ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Απαράδεκτες δικαιολογίες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Από αυτήν την πολιτική και αυτήν την κυβέρνηση, μην περιμένετε προστασία απέναντι στα ξεσπάσματα της φύσης. Καλό θα είναι, λοιπόν, να αυτοπροστατευτείτε και ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Αυτό είναι το μήνυμα, που εκπέμπει, «λόγω και έργω», η κυβέρνηση Σημίτη και με αφορμή τη «θεομηνία» που πλήττει τα τελευταία 24ωρα τη χώρα. Είναι μήνυμα απόλυτα συνεπές με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της και αυτήν ακριβώς υποδηλώνει και αποκαλύπτει. Βασικά στοιχεία αυτής της απάνθρωπης πολιτικής: Εξάντληση των μέτρων πρόληψης για την αντιμετώπιση των συνεπειών από τα καιρικά φαινόμενα σε «οδηγίες προς ναυτιλλομένους» και ...«προειδοποιήσεις» στους οδηγούς να μην κυκλοφορούν στους δρόμους! Δεύτερον, μετάθεση της ευθύνης στους «κακομαθημένους» πολίτες και στα θύματα που «δεν πρόσεχαν» ή την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Τρίτον, ως συνήθως, φταίνε «τα ακραία καιρικά φαινόμενα», τα οποία, όμως, συμβαίνει να είναι τόσο συχνά. Τέταρτον, μια νέα δικαιολογία που πρόβαλε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο οποίος απέδωσε το γεγονός πως δεν έχουν γίνει έργα αντιπλημμυρικής προστασίας στο Διακονιάρη της Πάτρας στα «αντικειμενικά προβλήματα». Αντικειμενικά προβλήματα εδώ και πάνω από 30 χρόνια... Εφευρετικοί οι εκσυγχρονιστές, όταν πρόκειται να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Να δούμε πόσοι τους πιστεύουν.

Σαράντα χρόνια πλημμύρες

Δυο και κάτι ώρες νεροποντής ήταν αρκετές, για να υπερχειλίσει ο χείμαρρος Διακονιάρης στην Πάτρα και να «πνίξει» ένα μέρος της πόλης, ενώ δυο άνθρωποι (πατέρας και γιος) αγνοούνται, καθώς παρασύρθηκαν από τα ορμητικά νερά. Και μπορεί, οι διάφοροι αρμόδιοι - κεντρικά και τοπικά - να λένε τα γνωστά, περί «ακραίων καιρικών φαινομένων», κλπ., αλλά το πρόβλημα του Διακονιάρη υπάρχει δεκαετίες τώρα και η μη αντιμετώπισή του δεν επιδέχεται την παραμικρή δικαιολογία. Το 1962, έγινε η πρώτη καταστροφική πλημμύρα του Διακονιάρη, ενώ, μόλις πριν τέσσερα χρόνια, τον Οκτώβρη του 1997, σημειώθηκε η τελευταία. Στη διάρκεια των 40 περίπου αυτών χρόνων, μπορούσαν και έπρεπε να είχαν γίνει τα πάντα, ακόμη και η επικάλυψη του χειμάρρου. Οι εκάστοτε αρμόδιοι, όμως, δε φρόντισαν ούτε καν την αναγκαία διάνοιξη του χειμάρρου, ώστε να αποφεύγεται η κάθε λίγα χρόνια υπερχείλισή του. Δε φρόντισαν, όλ' αυτά τα χρόνια, ούτε καν την αποκατάσταση της κοίτης, όπου σημειώνονταν μπαζώματα ή καταπατήσεις.

Να ελπίζουμε ότι η προχτεσινή καταστροφική πλημμύρα και, ιδιαίτερα, το γεγονός πως αγνοούνται δυο ανθρώπινες ζωές, θα «αφυπνίσει» τους αρμοδίους; Μακάρι, αλλά καλύτερα οι λαϊκοί μαζικοί φορείς της πόλης, να πάρουν την υπόθεση στα δικά τους χέρια.

Οι... φίλοι των αγροτών

Κατά την επίσκεψή του στη Θεσσαλία, την παραμονή της πρόσφατης αγροτικής κινητοποίησης, ο Κ. Λαλιώτης επιχείρησε να πείσει ότι η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ αλλάζουν τακτική κι από τούδε και στο εξής δε θα συμπεριφέρονται προς τους αγωνιζόμενους αγρότες, ωσάν να είναι «ταραξίες» και «εχθροί» του κράτους. Μάλιστα, ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, μη διστάζοντας να εμφανιστεί ως «Μαυρογιαλούρος του εκσυγχρονισμού», δήλωσε: «Εν δυνάμει κι εγώ αγρότης είμαι»!

Βεβαίως, οι Θεσσαλοί δεν πίστεψαν, ούτε για μια στιγμή, ότι η κυβέρνηση Σημίτη, που χρησιμοποίησε τα ΜΑΤ και τα δικαστήρια εναντίον χιλιάδων αγωνιστών της αγροτιάς, θα μετεξελισσόταν, αιφνιδίως, σε «φιλόστοργο μητέρα» των αγροτών. Ούτε ότι το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, επί Τσουκάτου, συμπεριφερόταν σαν «κακιά πεθερά» των αγροτών, επί Λαλιώτη θα μετατρεπόταν σε «καλοσυνάτη αδελφή» τους.

