ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η πραγματική σαπίλα και στο χώρο της Υγείας

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε ημερίδα για τη Διαφάνεια και τη Δεοντολογία στο χώρο της Υγείας μίλησε προχτές ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λυκουρέντζος, χαρακτηρίζοντας ως συμπτώματα διαφθοράς: Την υπερσυνταγογράφηση και πολυφαρμακία, την κατά καιρούς απουσία φαρμάκων από την αγορά και τα νοσοκομεία, το ότι οι γιατροί δεν νοιάζονται όταν επιφέρουν δαπάνες στον κρατικό προϋπολογισμό και τα ασφαλιστικά Ταμεία, τις πολλαπλές εξετάσεις που δεν είναι αναγκαίες κυρίως στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και τις προμήθειες των νοσοκομείων με κόστος πολλαπλάσιο από τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Στην ουσία έβαλε στο «ίδιο τσουβάλι» τους επιχειρηματικούς ομίλους σε Υγεία - Φάρμακο, με τους γιατρούς και τους ασθενείς, ζητώντας από όλους περισσότερη ευσυνειδησία, περηφάνια και αξιοπρέπεια! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ισχυρίστηκε πως «το μεγαλύτερο πλήγμα στις διαρθρωτικές αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις το έχει υποστεί προφανώς η φαρμακοβιομηχανία».

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει μεγαλύτερο φαινόμενο σαπίλας από το γεγονός ότι ενώ σήμερα η επιστήμη και η τεχνολογία κάνουν άλματα και μπορούν να συνεισφέρουν αποφασιστικά σε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας και θεραπείας, την ίδια ώρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι τις στερούνται αν δεν έχουν να πληρώσουν αδρά. Σαπίλα είναι οι τεχνητές ελλείψεις σε φάρμακα, για να αποσπάσουν οι επιχειρηματίες κερδοφόρα τιμολόγηση, οι παράλληλες εξαγωγές φαρμάκων, οι εκβιασμοί των προμηθευτών Υγείας προς τα νοσοκομεία, η πατέντα στα φάρμακα. Σαπίλα είναι οι άνεργοι και οι ανασφάλιστοι, αλλά και οι ασφαλισμένοι να μη δικαιούνται εντελώς δωρεάν θεραπείες, εξετάσεις, νοσηλεία. Σαπίλα είναι να μη στελεχώνονται τα δημόσια νοσοκομεία και άλλες δομές Υγείας με μόνιμο προσωπικό και εξοπλισμό και να στέλνεται ο κόσμος στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα για να ξαναπληρώσει αυτά που έχει ήδη πληρώσει με φόρους και εισφορές.

Αλήθεια τι θα κερδίσει ο ασθενής, ο ασφαλισμένος, ο άνεργος και η οικογένειά του από τα «ευεργετικά δημοσιονομικά οφέλη από τον περιορισμό της αδιαφάνειας, της διαφθοράς, της διαπλοκής» που ανέφερε ο υπουργός Υγείας; Μήπως διεύρυνση και αναβάθμιση των δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών; Κάθε πράξη της κυβέρνησης και στο χώρο της Υγείας, όπως κι αν την βαφτίζει, έχει μόνο ένα αποτέλεσμα: Να κερδίζει το μεγάλο κεφάλαιο, να χάνουν τα λαϊκά στρώματα. Κι αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να ανατραπεί.

Οι «νίκες του κινήματος»...

