ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο Σαντάμ Χουσεΐν και...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με αφορμή την παράδοση του Σ. Χουσεΐν στη διορισμένη από τους Αμερικανούς κυβέρνηση του Ιράκ και τη χτεσινή προσαγωγή του στο Ειδικό Δικαστήριο, θεωρήσαμε σκόπιμο να σας θυμίσουμε ορισμένα σημαντικά στοιχεία από τη δράση του. Εχουμε και λέμε λοιπόν:

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 το Ιράκ συγκαταλέγονταν ανάμεσα στις χώρες, που είχαν αποκτήσει πρόσφατα την ανεξαρτησία τους από το ζυγό της βρετανικής αποικιοκρατίας και επιχειρούσαν να σταθούν στα πόδια τους. Πρόεδρος της χώρας ήταν ο στρατηγός Κασέμ, ο οποίος είχε ανατρέψει τη μοναρχία που εγκατέστησαν φεύγοντας οι Βρετανοί. Το 1959 πραγματοποιείται πραξικόπημα κατά του προέδρου Κασέμ. Ο Σ. Χουσεΐν ήταν μέλος της ομάδας που θα τον δολοφονούσε. Το πραξικόπημα, όμως, αποτυγχάνει και ο Χουσεΐν υποχρεώνεται να εγκαταλείψει τη χώρα, με προορισμό την Αίγυπτο του Γκ. Νάσερ. Εκεί έμεινε τα επόμενα χρόνια και σύμφωνα με το υπ' αρ. D/1689 έγγραφο της Αιγυπτιακής Ασφάλειας, με ημερομηνία 19 Ιουνίου 1961, έγινε έρευνα στο σπίτι του, επειδή από καιρό είχε ύποπτα πάρε - δώσε με την αμερικανική πρεσβεία και τη ΣΙΑ. Το Φλεβάρη του 1963 ο Κασέμ δολοφονείται με τη βοήθεια της ΣΙΑ και ο Σαντάμ επιστρέφει στη Βαγδάτη. Λίγα χρόνια μετά πρωταγωνιστεί στην επάνοδο του κόμματος Μπααθ στην εξουσία και από το 1970 είναι ο ουσιαστικός ηγέτης του Ιράκ.

... οι σημερινοί διώκτες του

Στη δεκαετία του 1970 παίρνει ορισμένα φιλολαϊκά μέτρα (κρατικοποίηση πετρελαιοπηγών και διυλιστηρίων, βελτίωση βιοτικού επιπέδου Ιρακινών, ξεπέρασμα αναλφαβητισμού και αναχρονιστικών αντιλήψεων για τη θέση της γυναίκας, κλπ.), σε συνδυασμό, όμως, με την οικοδόμηση ενός αυταρχικού καθεστώτος και τη συστηματική εφαρμογή άγριων διώξεων σε βάρος των κομμουνιστών.

Το Σεπτέμβρη του 1980 κηρύσσει τον πόλεμο ενάντια στο Ιράν του Χομεϊνί. Γεγονός, που «συμπίπτει» με τα σχέδια των ΗΠΑ και συντελεί στη νέα άνοιξη των αμερικανο-ιρακινών σχέσεων. Σε όλη τη διάρκεια του 8ετούς αυτού πολέμου, που στοίχισε ένα εκατομμύριο νεκρούς, το καθεστώς του Σ. Χουσεΐν ενισχύεται πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά από τις ΗΠΑ, αλλά και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Γερμανία).

Τον Αύγουστο του 1990, πιστεύοντας πως έχει την ανοχή των ΗΠΑ (ή, κατ' άλλους, πέφτοντας στην παγίδα τους) προσαρτά το Κουβέιτ και μετατρέπεται στον απαραίτητο για την εξάπλωση των Αμερικανών στη Μέση και Εγγύς Ανατολή εχθρό. Το Γενάρη του 1991 αρχίζει ο πρώτος πόλεμος του Κόλπου και έπεται η γνωστή σε όλους συνέχεια...

Αραγε, ο Ντ. Ράμσφελντ, σημερινός υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ και συνομιλητής του Σ. Χουσεΐν στη δεκαετία του 1980, ως ειδικός απεσταλμένος του τότε Προέδρου των ΗΠΑ, θα παραστεί ως μάρτυρας στη δίκη του Σ. Χουσεΐν; 'Η, ο πατέρας Μπους και ο νυν αντιπρόεδρος Ντ. Τσέινι; Ολοι αυτοί, όπως και αρκετοί ακόμη, γνωρίζουν τον Σ. Χουσεΐν από παλιά...

Στείρα διαχείριση...

