώρα του οποίου η λεγόμενη «κοινωνική οικονομία», η τζάμπα δηλαδή εργασία, κάνει θραύση για να καλύψει τις τρύπες που προκαλούν στην παροχή στοιχειωδών κοινωνικών υπηρεσιών οι ανατροπές σε Υγεία - Πρόνοια και άλλους τομείς; Γιατί δε ρωτούν τον Ιρλανδό, που στο πλαίσιο του «ευρωπαϊκού κεκτημένου» βίωσε το «ιρλανδικό θαύμα» και τώρα φυτοζωεί από τα αλλεπάλληλα μέτρα για να ορθοποδήσει πάλι το κεφάλαιο; Το «κεκτημένο» της ΕΕ, όπως και κάθε καπιταλιστικής χώρας ή ιμπεριαλιστικού συνασπισμού, είναι φτώχεια για το λαό, κέρδη για το κεφάλαιο. Μόνο στα μυαλά όσων θέλουν να σπείρουν αυταπάτες και να θωρακίσουν τον «ευρωμονόδρομο» και τα μονοπώλια μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκό ευρωπαϊκό κεκτημένο, ακόμα κι αν τα προηγούμενα χρόνια, κάτω από την πίεση του κινήματος και των σοσιαλιστικών κρατών, οι καπιταλιστές αναγκάστηκαν και στις χώρες της ΕΕ να κάνουν παραχωρήσεις, για να διασφαλίσουν τα κέρδη και την εξουσία τους. Αυτό το «κεκτημένο», που επαληθεύει ότι καμιά κατάκτηση δεν είναι ασφαλής στον καπιταλισμό, καλούνται να ανατρέψουν σήμερα οι λαοί, για να ανασάνουν και να ευημερήσουν.