Με αφορμή τις επικείμενες αυξήσεις στα ναύλα των ναυτιλιακών εταιριών και σε σειρά ειδών πρώτης ανάγκης, τις τελευταίες ημέρες επανήλθε στην επικαιρότητα το θέμα της ακρίβειας. Βέβαια, το πρόβλημα της ακρίβειας - το οποίο έχει κυριολεκτικά κονιορτοποιήσει τα λαϊκά εισοδήματα - βρίσκεται συνέχεια στην επικαιρότητα, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ανατιμήσεις και ο τρόπος αντιμετώπισής τους, βρέθηκαν στο επίκεντρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης των κομμάτων στις πρόσφατες εθνικές εκλογές τον προηγούμενο Μάρτη. Αν σήμερα αναγνωρίζεται, σχεδόν απ' όλους, ότι η ανεξέλεγκτη ακρίβεια τσακίζει κόκαλα, αυτό δε σημαίνει ότι οι πολιτικές δυνάμεις συμφωνούν και στις αιτίες που δημιουργεί και εκτρέφει το φαινόμενο. Αντίθετα, έχουν διατυπωθεί απόψεις που αγγίζουν τον απόλυτο πολιτικό και ιδεολογικό αμοραλισμό.

Ετσι, σε πείσμα της κάθε πραγματικότητας, βγαίνουν ανερυθρίαστα οι οικονομολόγοι της Τράπεζας της Ελλάδας, του ΣΕΒ κλπ., και υποστηρίζουν ότι για τον πληθωρισμό στην Ελλάδα... φταίνε οι μισθοί! Μάλιστα, Ο κ. Γκαργκάνας - με περγαμηνές λιτότητας - είχε έτοιμη και τη λύση. Για τη μείωση του εγχώριου πληθωρισμού στα επίπεδα της Ευρωζώνης πρότεινε να τεθεί πλαφόν στις συλλογικές διαπραγματεύσεις που θα καθορίζει τις μισθολογικές αυξήσεις στα επίπεδα της παραγωγικότητας και του... κοινοτικού πληθωρισμού. Το γεγονός ότι την τελευταία δεκαετία το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ της χώρας έχει υποχωρήσει κατά 12 ποσοστιαίες μονάδες, προς όφελος των καπιταλιστικών κερδών, δεν απασχολεί διόλου τον κ. Γκαργκάνα και όσους ενστερνίζονται την άποψη ότι η ακρίβεια στη χώρα μας έχει τις ρίζες της στους... υψηλούς μισθούς.

Τελικά τι έχουμε στην Ελλάδα, πληθωρισμό μισθών ή πληθωρισμό κερδών; Μια ματιά στους ισολογισμούς των μεγάλων εμποροβιομηχανικών επιχειρήσεων και των εταιριών στο χώρο των υπηρεσιών, δείχνει το μέγεθος της απροκάλυπτης ληστείας σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων. Από πού να ξεκινήσουμε και πού να τελειώσουμε. Από το γεγονός ότι 5 τραπεζικοί όμιλοι μάς ληστεύουν με την πολιτική των επιτοκίων και τις ανεξέλεγκτες αυξήσεις στις προσφερόμενες υπηρεσίες (ασφάλιστρα ΙΧ). Οτι δύο γαλακτοβιομηχανίες, πέντε εταιρίες τροφίμων και πέντε αλυσίδες σούπερ μάρκετ, μας αρπάζουν καθημερινά τα χρήματα από τις τσέπες μας. Οτι δύο διυλιστήρια και 5 εταιρίες διακίνησης καυσίμων, έχουν θησαυρίσει σε βάρος μας;

Η καταγραφή της κατάστασης μας βοηθάει να καταλήξουμε και στο ανάλογο πολιτικό συμπέρασμα, που λέει, ότι με την πολιτική απελευθέρωσης των αγορών, οι τιμές εκτινάχτηκαν στα ύψη. Οι τιμές της βενζίνης από 90 δρχ. το λίτρο το 1990 έφτασαν σήμερα τις 300, τα ναύλα των ναυτιλιακών εταιριών απογειώθηκαν, το ίδιο και τα τιμολόγια του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ. Στον αγροτικό τομέα, η «απελευθέρωση» των γεωργικών φαρμάκων και των λιπασμάτων, οδήγησε επίσης σε εκτίναξη των τιμών τους. Ας μην ψάχνουν επομένως με το φανάρι του Διογένη να ανακαλύψουν τις αιτίες της ακρίβειας. Η πολιτική τους, πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου, την πυροδοτεί.