Για να δούμε, λοιπόν, πόση αλήθεια περιέχεται στα παραπάνω.
Πρώτον, τα όσα είπε η Αλ. Παπαρήγα αποτελούν την καθαρή και ξάστερη αλήθεια για τις θέσεις του ΣΥΝ. Και οι αποδείξεις γι' αυτό είναι πάμπολλες. Αναφέρουμε μερικές: Πρώτον, η συνειδητή και ηθελημένη γενικολογία και ασάφεια του εκλογικού του προγράμματος, η οποία ενισχύει τα προαναφερόμενα και δεν αποτελεί, βέβαια, αντίφαση. Δεύτερον, το γεγονός πως ο κ. Πιτσιόρλας δεν τολμά να απαντήσει συγκεκριμένα στα όσα είπε η Αλ. Παπαρήγα, αλλά αρκείται στους αφορισμούς και τα υβρεολόγια. Εχει ή δεν έχει πολιτική πρόταση διεξόδου ο ΣΥΝ και τέλος πάντων ποια είναι αυτή; ΄Η, μήπως, περιμένει να διαμορφωθούν πρώτα οι αναγκαίοι συσχετισμοί και τότε θα την πει στο λαό; Την ψήφο του λαού σήμερα τη ζητά μόνο και μόνο με το «όχι»; Τρίτον, ο κ. Πιτσιόρλας ομολογεί σαφέστατα πως πρότειναν πολιτική συνεργασία με μόνη βάση το «Οχι στο δικομματικό νεοφιλελευθερισμό».
Πότε, όμως, έγινε μια πολιτική και εκλογική συνεργασία μεταξύ κομμάτων (και μάλιστα αριστερών) στη βάση αποκλειστικά και μόνον ενός «όχι» και χωρίς κανένα «ναι»; Είναι ή δεν είναι μια τέτοια συνεργασία καιροσκοπική και ψηφοθηρική; Ακόμη και εάν γίνονταν, θα διαλύονταν ή όχι την άλλη μέρα των εκλογών, αφού η κάθε συνιστώσα της συνεργασίας, δίπλα στο όποιο «όχι στο δικομματισμό» θα έβαζε - απόλυτα λογικά και δικαιολογημένα - και τη δική της πολιτική πρόταση διεξόδου;
Οχι, δεν περιμένουμε απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, ούτε από τον κ. Πιτσιόρλα, ούτε από την ηγεσία του ΣΥΝ γενικότερα. Οχι γιατί δεν τις ξέρουν ή επειδή τα ακούν για πρώτη φορά. Επανειλημμένα το ΚΚΕ έχει βάλει τα ζητήματα αυτά. Και γνωρίζουν πολύ καλά τις απαντήσεις, όπως τις γνωρίζουν και οι απλοί αγωνιστές της αριστεράς. Αλλωστε, τα ζητήματα αυτά αποτελούν το αλφαβητάριο του κεφαλαίου των πολιτικών συμμαχιών και συνεργασιών, για την αριστερά. Αλλοι είναι οι λόγοι, που προσπερνούν τα ζητήματα αυτά, κάνοντας την «πάπια». Πρώτον, για να εκμεταλλεύονται ψηφοθηρικά το ευαίσθητο για τους αριστερούς ζήτημα της συνεργασίας και ενότητας. Και το κάνουν, παρότι δίνουν όπλα στο δικομματισμό, τον οποίο δήθεν αντιμάχονται. Δεύτερον, γιατί θέλουν να κρατούν στο σκοτάδι της ασάφειας την όποια πολιτική τους πρόταση διεξόδου. Και όχι μόνον αυτό, αλλά γιατί θέλουν - πάλι ψηφοθηρικά - να δημιουργούν την εντύπωση ότι η πρότασή τους αυτή βρίσκεται κοντά σ' αυτή του ΚΚΕ, είναι συγγενής με τη δική του.
Και την ίδια στιγμή, όποιος κουβεντιάσει με κάποιο στέλεχος του ΣΥΝ, εύκολα μπορεί να καταλάβει ότι οι στόχοι τους είναι οι εξής: Πρώτον, η ανασύνθεση της Αριστεράς, με τη δραστική μείωση της δύναμης του ΚΚΕ και την ενίσχυση του ΣΥΝ, ώστε ο τελευταίος να αποκτήσει τον πρώτο ρόλο. Δεύτερον, η ανασύνθεση του «γενικότερου προοδευτικού χώρου» και η μη επίτευξη αυτοδύναμης κυβέρνησης, ώστε να γίνει δυνατή η συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, όπου ο ΣΥΝ υποτίθεται πως θα επιβάλει τους όρους του...