Σε όλο το πόνημα που σφύζει από ανακρίβειες (αναλυτικό ρεπορτάζ για την υπόθεση στη σελ. 15 του σημερινού «Ρ») γίνεται προσπάθεια να συκοφαντηθούν οι δήμαρχοι του νησιού που μαζί με τους κατοίκους, μέσα από λαϊκές συνελεύσεις με μαζική συμμετοχή, αποφάσισαν να γίνει το έργο.
Εκτός όμως από αυτό, στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ υπάρχουν αναφορές που αποκαλύπτουν ποια είναι η πρεμούρα τους, όπως «... αυτοί οι τρεις τοπικοί άρχοντες πολιτεύονται, απολύτως ταυτισμένοι, προφανώς καθοδηγούμενοι από το κογκλάβιο του Περισσού». Επιπλέον, η «ΑΥΓΗ» εμφανίζεται να υποστηρίζει ότι πρέπει να παρέμβει το κράτος αφού το νησί ελέγχεται από κομμουνιστές! Λέει λοιπόν το πόνημα: «Επί της ουσίας και λόγω της παντελούς απουσίας του κράτους, το νησί ελέγχεται απολύτως από το ΚΚΕ». Τι να υποθέσουμε, ότι εάν κυβερνούσε ο ΣΥΝ θα είχαμε καμιά απόβαση στην Ικαρία για να αποκατασταθεί η τάξη; Ή μήπως πρέπει να θυμίσουμε στην «ΑΥΓΗ» και το ΣΥΝ ότι οι τρεις δήμαρχοι είναι εκλεγμένοι;
Είναι προφανές ότι ο ΣΥΝ και η «ΑΥΓΗ» προσπαθούν να ρίξουν για μια φορά ακόμη αντι-ΚΚΕ λάσπη. Μόνο που δεν καταφέρνουν τίποτα άλλο από το να αποκαλυφθούν. Γιατί, καλές είναι οι δήθεν οικολογικές ανησυχίες αλλά αυτό που στην πραγματικότητα επιδιώκουν είναι η συκοφαντία, χωρίς να υπολογίζουν καν τις ανάγκες των κατοίκων της Ικαρίας που θέλουν να προχωρήσει το έργο.
Η διαχείριση του συστήματος είναι το απόγειο της πολιτικής του «ΣΥΡΙΖΑ», όπως διατυπώνεται με σειρά άρθρων στην προχτεσινή «Αυγή». Μέχρι εκεί λοιπόν φτάνουν οι «αριστερές» φιλοδοξίες του. Στην «αναδιανομή του εισοδήματος», την «ενίσχυση του δημόσιου τομέα» και τη «ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση ώστε να αποκατασταθεί η φορολογική δικαιοσύνη»... Αλήθεια, ενίσχυση ποιου δημόσιου τομέα υπονοούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Αυτού του δημόσιου που χρόνια τώρα με τον ένα ή άλλο τρόπο υπηρετούσε τα συμφέροντα των λίγων και εκλεκτών τρωκτικών του δημόσιου χρήματος; Και για ποια αποκατάσταση φορολογικής δικαιοσύνης μιλάνε; Υπήρξε άραγε ποτέ στη χώρα μας, έστω τις τελευταίες δεκαετίες; Φυσικά όχι. Ολα τα παραπάνω δε λέγονται τυχαία. Είναι ψάρεμα σε θολά νερά, για τα δήθεν καλά παλιά χρόνια της «Πασοκικής» διακυβέρνησης, που πρέπει να επανέλθουν, αλλά πλέον με νέο κοστούμι και καπέλο, αυτό του «ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ».
Εκεί όμως που δυσκολεύονται να εξηγήσουν την τακτική τους, είναι στη συμπόρευσή τους σε συνδικαλιστικό επίπεδο με τις δυνάμεις του δικομματισμού, την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ. Γράφουν λοιπόν τα στελέχη του ΣΥΝ ότι «απαιτείται μια ισχυρή κοινωνική αντιπολίτευση (...) τα συνδικάτα θα μπορούσαν να έχουν ηγετικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια εφόσον εγκαταλείψουν τη συμβιβαστική και ηττοπαθή στάση για την οποία ευθύνονται οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ». Καλά, περιμένει - πιστεύει κάποιος σοβαρός άνθρωπος και μάλιστα συνδικαλιστής, ότι η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ θα αλλάξουν τη στρατηγική τους; Εάν η απάντηση είναι «όχι», τότε εννοείται ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σε αυτές τις παρατάξεις και να πορευτούν ενάντια και στην πολιτική τους και στην πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και όμως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ - και όλος ο ΣΥΡΙΖΑ - για άλλη μια χρονιά πάνε να διαδηλώσουν μαζί με τις ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ. Να τους δώσουν, δηλαδή, για μια ακόμη φορά το πολυπόθητο άλλοθι, σαν καλά ΣΥΝαιτεράκια στο ξήλωμα των εργατικών δικαιωμάτων.
Η ποινικοποίηση μιας ακόμη εργατικής κινητοποίησης βρίσκεται σε εξέλιξη. Αυτή τη φορά από την εργοδοσία των Ελληνικών Πετρελαίων. Η διοίκηση του ομίλου - υπό τη διεύθυνση πλέον του επιχειρηματία Λάτση - σέρνει στα δικαστήρια το πανελλαδικό σωματείο ζητώντας με ασφαλιστικά μέτρα να κρίνει παράνομες και καταχρηστικές τις κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν χτες με 4ωρη στάση εργασίας και την αυριανή 24ωρη απεργία. Βασικό αίτημα του σωματείου να μην προχωρήσει η διοίκηση του ομίλου στην αλλαγή του ωραρίου εργασίας των υπαλλήλων των γραφείων, καθώς δημιουργούνται πολλά κοινωνικά προβλήματα στις οικογένειες των εργαζομένων. Η εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων έγινε χτες και μέχρι αργά το βράδυ αναμενόταν η απόφαση του δικαστηρίου. Με δεδομένο το ιστορικό ανάλογων υποθέσεων, η Δικαιοσύνη καλείται για μια ακόμα φορά να παίξει επάξια το ρόλο της υπέρ του εργοδότη, αφού 9 στις 10 προσφυγές κρίνονται σε βάρος των εργαζομένων...