ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο καπιταλιστικός «μονόδρομος»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την ανεξέλεγκτη και επικίνδυνη λειτουργία δεκάδων χιλιάδων μικρομεσαίων βιοτεχνιών, που χρησιμοποιούν εύφλεκτα και τοξικά υλικά, σε όλη τη χώρα και, μάλιστα, στη μεγάλη τους πλειοψηφία στα όρια των αστικών κέντρων, έκανε πρωτοσέλιδο θέμα του πρόσφατα το «Βήμα». Και δε λέμε πως δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Το κρίσιμο ερώτημα βρίσκεται στο πώς η επικίνδυνη αυτή κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί. Ο ένας δρόμος βρίσκεται στην πλήρη και αυστηρή εφαρμογή των υπαρχόντων - ή και συμπληρωμένων με νέους - νόμων και κανόνων, για την ασφαλή και υγιεινή λειτουργία και δράση αυτών των επιχειρήσεων. Λογική, που έχει τα επιχειρήματά της, ισχυριζόμενη ότι μειώνει δραστικά τους σημερινούς σοβαρούς κινδύνους για τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις αυτές, αλλά και για τους περιοίκους. Ποιος αμφιβάλλει, όμως, ότι ο δρόμος αυτός θα οδηγήσει δεκάδες χιλιάδες μικροβιοτέχνες και εργαζόμενους στο λουκέτο και στην ανεργία; Νομίζουμε, κανένας. Ποιος αμφιβάλλει, επίσης, ότι ο δρόμος αυτός τελικά θα ωφελήσει τις αντίστοιχες μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες θα καλύψουν το κενό που θα αφήσει το κλείσιμο των χιλιάδων βιοτεχνιών; Και, τελικά, οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι ασφαλείς για τους εργαζόμενους σ' αυτές; Μήπως είναι ακίνδυνες για το περιβάλλον; Οι απαντήσεις είναι γνωστές και σ' αυτά τα ερωτήματα. Οταν το κυνήγι του κεφαλαιοκρατικού κέρδους βάζει τη δική του σφραγίδα, τα υπόλοιπα περισσεύουν. Οι μέχρι σήμερα πέντε νεκροί στο Ολυμπιακό Χωριό και οι έντεκα στα Ολυμπιακά έργα - στα μεγαλύτερα δηλαδή και πλέον σύγχρονα εργοτάξια - δεν επιδέχονται καμιά αμφισβήτηση.

... και ο άλλος δρόμος

Ο δρόμος που περιγράφουμε στο προηγούμενο σχόλιο είναι ο δρόμος του καπιταλισμού. Και δεν είναι η πρώτη φορά, που το καπιταλιστικό σύστημα ευνοεί, με τον έναν ή άλλον τρόπο, τη γέννηση και ανάπτυξη μικρομεσαίων επιχειρήσεων και, από την άλλη, τις οδηγεί στην καταστροφή, όταν δεν έχει πλέον ανάγκη την ύπαρξή τους. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα, είτε έχουν την προαναφερόμενη μορφή, είτε άλλη, είτε παρουσιάζονται ως συνέπειες του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης. Η ουσία δεν αλλάζει.

Τα σοβαρά και συνεχώς εντεινόμενα προβλήματα των βιοτεχνών και επαγγελματιών δεν μπορούν να βρουν λύση στα πλαίσια του σημερινού συστήματος. Πολύ περισσότερο, καθώς η πίεση των μεγάλων επιχειρήσεων γίνεται καθημερινά και περισσότερο ασφυκτική. Μπορούν, όμως, να βρουν απαντήσεις και λύσεις στα πλαίσια μιας ριζικά διαφορετικής πορείας της χώρας. Στα πλαίσια της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, σε μια κοινωνία, όπου δε θα κυριαρχεί το συμφέρον της ολιγαρχίας, αλλά τα συμφέροντα των εργαζομένων. Για παράδειγμα, μόνο στα πλαίσια αυτά μπορούν να υπάρξουν σύγχρονοι λαϊκοί παραγωγικοί συνεταιρισμοί των ΕΒΕ, να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των τελευταίων στη δουλιά και στη δίκαιη αμοιβή του κόπου τους.

