ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τώρα κλιμάκωση της πάλης

Μετά τη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ, θα οξυνθούν τα λαϊκά προβλήματα. Η αντεργατική επίθεση, οι εκβιασμοί θα ενταθούν. Καθόλου τυχαία, ο αστικός Τύπος ξεκαθαρίζει ότι η νέα συμφωνία συνεπάγεται νέες θυσίες, προκειμένου να μπει η χώρα σε «τροχιά ανάπτυξης». Κυνικά ομολογούν πως η ανάπτυξή τους απαιτεί πολιτική σταθερότητα, δηλαδή τέρμα οι διεκδικήσεις των εργαζομένων. Απέναντι σε όλα αυτά, οι εργαζόμενοι πρέπει να κλιμακώσουν την πάλη τους ενάντια στην πολιτική που εφαρμόζει τα αντιλαϊκά μέτρα που οδηγούν στην εξαθλίωση. Ο λαός έχει χάσει τα πάντα, δεν έχει να περιμένει τίποτα απολύτως από συμφωνίες που εξυπηρετούν το κεφάλαιο. Οσα έχουν χάσει οι εργατικές λαϊκές οικογένειες μέχρι τώρα και όσα θα χάσουν, ακόμα αν δεν υπάρξει ένταση αγώνων, είναι κατακτήσεις που κερδήθηκαν με σκληρή ταξική πάλη, αίμα και θυσίες.

Στην ημερήσια διάταξη, λοιπόν, μπαίνει το ζήτημα «τι αγώνες χρειάζονται», αγώνες με ποιο σκοπό και στόχο, με τι περιεχόμενο. Και, αναγκαστικά, προκειμένου να απαντηθεί αυτό το κεντρικό ζήτημα, πρώτα μπαίνει το ερώτημα ποιος οδήγησε την εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα σε αυτή την κατάσταση. Διότι, όσο οι εργαζόμενοι δεν απαντούν ξεκάθαρα και ολοκληρωμένα ότι τα άγρια αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα παίρνονται όχι μόνο απ' την τρόικα, ούτε μόνο απ' την ΕΕ, αλλά με την απόλυτη και αγαστή συνεργασία και της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, σε συμφωνία με τα κόμματα της πλουτοκρατίας, και προς όφελος της αστικής τάξης της χώρας, οι αγώνες που θα αναπτύσσονται δε θα έχουν ολοκληρωμένη στόχευση, δε θα χτυπάνε την ίδια τη ρίζα του προβλήματος: Την ίδια την καπιταλιστική οργάνωση της οικονομίας, που οδηγεί το λαό στην απόγνωση για τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Οσο περισσότερο γίνεται κατανοητό πως για τα μέτρα αυτά δε φταίνε ούτε τα «αντιαναπτυξιακά μνημόνια», ούτε οι «άχρηστοι πολιτικοί», ούτε «τα λάθος μείγματα και συνταγές», αλλά ότι είναι «σιδηρά ανάγκη» του ίδιου του κεφαλαίου για να ξεπεράσει την κρίση του, τόσο περισσότερο οι αγώνες θα γίνονται και πιο στοχοπροσηλωμένοι, θα αποκτούν όλο και πιο ολοκληρωμένο ταξικό περιεχόμενο και χαρακτηριστικά. Θα βάζουν στο στόχαστρό τους την ίδια τη «μήτρα» που γεννά και αναπαράγει αυτές τις αντιλαϊκές πολιτικές. Θα παραμερίζουν τον προδοτικό, για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Θα συμβάλλουν στη συγκέντρωση δυνάμεων, που θα αντιτίθενται σε αυτά τα μέτρα και θα βάζουν εμπόδια στην εφαρμογή τους, αναδεικνύοντας πως μόνο μέσα απ' την οργάνωση και τον αγώνα που θα αμφισβητεί τη νομιμότητα που σφαγιάζει τα εργατικά δικαιώματα μόνο έτσι οι εργαζόμενοι θα αναπτύσσουν αγώνες με προοπτική και αντοχή.

Οι αγώνες των εργαζομένων ενάντια στα μέτρα πρέπει να οδηγούν και στη ριζική αποδυνάμωση των αστικών κομμάτων, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου σε συνδυασμό με την αποδυνάμωση του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, την κατάκτηση της ταξικής ενότητας της εργατικής τάξης, της λαϊκής συμμαχίας. Πρώτ' απ' όλα με την οργάνωση στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους. Προϋπόθεση σ' αυτό είναι η ισχυροποίηση και η συστράτευση με το ΚΚΕ. Είναι ένας απ' τους βασικούς όρους προκειμένου οι αγώνες να αποκτήσουν προοπτική, να έχουν προσανατολισμό και συγκεκριμένη στόχευση που χτυπάει στην ίδια την καρδιά του συστήματος, τη δικτατορία των μονοπωλίων. Σ' αυτήν τη ρότα κλιμακώνουμε την πάλη.