«Παλιά του τέχνη κόσκινο» του ΣΥΡΙΖΑ, να κερνάει αυταπάτες με τη σέσουλα το λαό. Τηρουμένων των αναλογιών, η στάση του απ' τη μέρα που η κυβέρνηση με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου έκλεισε την ΕΡΤ, προσομοιάζει με τη στάση που είχε κρατήσει το 2006 - 2007 με την επιχειρούμενη τότε αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Και σε ό,τι αφορά στην ουσία, που και τότε ήταν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, την οποία συγκάλυπτε, αποσιωπώντας την ταξική διάσταση των εξελίξεων, εστιάζοντας στο άρθρο 16, και σε ό,τι αφορά στο «νενικήκαμεν» που αναφώνησε όταν το ΠΑΣΟΚ έκανε τον ελιγμό και κατέθεσε στη Βουλή πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, σκορπώντας εφησυχασμό στο κίνημα την ώρα που η παραπέρα ανάπτυξη της πάλης του ήταν παραπάνω από αναγκαία. Στη σχετική του δήλωση χαιρέτιζε τη «μεγάλη δύναμη των φοιτητών» και «της ΠΟΣΔΕΠ», καθώς, όπως ισχυριζόταν, «η πρόταση δυσπιστίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημαίνει ότι το εκπαιδευτικό κίνημα έσπασε τη δικομματική συναίνεση να περάσει με 180 ψήφους η αναθεώρηση του άρθρου 16, από την πρώτη ψηφοφορία»! Και πρόσθετε στα παραπάνω: «Το είχαμε πει: Το κίνημα του άρθρου 16, το κίνημα της γενιάς του άρθρου 16 θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις. Και τις καθορίζει».

... και οι φορείς του συμβιβασμού

Σύμφωνα λοιπόν με το ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός δεν προλάβαινε να μετράει νίκες,(τέτοια ήταν η νίκη που η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε στη Βουλή τον τότε αντιδραστικό νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ), ενώ κοντοζύγωνε και η ώρα που θα καθόριζε τις εξελίξεις! Ποιες εξελίξεις; «Η υπεράσπιση του άρθρου 16 αποτελεί ένα από τα κεντρικά θέματα των επόμενων εκλογών», γι' αυτό κατά δήλωση του προέδρου του «ο αγώνας συνεχίζεται» και αφού ήρθε η πρώτη νίκη «θα έρθει και η πλήρης νίκη». Και τότε λοιπόν όλα υποταγμένα στην κάλπη και τις ψευδαισθήσεις ότι είναι ποτέ δυνατόν στον καπιταλισμό μέσω της «κάλπης» να επιβάλλει ο λαός το δίκιο του. Ας ανατρέξουν τώρα οι αναγνώστες στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις μέρες: Στη στάση των δυνάμεών του στο συνδικαλιστικό κίνημα των δημοσιογράφων, για την οποία έχουμε γράψει πολλές φορές. Στην πρακτική του να απογυμνώνει τις εξελίξεις από κάθε ταξικό στοιχείο και να τις αποδίδει στο... σκοταδισμό των κυβερνώντων. Στην προσπάθειά του να τις υποτάξει στο στόχο του για ενίσχυση του νέου δίπολου του αστικού πολιτικού σκηνικού και της αλλαγής φρουράς στην αστική διαχείριση, με τη σκυτάλη να περνάει στα χέρια του. Στους πανηγυρισμούς του περί «νίκης» και «χαστουκιού» που τάχα έφαγε η κυβέρνηση, στο όνομα μιας απόφασης του ΣτΕ που κάθε άλλο παρά παρεμποδίζει τα κυβερνητικά σχέδια και αυτά που αφορούν στην ΕΡΤ, αλλά και συνολικά, αφού η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου άρχισε από τη δημόσια ραδιοτηλεόραση αλλά δε θα σταματήσει εκεί. Ο λαός έχει πλέον την πείρα από τέτοιου είδους «νίκες». Οι μαντατοφόροι που τον καθησυχάζουν σχετικά πρέπει να πάρουν πια την απάντηση που τους αρμόζει, μαζί βεβαίως με αυτούς που κυβερνούν.