Το Αιγαίο και τα ... ναυάγια

Χτύπησε, λοιπόν, «φλέβα χρυσού» πάλι η κυβέρνηση...

Με νομοσχέδιο που κατέθεσε, προβλέπει τη χορήγηση κινήτρων - άγνωστο ποια, τι και πόσα - για την ανακατασκευή ή επιδιόρθωση των κτιρίων των νησιών του Αιγαίου, ώστε να ταιριάζουν με τον παραδοσιακό χαρακτήρα των οικισμών. Ολα αυτά - σύμφωνα με την Εισηγητική Εκθεση - προκειμένου, όχι μόνο να προστατευτεί και να αναβαθμιστεί η αρχιτεκτονική φυσιογνωμία και το φυσικό τοπίο των νησιών, αλλά και για να αλλάξει το σημερινό μοντέλο του μαζικού, αλλά χαμηλής ποιότητας και οικονομικής δυνατότητας, τουρισμού...

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι πρέπει να προστατευτεί το αρχιτεκτονικό και φυσικό περιβάλλον των νησιών. Τι να τα κάνουν, όμως, όλα αυτά οι κάτοικοι των νησιών του Αιγαίου - που ζουν εκεί όλο το χρόνο κι όχι μόνο την τουριστική περίοδο - όταν δεν έχουν πόσιμο νερό; Οταν δεν έχουν λιμάνια της προκοπής; Οταν δεν έχουν τακτική ακτοπλοϊκή συγκοινωνία - ιδίως αυτά της «άγονης», ελέω κυβερνητικής ολιγωρίας, γραμμής; Οταν δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ούτε μπορούν να μεταφερθούν σ' ένα κεντρικό νοσοκομείο, καθώς όλα τα προγράμματα μεταφοράς «ναυάγησαν», όταν αρρωστήσουν σοβαρά;

Αφού, λοιπόν, δεν προηγούνται όλα αυτά, είναι προφανές ποιοι θα ωφεληθούν και απ' αυτήν τη νέα νομοθετική ρύθμιση. Οι προσφιλείς στον υπουργό Αιγαίου Ν. Σηφουνάκη μεγαλοξενοδόχοι, που αποκτούν κι άλλον ένα μοχλό παροχής κινήτρων, πληρωμένο κι αυτόν απ' όλους μας. `Η, μήπως, δεν είναι έτσι;

«Κανείς δεν είναι τέλειος. Ημασταν ΚΚΕ και μάλιστα σκληροπυρηνικοί». Αυτά δηλώνει στο περιοδικό «Μεν» ο υφυπουργός Εξωτερικών Ανδρέας Λοβέρδος και, σίγουρα, όσοι τον γνώρισαν ως Κνίτη, όταν σπούδαζε στη Θεσσαλονίκη, θα ψιθύρισαν αυθόρμητα τη γνωστή λαϊκή παροιμία «όπου ακούς πολλά κεράσια, πάρε μικρό καλάθι»...

Ανεπιθύμητοι

Συνήθως όταν η «αλεπού» κατηφορίζει στο «παζάρι», το ερώτημα τι μπορεί να γυρεύει εκεί, είναι μάλλον ρητορικό. Ολοι γνωρίζουν πως οι προθέσεις της κάθε άλλο παρά αγνές και αγαθές είναι... Η επικείμενη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ στη χώρα μας και η αποκάλυψη από το «Ρ» πως «ερευνητική ομάδα» από πράκτορες του ευαγούς ιδρύματος που ακούει στο όνομα CIA, στρατιωτικούς και άλλους παράγοντες των ΗΠΑ, θα επισκεφτεί την Αθήνα από 20 έως 22 Οκτώβρη, και θα έχει πολύπλευρες επαφές στο παρασκήνιο, είναι δύο γεγονότα που γεννούν όχι ερωτήματα αλλά ανησυχία και οργή.

