ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι ιμπεριαλιστικοί στρατοί

Γρηγοριάδης Κώστας

Η συνεχής ενίσχυση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων τα τελευταία χρόνια είναι, πλέον, ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο, ακόμη και από τους πλέον ένθερμους οπαδούς του σύγχρονου καπιταλισμού. Η στάση των λεγομένων μεγάλων δυνάμεων στον πόλεμο του Ιράκ και, ιδιαίτερα, οι σχετικές αντιθέσεις ΗΠΑ και Γαλλίας - Γερμανίας, οι ανάλογες διαφωνίες και αντιθέσεις στο Παλαιστινιακό, ο επαπειλούμενος εμπορικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ, για το χάλυβα και άλλα προϊόντα κλπ, κλπ, όπως και οι πρόσφατες εξελίξεις στη Γεωργία, όπου εκδηλώνονται έντονα οι αντιθέσεις ΗΠΑ - Ρωσίας, είναι μερικά μόνον παραδείγματα.

Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και η προώθηση του Ευρωστρατού και, ιδιαίτερα, ο βαθμός της «αυτονομίας» του από το ΝΑΤΟ. Θέματα, τα οποία θα βρεθούν στο τραπέζι των υπουργών Αμύνης και Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, καθώς και στη μεικτή σύνοδο ΝΑΤΟ - ΕΕ, που συνέρχονται τις μέρες αυτές στις Βρυξελλες. Και μπορεί, βέβαια, οι αρμόδιοι - μαζί και οι δικοί μας κυβερνώντες - να καμουφλάρουν όλα τα παραπάνω με τους όρους «ευρωάμυνα», «αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών», «σύγχρονες προκλήσεις», «διεθνής τρομοκρατία» κλπ, κλπ, αλλά η αλήθεια είναι μία: Οι υπάρχοντες και οι προετοιμαζόμενοι ιμπεριαλιστικοί στρατοί μόνον αμυντικό χαρακτήρα δεν έχουν. Αλλωστε, τόσο ο πρώτος, όσο και ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, προσφέρουν υπεραρκετές και, ταυτόχρονα, τόσο τραγικές αποδείξεις, που δε χρειάζεται να προσθέσουμε το παραμικρό.

Αποκαλυπτικές «συμπτώσεις»

Σε βαλκανικές χώρες, αλλά και στην Τσετσενία, εστιάζονται οι έρευνες αμερικανικών και διαφόρων άλλων μυστικών υπηρεσιών, σχετικά με την αναζήτηση των υπευθύνων για τις πρόσφατες, αλλεπάλληλες και φονικές βομβιστικές επιθέσεις στην Κωνσταντινούπολη. Αυτά γράφουν διάφορες εφημερίδες και σημειώνουν ότι μπορεί να έχει ατονήσει σήμερα η δράση της Αλ Κάιντα στην Αλβανία, θεωρείται βέβαιο, όμως, πως οι πυρήνες της εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο.

Σημειώνουμε τα παραπάνω, ως μια επιπλέον απόδειξη ότι οι (αμερικανικές) μυστικές υπηρεσίες «βλέπουν» και διαπιστώνουν χρόνια τώρα την ύπαρξη και δράση της Αλ Κάιντα και, γενικότερα, της λεγόμενης «ισλαμικής τρομοκρατίας», σε χώρες, που, είτε βρίσκονται υπό στενή αμερικανική κηδεμονία και έλεγχο (π.χ. Αλβανία, Σαουδική Αραβία), είτε έχει εφαρμοστεί η ιμπεριαλιστική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» και, μάλιστα, με μοχλό τις θρησκευτικές πεποιθήσεις (Αφγανιστάν, Βοσνία, Κοσσυφοπέδιο, Τσετσενία, κλπ.).

Προφανώς, το φαινόμενο αυτό είναι τόσο τυχαίο, όσο τυχαίο είναι και το γεγονός, πως η τζιχάντ («ιερός πόλεμος») πρωτοεμφανίστηκε στις τελευταίες δεκαετίες, όταν η CIA, τη δεκαετία του 1970, κλιμάκωσε την επέμβασή της στο Αφγανιστάν και στρατολόγησε χιλιάδες φανατικούς μουσουλμάνους (ανάμεσά τους και τον μπιν Λάντεν), να προσχωρήσουν στις τάξεις των «μουτζαχεντίν» (ιερούς πολεμιστές), για να γκρεμίσουν τη λαϊκοεπαναστατική εξουσία των άθεων και των κομμουνιστών.

Δυναμώνουν συνεχώς οι αντιδράσεις

Μπορεί ο Τζ. Μπους και οι απανταχού συνεταίροι του, της «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας, να δηλώνουν ότι συνεχίζουν αταλάντευτοι τη φιλοπόλεμη τακτική τους, αλλά τα πράγματα γίνονται όλο και δυσκολότερα, για τους ιμπεριαλιστές. Οι λαοί δεν παγιδεύονται στην εντεινόμενη συνεχώς καλλιέργεια της τρομοφοβίας και τρομοϋστερίας. Τα επικίνδυνα αδιέξοδα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της «νέας τάξης» γίνονται όλο και περισσότερο φανερά.

