Ας μην παριστάνουν τους έκπληκτους, επομένως. Η ΠΑΣΚΕ του ΟΤΕ, απλώς, συνεχίζει στο δρόμο του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που αυτοί τους «εκπαίδευσαν».
Μπροστά σ' ένα κρίσιμο δίλημμα βρίσκεται ο Ζ. Σιράκ, γράφουν οι περισσότερες εφημερίδες. Οι κατευθύνσεις της ΕΕ (βλέπε σύνοδος Λισαβόνας, κλπ.), όπως και τα συμφέροντα της γαλλικής πλουτοκρατίας, απαιτούν τη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, που εφαρμόζει μέχρι σήμερα. Το δυνατό «όχι» της περασμένης Κυριακής, όμως, αφορά πρώτα και κύρια σ' αυτή την πολιτική και η τυχόν συνέχισή της θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε όξυνση των κοινωνικών συγκρούσεων. Τι θα διαλέξει, λοιπόν, ο Σιράκ, αναρωτιούνται οι αρθρογράφοι...
Και δε λέμε, υπαρκτό είναι το προαναφερόμενο δίλημμα. Αλλωστε, μπροστά στο ίδιο ακριβώς πρόβλημα βρίσκονται οι κυβερνήσεις όλων των καπιταλιστικών χωρών, μαζί και της δικής μας. Απλώς, στη Γαλλία έγινε περισσότερο φανερό και έντονο, λόγω του αποτελέσματος της περασμένης Κυριακής. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι να αναρωτιούνται εάν ο Σιράκ θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Εκτός και υπάρχουν αφελείς, που πιστεύουν ότι η αλλαγή πρωθυπουργού και τα όποια, περισσότερα ή λιγότερα «φτιασίδια» και τρικ εξωραϊσμού, σημαίνουν άλλη πολιτική...
Οσο κι απίστευτη φαίνεται να είναι η παρακάτω ιστορία, που εκτυλίχτηκε σε αμαξοστοιχία του ΟΣΕ, άλλο τόσο είναι αληθινή. Πρωταγωνιστές της, μια Λαρισαία γυναίκα με τα δυο παιδιά της και εκτυλίχτηκε στο σταθμό της Θήβας. Νηπιαγωγός η γυναίκα, ξεκίνησε το ταξίδι της από τη Λάρισα για τη Θήβα, όπου υπηρετεί, με την 501 αμαξοστοιχία του ΟΣΕ. Μαζί είχε και τα παιδιά της, ηλικίας 7 και 8 ετών. Φτάνοντας στη Θήβα, λοιπόν, κατέβασε στην αποβάθρα τα παιδιά κι ανέβηκε και πάλι στο τρένο για να πάρει τη βαλίτσα της. Δεν πρόλαβε, όμως, να κατέβει η ίδια καθώς η αμαξοστοιχία ξεκίνησε με γοργούς ρυθμούς την πορεία της. Η ίδια παρέμεινε μέσα βλέποντας τα παιδιά της να κλαίνε και να τρέχουν από πίσω. Οι φωνές της να σταματήσει το τρένο, δεν εισακούστηκαν. Ετσι κατέβηκε στον επόμενο σταθμό της Οινόης, απ' όπου και επέστρεψε στη Θήβα βρίσκοντας, ευτυχώς, τα παιδιά της.
Η βιασύνη για την εκκίνηση του τρένου δε γνωρίζουμε πού ακριβώς οφείλεται. Αξίζει να σημειωθεί, όμως, ότι στα πλαίσια του διαβόητου εκσυγχρονισμού του ΟΣΕ και της ιδιωτικοποίησής του, η διοίκηση του Οργανισμού δίνει ακόμα και πριμ - ένα ευρώ ανά «κερδισμένο» λεπτό από το συνήθη χρόνο των δρομολογίων - στους μηχανοδηγούς, όταν φτάσουν πιο γρήγορα από τον προβλεπόμενο χρόνο στον προορισμό τους. Ο... εκσυγχρονισμός «βιάζεται», βλέπετε...
Αντιγράφουμε απόσπασμα από άρθρο του Π. Κοροβέση στην εφημερίδα «Η ΕΠΟΧΗ» (22/5/2005): «Στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι Σοσιαλδημοκράτες της Σουηδίας συμμαχούν με το Χίτλερ, που όλη τη δεκαετία του τριάντα είχαν στενούς δεσμούς με τους Ναζί... Από το Β' Παγκόσμιο η Σουηδία βγήκε πολύ πλούσια. Ολη της η βιομηχανία στον πόλεμο, δούλευε για την πολεμική βιομηχανία του Γ' Ράιχ... Για να φτιάξει την εικόνα της, η σοσιαλδημοκρατία, μετά τη συνεργασία με τους Ναζί, κάνει μεγάλες παραχωρήσεις για να φτιάξει το κοινωνικό κράτος της, που όντως στάθηκε υπόδειγμα... Από το χιτλερισμό στον αμερικανισμό και από το κράτος πρόνοιας στον ούλτρα νεοφιλελευθερισμό.... Και όλα όσα έγιναν στο όνομα του λαού, επιχειρήσεις, σπίτια, τράπεζες κ.λπ. σήμερα είναι ανεξέλεγκτες καπιταλιστικές εταιρίες που κινούνται με τους νόμους της αγοράς. Και ό,τι έχει απομείνει, συστηματικά και μεθοδικά διαλύεται. Για ποιο σοσιαλισμό να μιλάμε;».