Το χτεσινό πρωτοσέλιδο του «Ρ» ήταν πράγματι αποκαλυπτικό. Το «ερωτηματολόγιο» που κομίζει η «ερευνητική ομάδα» είναι πασιφανές πως συνιστά εισαγωγή διά της πλαγίας οδού για υιοθέτηση και ενεργότερη συμμετοχή από την ελληνική πολιτική ηγεσία των διαμορφωμένων απόψεων αλλά και εξελισσόμενων σχεδιασμών των ΗΠΑ για το ρόλο του αιμοσταγούς ΝΑΤΟ στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» στα επόμενα χρόνια. Τα ίδια τα ερωτήματα - που ο χώρος δε μας επιτρέπει να αναφέρουμε ούτε καν επιγραμματικά - μπορούν να κάνουν κάθε προοδευτικό άνθρωπο να «ανατριχιάσει», αφού σκιαγραφούν με σαφήνεια το «όραμα» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για έννα κόσμο υπό τη σιδερένια φτέρνα του ΝΑΤΟ.

Η επίσκεψη του Κ. Πάουελ - που ειρήσθω εν παρόδω είναι ο επικεφαλής της επιτροπής που απεργάζεται σχέδια ανατροπής της κυβέρνησης της Κούβας - δεν ξεφεύγει ως προς τους στόχους από την επίσκεψη της «ερευνητικής ομάδας». Βασικός στόχος η ευθυγράμμιση αλλά και η ολοένα μεγαλύτερη συμμετοχή της Ελλάδας στα άμεσα και μακροπρόθεσμα σχέδια των ΗΠΑ. Οχι μόνο αυτά που αφορούν στη γειτονιά μας, αλλά σε όλο τον κόσμο. Η απόσπαση μεγαλύτερης ακόμα «βοήθειας», από την ήδη γενναιόδωρη που προσφέρει η χώρα μας, στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς τους από το Αιγαίο, την Κύπρο, ως τη Μέση Ανατολή και το Ιράκ, ως την Κούβα, τη ΛΔ της Κορέας κ.ο.κ.

Με δεδομένο ότι η ελληνική κυβέρνηση δε μας έχει συνηθίσει σε «όχι», ούτε καν στα πλέον προκλητικά κελεύσματα των ΗΠΑ, περιφρονώντας βάναυσα το λαϊκό αίσθημα, προοιωνίζεται τη στάση της και τις απαντήσεις που θα δώσει στους Αμερικάνους που εφορμούν στη χώρα μας. Παρά τους τεράστιους κινδύνους για το λαό από την υπάρχουσα και την παραπέρα πρόσδεση στο άρμα της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Παρά την ομόθυμη λαϊκή απαίτηση να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας στο αιματοκύλισμα λαών και στις επιδρομές εναντίον ανεξάρτητων χωρών. Μια απαίτηση που πρέπει να ακουστεί πιο δυνατά αυτή τη φορά. Η εναντίωση του ελληνικού λαού στους σχεδιασμούς τους πρέπει να καταστεί ακόμα πιο δυνατή. Οι σφαγείς των λαών να νιώσουν πως είναι ανεπιθύμητοι στη χώρα μας. Η συμμετοχή στο συλλαλητήριο που διοργανώνει η ΕΕΔΥΕ στις 22/10, στις 6μ.μ., στα Προπύλαια, ας είναι πάνδημη. Και οι ντόπιες «θεραπαινίδες» τους που για τα συμφέροντα μιας χούφτας χρυσοκάνθαρων υποθηκεύουν την ειρήνη, το δικαίωμα του λαού να οικοδομεί σχέσεις φιλίας και συνεργασίας με τους άλλους λαούς, ας πληρώσουν τη στάση τους στις επικείμενες εκλογές.