Τις προάλλες, η συντηρητική εφημερίδα της Ιαπωνίας «Σαγνκέι Σιμπούν» δημοσίευσε έρευνα της ιαπωνικής κοινής γνώμης, σύμφωνα με την οποία εννέα στους δέκα Ιάπωνες είναι αντίθετοι στην άμεση αποστολή στρατευμάτων τους στο Ιράκ. Πιο συγκεκριμένα, το 45% των ερωτηθέντων είναι κατηγορηματικά αντίθετο στην αποστολή δυνάμεων οποτεδήποτε, ενώ το 43% τονίζει την αντίθεσή του, για όσο διάστημα δεν αποκαθίσταται η σταθερότητα στο Ιράκ. Παράλληλα, η δημοτικότητα του Ιάπωνα πρωθυπουργού Κοϊζούμι σημειώνει σοβαρή πτώση, καθώς, από 60% το Σεπτέμβρη, έχει πέσει στο 46%, με κύρια αιτία την πολιτική της κυβέρνησής του στον πόλεμο του Ιράκ. Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζει η κυβέρνηση της Ισπανίας. Τις προάλλες, ο Ισπανός πρωθυπουργός «διόρθωσε» την υπουργό Εξωτερικών, Αννα Παλάθιο, η οποία δήλωσε δημόσια ότι «η καθημερινή ζωή, πριν απ' όλα στη Βαγδάτη, βρίσκεται σε κατάσταση χειρότερη απ' ό,τι στην εποχή του Σαντάμ Χουσεΐν».

Μεγάλη η αξία του «902»

Στα «χέρια» του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης βρίσκεται από χτες η αίτηση του τηλεοπτικού «902» για χορήγηση άδειας πανελλαδικής εμβέλειας. Μια αίτηση ουσιαστικά για την απόκτηση της δυνατότητας να επικοινωνεί με τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα όλης της χώρας, να αναμεταδίδει και στην τελευταία γωνιά της Ελλάδας την άλλη φωνή, την ξεχωριστή, που συνιστά η «φωνή» του «902» στο τηλεοπτικό τοπίο της χώρας.

Ο «902» δεν είναι ένας ακόμα τηλεοπτικός σταθμός. Δεν έχει τίποτα το κοινό με τους υπόλοιπους. Γνώμονα της δικής του προσπάθειας συνιστούν τα λαϊκά συμφέροντα, επιδιώκει και εξαντλεί κάθε δυνατότητά του ώστε να είναι εκείνο το μέσο που θα διαδώσει τη φωνή των εργαζομένων, θα γνωστοποιήσει τα προβλήματά τους, τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις τους. Μάχεται με τα λιγοστά, είναι αλήθεια, μέσα που διαθέτει για την ουσιαστική ενημέρωση από τη σκοπιά του δίκιου των πολλών, μάχεται να βγάλει στο φως όλα εκείνα που σκόπιμα αποσιωπώνται από τη συντριπτική πλειοψηφία των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης, να αποκαλύψει τις αιτίες και τους υπευθύνους όσων ταλανίζουν το λαό, να προειδοποιήσει για τα μέτρα που έρχονται, να αφυπνίσει λαϊκές συνειδήσεις.

Ενα βήμα για να ακουστεί η φωνή του εργαζόμενου, του αγρότη, του μικρομεσαίου, του νέου. Η φωνή του συνδικαλιστικού κινήματος. Η φωνή των αγωνιστών της ειρήνης, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Εκείνες οι φωνές που συστηματικά φιμώνονται, αποκλείονται ή ακόμα διαστρεβλώνονται και συκοφαντούνται σκόπιμα πολλές φορές από εκείνα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που είναι ταγμένα στην υπηρεσία των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, όντας άλλωστε ιδιοκτησία της.

Για όλους τους παραπάνω λόγους ο «902» δεν πρέπει και δεν μπορεί να συγκρίνεται με κανέναν άλλο τηλεοπτικό σταθμό. Δε διαθέτει «χρήμα με ουρά», σπόνσορες, χορηγούς, ισχυρά συμφέροντα να τον στηρίζουν. Δεν επιδίωξε ποτέ να σερβίρει στον ελληνικό λαό «ευκολοχώνευτο φαγητό», ούτε κατέφυγε στην εύκολη λύση της υποκουλτούρας και των «σκουπιδιών», με τα οποία καθημερινά βομβαρδίζονται οι λαϊκές συνειδήσεις από πολλές τηλεοπτικές συχνότητες. Για τη μαχόμενη δημοσιογραφία η αποστολή της ουσιαστικής, πλήρους ενημέρωσης, η αποστολή της συμβολής στην αγωνιστική ανάταση του λαϊκού και εργατικού κινήματος, η αποστολή του να ωθήσει τη συνείδηση του θεατή δύο βήματα παραπέρα, είναι βαριά, σύνθετη, δύσκολη. Και ο «902» προσπαθεί με «νύχια και δόντια», υπό αντίξοες συνθήκες, να τη φέρει σε πέρας.

Στους καιρούς του τηλεοπτικού σκοταδισμού, στους καιρούς που τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ με τη δύναμη που διαθέτουν παίζουν ρόλο ενός εκσυγχρονισμένου γκεμπελισμού, με το να αποπροσανατολίζουν, να καθηλώνουν, να αποχαυνώνουν συνειδήσεις με τελικό στόχο τη χειραγώγησή τους, η αξία ύπαρξης ενός σταθμού όπως ο «902» και διεύρυνσης της επαφής του με τα λαϊκά στρώματα είναι αναντικατάστατη.