«Πιστεύουμε ότι η σύγχρονη αριστερά δεν προσαρμόζεται, αμφισβητεί και αναζητεί εναλλακτικές λύσεις», δήλωσε χτες ο Ν. Κωνσταντόπουλος σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του «Σκάι». Τι αμφισβητεί όμως η «σύγχρονη αριστερά»; Τι εναλλακτικές λύσεις αναζητά; Από τη συνέντευξή του δεν προκύπτει καμία απάντηση. Προκύπτουν μόνο μερικές απελπιστικά φτωχές και αναμενόμενες προτάσεις, που ούτε τα όρια της διαχείρισης της σημερινής πραγματικότητας δεν εξαντλούν. Οπως για παράδειγμα η πρότασή του για την Παιδεία, που χρειάζεται «χάραξη πολιτικής και κατανομή πόρων» ή η έγνοια του για την κρίση του πολιτικού συστήματος που διαφαίνεται κι από το ότι «δεν μπορούν να υλοποιηθούν οι συνταγματικές επιταγές» ή η εφ' όλης της ύλης πρότασή του - εν είδει πανάκειας - περί των «αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών στους θεσμούς, στη λειτουργία του κρατικού μοντέλου και στο μοντέλο διακυβέρνησης». Δυστυχώς, για τον πρόεδρο του ΣΥΝ οι «εναλλακτικές» αυτές «λύσεις» της «σύγχρονης αριστεράς» είναι ξεπερασμένες από την ίδια τη ζωή, πίσω από τις απαιτήσεις των καιρών και τις προσδοκίες του λαού μας.

Οι ένοχοι για την ακρίβεια

Με αφορμή τις επικείμενες αυξήσεις στα ναύλα των ναυτιλιακών εταιριών και σε σειρά ειδών πρώτης ανάγκης, τις τελευταίες ημέρες επανήλθε στην επικαιρότητα το θέμα της ακρίβειας. Βέβαια, το πρόβλημα της ακρίβειας - το οποίο έχει κυριολεκτικά κονιορτοποιήσει τα λαϊκά εισοδήματα - βρίσκεται συνέχεια στην επικαιρότητα, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ανατιμήσεις και ο τρόπος αντιμετώπισής τους, βρέθηκαν στο επίκεντρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης των κομμάτων στις πρόσφατες εθνικές εκλογές τον προηγούμενο Μάρτη. Αν σήμερα αναγνωρίζεται, σχεδόν απ' όλους, ότι η ανεξέλεγκτη ακρίβεια τσακίζει κόκαλα, αυτό δε σημαίνει ότι οι πολιτικές δυνάμεις συμφωνούν και στις αιτίες που δημιουργεί και εκτρέφει το φαινόμενο. Αντίθετα, έχουν διατυπωθεί απόψεις που αγγίζουν τον απόλυτο πολιτικό και ιδεολογικό αμοραλισμό.

Ετσι, σε πείσμα της κάθε πραγματικότητας, βγαίνουν ανερυθρίαστα οι οικονομολόγοι της Τράπεζας της Ελλάδας, του ΣΕΒ κλπ., και υποστηρίζουν ότι για τον πληθωρισμό στην Ελλάδα... φταίνε οι μισθοί! Μάλιστα, Ο κ. Γκαργκάνας - με περγαμηνές λιτότητας - είχε έτοιμη και τη λύση. Για τη μείωση του εγχώριου πληθωρισμού στα επίπεδα της Ευρωζώνης πρότεινε να τεθεί πλαφόν στις συλλογικές διαπραγματεύσεις που θα καθορίζει τις μισθολογικές αυξήσεις στα επίπεδα της παραγωγικότητας και του... κοινοτικού πληθωρισμού. Το γεγονός ότι την τελευταία δεκαετία το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ της χώρας έχει υποχωρήσει κατά 12 ποσοστιαίες μονάδες, προς όφελος των καπιταλιστικών κερδών, δεν απασχολεί διόλου τον κ. Γκαργκάνα και όσους ενστερνίζονται την άποψη ότι η ακρίβεια στη χώρα μας έχει τις ρίζες της στους... υψηλούς μισθούς.

Τελικά τι έχουμε στην Ελλάδα, πληθωρισμό μισθών ή πληθωρισμό κερδών; Μια ματιά στους ισολογισμούς των μεγάλων εμποροβιομηχανικών επιχειρήσεων και των εταιριών στο χώρο των υπηρεσιών, δείχνει το μέγεθος της απροκάλυπτης ληστείας σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων. Από πού να ξεκινήσουμε και πού να τελειώσουμε. Από το γεγονός ότι 5 τραπεζικοί όμιλοι μάς ληστεύουν με την πολιτική των επιτοκίων και τις ανεξέλεγκτες αυξήσεις στις προσφερόμενες υπηρεσίες (ασφάλιστρα ΙΧ). Οτι δύο γαλακτοβιομηχανίες, πέντε εταιρίες τροφίμων και πέντε αλυσίδες σούπερ μάρκετ, μας αρπάζουν καθημερινά τα χρήματα από τις τσέπες μας. Οτι δύο διυλιστήρια και 5 εταιρίες διακίνησης καυσίμων, έχουν θησαυρίσει σε βάρος μας;

Η καταγραφή της κατάστασης μας βοηθάει να καταλήξουμε και στο ανάλογο πολιτικό συμπέρασμα, που λέει, ότι με την πολιτική απελευθέρωσης των αγορών, οι τιμές εκτινάχτηκαν στα ύψη. Οι τιμές της βενζίνης από 90 δρχ. το λίτρο το 1990 έφτασαν σήμερα τις 300, τα ναύλα των ναυτιλιακών εταιριών απογειώθηκαν, το ίδιο και τα τιμολόγια του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ. Στον αγροτικό τομέα, η «απελευθέρωση» των γεωργικών φαρμάκων και των λιπασμάτων, οδήγησε επίσης σε εκτίναξη των τιμών τους. Ας μην ψάχνουν επομένως με το φανάρι του Διογένη να ανακαλύψουν τις αιτίες της ακρίβειας. Η πολιτική τους, πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου, την πυροδοτεί.