Με λίγα λόγια, μπορείτε να βρείτε τα πάντα, εκτός από τη ριζική αλλαγή της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής. Ακόμη και ο Θ. Πάγκαλος, που θεωρείται ο πλέον «αντιπολιτευόμενος» και επικριτικός για την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, δηλώνει στη χτεσινή συνέντευξή του στα «Νέα»: «Εγώ συμφωνώ σε γενικές γραμμές με την πολιτική του κ. Σημίτη και με την πολιτική της κυβέρνησής του».
Κάποτε - όχι πολύ παλιά, μόλις πριν από δεκαπέντε χρόνια - ήταν ο επίγειος παράδεισος των παιδιών. Σήμερα, τα πράγματα είναι ελεεινά και τρισάθλια. Μιλάμε, βέβαια, για τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης. Η ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων και η παλινόρθωση του καπιταλισμού έδιωξε τα παιδιά και τα δικαιώματά τους - όπως και πολλά άλλα - από το κέντρο της κοινωνικής και κρατικής προσοχής. Τη θέση τους πήραν η καπιταλιστική ιδιοκτησία και το κέρδος, ο ανταγωνισμός, οι νόμοι της αγοράς, κλπ. Κι αυτά, με τη σειρά τους, έφεραν τις ταξικές ανισότητες, τις κοινωνικές διακρίσεις, την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Μια μικρή απόδειξη των παραπάνω αποτελεί η έκθεση της «Γιούνισεφ» (γραφείο Γερμανίας), η οποία καταγγέλλει πως χιλιάδες παιδιά από την ανατολική Ευρώπη χρησιμοποιούνται, ως αντικείμενα σεξουαλικής εκμετάλλευσης ή φτηνά εργατικά χέρια στη δυτική Ευρώπη. Μόνο στην Αλβανία 15.000 παιδιά και έφηβοι εξαναγκάστηκαν να μπουν στα κυκλώματα πορνείας της δυτικής Ευρώπης, επισημαίνεται στην έκθεση. Στην ίδια έκθεση σημειώνεται, επίσης, ότι ασυνείδητοι έμποροι «αγοράζουν» έναντι 25 δολαρίων το ένα, παιδιά από την Αλβανία, υποσχόμενοι στους γονείς τους, πως τα περιμένει μια καλύτερη ζωή στη Δύση, ενώ, παιδιά από τη Μολδαβία, την Ουκρανία και άλλες πρώην σοβιετικές χώρες στέλνονται στη Δύση σε ηλικία έξι χρόνων για να δουλέψουν στους δρόμους.
«Ετσι λοιπόν! Τόσον απλά! Υπέρ της προσφυγής στη στρατιωτική βία (στον πόλεμο) τάσσονται και οι Υπουργοί Εξωτερικών της Ενωσης, η Ενωση δηλαδή, σε περιπτώσεις αφοπλισμού κρατών (όπου υπάρχει ο κίνδυνος να αναπτύξουν όπλα μαζικής καταστροφής)..!!! Προς δόξαν όσων πίστεψαν (πίστεψαν; ή απλώς γράφανε και καμιά ανάλυση για να περνάει η ώρα;) ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έκανε την αρχή της διαφοροποίησής της απ' τις ΗΠΑ με τον πόλεμο του Ιράκ (όχι της Σερβίας, ούτε του Αφγανιστάν) - προς δόξαν τους λοιπόν η Ενωση κατατείνει στην ίδια ακριβώς λογική με τις ΗΠΑ: τη νομιμοποίηση του πολέμου ως μέσου επίλυσης διεθνών διαφορών κι ακόμα περισσότερον, τη (φασιστική) υιοθέτηση των προληπτικών και των επεμβατικών στα εσωτερικά άλλων χωρών, πολέμων. Κι όλα αυτά με πρόσχημα - φερετζέ τον (πεθαμένο από κάτι τέτοια) ΟΗΕ! Καμία διαφοροποίηση δεν επεχείρησε ποτέ η Ενωση (ούτε καν κάποιες χώρες της) απλώς, συνεχίζοντας τη δορυφοροποίησή τους εν σχέσει με τις ΗΠΑ, είχαν κάποιες διαφορές αντιλήψεων για τη διευθέτηση των τρεχόντων. Κατά τα άλλα πάνοπλες οι ίδιες ζητούν τον αφοπλισμό των άλλων κι όχι μόνον, αλλά προσέτι αποδέχονται το "περιττόν της νομιμότητας", στις διεθνείς σχέσεις (συνεπώς και το "παράνομον της αντίστασης") αξιώματα που επαναφέρουν την ανθρωπότητα στην εποχή του λίθου (Μπους) και του ροπάλου (Χίτλερ). Εύγε!»
Του Στάθη από το χτεσινό «Ναυτίλο» της «Ελευθεροτυπίας».
Ασ' τον ήλιο που 'ναι πάνω,
θα σε κάψει δύο μήνες,
τι θα γίνει με τον άλλο
που... μισές έχει ακτίνες
και σε ψήνει φουκαρά μου,
βάζοντάς σου αράδα «σφήνες»!
***
Ασ' τον ήλιο στα ουράνια
μια εποχή σε καίει μόνο,
με τον άλλον τι θα γίνει
που σε καίει όλο το χρόνο,
και σε κάνει να φωνάζεις
«δεν αντέχω άλλο, λιώνω»!
***
Ασ' τον ήλιο τον επάνω,
με τον κάτω κάνε κάτι
και αλάργα κι απ' τη «δάδα»
ζεματάει κι αυτή εργάτη!
Η «νέα δομή διοίκησης» έχει περισσότερο χαρακτήρα ενός επιχειρησιακού επιτελείου, όπου ο αρχιστράτηγος - που είναι Αμερικανός - στη διάρκεια των επιχειρήσεων αποφασίζει και διατάζει, παρά ενός υποτιθέμενου «συμμαχικού» κέντρου. Στην ουσία, με τον τρόπο που είναι διαρθρωμένα τα στρατηγεία, θεσμοθετείται και σε επίπεδο μηχανισμών του ΝΑΤΟ ένα είδος αμερικανικής δικτατορίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι δύο στρατηγικές διοικήσεις και η επιχειρησιακή στην Ευρώπη και η νεοταξική στις ΗΠΑ, θα είναι υπό απόλυτο αμερικανικό έλεγχο.
Ολα αυτά επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες ούτε για αναμονή. Το ΝΑΤΟ και ο ιμπεριαλισμός είναι ο υπ' αριθμόν ένα κίνδυνος για την ειρήνη, για την ελευθερία των λαών για το μέλλον της ανθρωπότητας.