Για το δράμα των προσφύγων

Γιορτάστηκε χτες διεθνώς η λεγόμενη Παγκόσμια Μέρα των Προσφύγων. Αλλη μια χρονιά ειπώθηκαν παχιά λόγια, ενώ εκατομμύρια ξεριζωμένοι, θύματα του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου, θαλασσοπνίγονται σε σαπιοκάραβα, βιώνουν ανείπωτες κακουχίες σε καραβάνια φυγής, φυλακίζονται σε απάνθρωπες συνθήκες σε στρατόπεδα και μπουντρούμια, προσπαθώντας να γλυτώσουν από πολέμους, βασανιστήρια, κατατρεγμούς, σε μια περίοδο μάλιστα που ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ανοίγουν νέα μέτωπα επεμβάσεων και πολέμων (π.χ. Συρία και αλλού). Ειδικά στην Ελλάδα, οι πρόσφυγες «γιόρτασαν», άλλοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (σε Αμυγδαλέζα, Κόρινθο, αλλού) και τα αστυνομικά κρατητήρια όπου στοιβάζονται για μήνες χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα. Αλλοι περιφερόμενοι άστεγοι και νηστικοί στους δρόμους στο έλεος Αστυνομίας και ρατσιστικών συμμοριών. Αλλοι περιμένοντας μάταια για μήνες έξω από την Υπηρεσία Ασύλου να υποβάλουν αίτημά τους. Και άλλοι αναζητώντας απεγνωσμένα τρόπους να συνεχίσουν την οδύσσειά τους σε άλλες χώρες της ΕΕ που έχουν εξαρχής τελικό προορισμό. Ακόμα χειρότερα βιώνουν οι πολιτικοί πρόσφυγες από Τουρκία: προσαγωγές, συλλήψεις, ενεργοποίηση διαδικασιών έκδοσης που εξαπέλυσε εναντίον τους η ελληνική κυβέρνηση σε ξεδιάντροπη συνεργασία με την τουρκική, μέχρι απαγωγές και παράδοσή τους στο τουρκικό καθεστώς, όπως συνέβη πρόσφατα στην περίπτωση Μπολούτ Γεϊλά.

Σημειωτέον ότι τα κροκοδείλια δάκρυα για το δράμα των προσφύγων χύνονται με τους κουβάδες από όσους στηρίζουν ή ανέχονται το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, δηλαδή τη μήτρα που γεννάει το πρόβλημα. Από αυτούς που συνδιαμορφώνουν ή εξωραΐζουν την αντιπροσφυγική πολιτική ΕΕ και αστικών κυβερνήσεων, όπως οι νέοι Κανονισμοί που ψήφισε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου και τη Συνθήκη Σένγκεν, που κλιμακώνουν το ανθρωποκυνηγητό και περιορίζουν ασφυκτικά τα δικαιώματα των προσφύγων. Το εργατικό λαϊκό κίνημα, Ελληνες εργαζόμενοι, πρόσφυγες και μετανάστες εργάτες δεν έχουν άλλο δρόμο παρά να αναδείξουν από κοινού τα πραγματικά αίτια του ξεριζωμού, να καταγγείλουν τους ενόχους, να αναπτύξουν νέους αγώνες κατά του εκμεταλλευτικού συστήματος, να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των ξεριζωμένων. Να διεκδικήσουν πιο αποφασιστικά άμεσα μέτρα ανακούφισης των προβλημάτων τους, όπως:

Παροχή ασύλου ή άλλης μορφής διεθνούς προστασίας, με γρήγορες και αξιόπιστες διαδικασίες, στα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, στους διωκόμενους από αντιδραστικά - αυταρχικά καθεστώτα. Αμεση κατάργηση της ευρωενωσιακής και ελληνικής νομοθεσίας που επιτρέπει φυλάκιση προσφύγων και μεταναστών χωρίς χαρτιά μέχρι 18 μήνες. Αμεση παύση του πογκρόμ διώξεων κατά προσφύγων από Τουρκία που εξαπέλυσε η ελληνική κυβέρνηση. Χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων σε όσους μετανάστες/πρόσφυγες έχουν τελικό προορισμό άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, απειθαρχώντας σε Συνθήκη Σένγκεν και Δουβλίνο ΙΙ. Δημιουργία ανοιχτών προσωρινών κέντρων φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων, με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, πρόσβαση σε πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και δωρεάν νομική αρωγή, αντί για την άδικη και απάνθρωπη φυλάκισή τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και αστυνομικά κρατητήρια. Παύση των απαράδεκτων αστυνομικών επιχειρήσεων σε βάρος ανυπεράσπιστων μεταναστών και προσφύγων, όπως ο «Ξένιος Ζευς». Απομάκρυνση του ευρωενωσιακού οργανισμού ΦΡΟΝΤΕΞ από την Ελλάδα που εκτός από την κατασταλτική δράση του, με την παρουσία του υπονομεύονται κυριαρχικά δικαιώματα. Αμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όπως η εξελισσόμενη στη Συρία. Επιστροφή όλων των Ελλήνων στρατιωτικών που συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις και δυνάμεις κατοχής σε άλλες χώρες.