Κι ήρθαν οι συλλήψεις και τα κατηγορητήρια σε βάρος των αγροτών της Λέσβου ν' αποδείξουν ότι κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ εξακολουθούν να εχθρεύονται και να καταδιώκουν τους αγωνιστές της αγροτιάς, παρά τις «κουτοπονηριές» και τις «μαλαγανιές» του Κ. Λαλιώτη...

Αντε να πνιγούν!

Ζωές και σπίτια

άρπαξε στην Πάτρα

η πλημμύρα,

δεν είναι

η πρώτη η φορά,

πικρή έχουμε

πείρα,

χίλιες φορές

θρηνήσαμε

κι έτσι

θα ξαναγίνει,

αν ο λαός

σε σκύβαλα

την εξουσία δίνει.

Ζωές και σπίτια

χάθηκαν,

όπως συχνά συμβαίνει

κι η ευθύνη

πάντα τους ταγούς

να ξέρετε βαραίνει,

μας έχουν

απροστάτευτους

κι όποιον

ο χάρος πάρει,

ουστ

κι ας τους πνίξουν

τα νερά όλους

του Διακονιάρη!

Ο Οίστρος

Ιμπεριαλιστικό φρούριο

Ολο και πιο αντιδραστικό, όλο και πιο αποκρουστικό για τα λαϊκά συμφέροντα, όλο και πιο επιθετικό για τους λαούς, αποκαλύπτεται το ιμπεριαλιστικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το πλαδαρό προσωπείο, με το οποίο κάποιοι ήθελαν να την εμφανίζουν, αντικαθίσταται, με γοργούς ρυθμούς, από μια σιδερένια μάσκα, που όλο και περισσότερο αποκτά τα χαρακτηριστικά του «μπάρμπα Σαμ», θυμίζοντας, όμως, και λίγο από ...μαϊμού.

Η Σύνοδος Κορυφής που πραγματοποιήθηκε στο Λάακεν, με τις αποφάσεις που πήρε, σήκωσε ακόμα πιο ψηλά τα τείχη, τα οποία στήνονται για τους λαούς της Ευρώπης και θωράκισε παραπέρα το οικοδόμημα αυτό, μετατρέποντάς το σε οχυρό, ώστε να μπορεί να παίζει πιο αποτελεσματικά το ρόλο του ως ιμπεριαλιστικό ορμητήριο. Οι αποφάσεις αυτές στοχεύουν σε δύο κατευθύνσεις: Αφ' ενός μεν, η Ευρωπαϊκή Ενωση τακτοποιεί τα του οίκου της, για την ελεύθερη και χωρίς φραγμούς εσωτερική δράση του κεφαλαίου, ενισχύοντας τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και, αφ' ετέρου, διαμορφώνει τις προϋποθέσεις, ώστε να μπορεί να διεκδικεί πιο ενεργό ρόλο στον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό καταμερισμό.

Στα πλαίσια αυτά, ελήφθησαν αποφάσεις για το ενιαίο ένταλμα σύλληψης και άλλες ρυθμίσεις, που αναφέρονται στην ευρωτρομοκρατία και την ενίσχυση της δικτατορίας του κεφαλαίου, θέτοντας υπό διωγμό την πολιτική και συνδικαλιστική δραστηριότητα, που είτε βάζει, είτε μπορεί μελλοντικά να βάλει, εμπόδια στην πολιτική που υπαγορεύει το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο και τα μονοπώλια. Το άλλο σκέλος των αποφάσεων αναφέρονται στη «σιδερένια γροθιά» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Δύναμη Ταχείας Επέμβασης, για την οποία αποφασίστηκε να τεθεί άμεσα σε επιχειρησιακή ετοιμότητα. Εξάλλου, αποφασίστηκε και η αποστολή πολυεθνικής δύναμης στο Αφγανιστάν. Η Ευρωδύναμη έχει όλα τα χαρακτηριστικά επιθετικού - παρεμβατικού μηχανισμού και ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές που έχει θέσει το ΝΑΤΟ για συγκρότηση τέτοιων δυνάμεων και δεν αποτελεί στρατό ή ευρωστρατό με προορισμό την προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Υπό αυτό το πρίσμα, η διαμάχη Ελλάδας και Τουρκίας γύρω από τη θέση και τα δικαιώματα της Τουρκίας, ως χώρας - μέλους του ΝΑΤΟ, στην Ευρωπαϊκή Δύναμη, εκφράζει περισσότερο τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό για το ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, παρά τις ελληνικές ανησυχίες για τη μη κατοχύρωση των ελληνικών συνόρων από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Εξάλλου, για τα ζητήματα της εθνικής ανεξαρτησίας και της προστασίας των ελληνικών συνόρων και των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, οι απαντήσεις έχουν δοθεί με τη συμμετοχή της Ελλάδας στη νέα δομή του ΝΑΤΟ.

Οι εξελίξεις αυτές δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, καθώς επιβεβαιώνουν με τον πιο κραυγαλέο τρόπο το ποιος είναι ο ρόλος, ο χαρακτήρας και η αποστολή της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δε χωράνε πλέον ούτε αυταπάτες, ούτε παραμυθιάσματα. Τίποτα καλό δεν μπορεί να περιμένουν οι λαοί της Ευρώπης και συνολικά οι λαοί. Ωστόσο, στα χέρια των λαϊκών δυνάμεων βρίσκεται ένα «κρυφό» όπλο, που όλο και περισσότερο φανερώνεται. Οι μεγάλες κινητοποιήσεις και στο Λάακεν το έδειξαν.