Ζωή κόλαση και κινδυνολογία

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αρκεί να σκεφτεί ο καθένας απ' όσους μας ακούν και μας βλέπουν τι θα συνέβαινε εάν σήμερα, για την ακρίβεια χθες όλη την ημέρα και σήμερα, μέχρι τώρα το πρωί, δεν φτάναμε σε αυτό το αποτέλεσμα, αλλά είχαμε οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Πού θα βρισκόταν η Ελλάδα, πού θα ήμασταν από πλευράς οικονομικής και κοινωνικής συνοχής και προοπτικής». Εντελώς αναμενόμενο ήταν ο υπουργός Οικονομικών να καταφύγει στην κινδυνολογία, προκειμένου να παρουσιάσει ως «σωτηρία» τη χτεσινή απόφαση του Γιούρογκρουπ. Στην πραγματικότητα ο Ευ. Βενιζέλος επανέφερε ξανά το τρομοκρατικό δίλημμα «ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία», δηλαδή «αργός θάνατος ή ξαφνικός θάνατος» εννοείται για το λαό, δίλημμα που θα κυριαρχήσει στην κυβερνητική προπαγάνδα το επόμενο διάστημα. Η τρομοκρατία αυτή είναι αναπόφευκτη προκειμένου να γονατίσει ο λαός και να αποδεχθεί να ζει στο εξής «σχεδόν σαν είλωτας», με μισθούς των 400 και 300 ευρώ, με συντάξεις φιλοδώρημα, δίχως φάρμακα, νοσοκομεία, σχολεία, με δύο λόγια μια ζωή κόλαση. Ο ίδιος ο υπουργός άλλωστε ομολόγησε ότι πρέπει να γίνουν «πάμπολλα πράγματα» - ή «άπειρα μέτρα» όπως είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος - που πρέπει να περάσουν μέσα σε μερικές μόνο μέρες ως «προαπαιτούμενες ενέργειες» για την εκταμίευση της επόμενης δόσης του δανείου. Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι η απόφαση του Γιούρογκρουπ οδηγεί στο άγριο γδάρσιμο του λαού, στην δίχως όρια χρεοκοπία και εξαθλίωσή του. Ομως το ίδιο σίγουρο είναι πως ο λαός, ό,τι και αν κάνουν για να τον φοβίσουν, θα συνειδητοποιήσει ότι μόνο με επιθετικούς αγώνες, που βάζουν ευθέως το ζήτημα της εξουσίας, μπορεί να αναχαιτίσει τα βάρβαρα μέτρα και να πάρει την υπόθεση στα χέρια του.

Κοινή τους πατρίδα το ΝΑΤΟ

«Είμαστε πολύ υπερήφανοι για τη συμμετοχή της Ελλάδας σε επιχειρήσεις της Συμμαχίας. Κάνετε πολύ καλή δουλειά», είπε ο ανώτατος διοικητής των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην Ευρώπη Αμερικανός ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, απευθυνόμενος στον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια κατά τη χθεσινή τους συνάντηση στο Προεδρικό Μέγαρο και ευχαρίστησε για την υποδοχή «στην πατρίδα, την Ελλάδα». Ο πρόεδρος με τη σειρά του τον υποδέχθηκε «στην κοινή μας πατρίδα» που προφανώς εννοούσε την ελληνική καταγωγή του αρχιγερακιού του εγκληματικού οργανισμού του ΝΑΤΟ. Ομως, από την άλλη, η αποστροφή αυτή του λόγου του, με βάση και τα όσα ειπώθηκαν κατά τη συνάντηση, θα μπορούσε να αφορά και την «κοινή πατρίδα» τους που είναι το ΝΑΤΟ, η ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία. Εξάλλου, όπως αναφέρθηκε, η συνάντηση είχε και εορταστικό χαρακτήρα για τα 60 χρόνια ελληνικής συμμετοχής στο ΝΑΤΟ, είχαν τα γενέθλια της «κοινής πατρίδας». Βέβαια, προκύπτει θέμα και με τον τρόπο υποδοχής του ανώτατου ΝΑΤΟικού διοικητή, μια υποδοχή που δεν είναι άσχετη με το ρόλο που προωθεί το ΝΑΤΟ για λογαριασμό του σαν διεθνικός πολιτικοστρατιωτικός οργανισμός προώθησης της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής.

Η απάτη της «ακυβερνησίας»

Είτε του ξέφυγε είτε όχι, την αλήθεια είπε ο Α. Λοβέρδος, δηλώνοντας κατηγορηματικά χτες (στο «Σκάι») ότι «η χώρα δε θα μείνει ακυβέρνητη ακόμα και μία ημέρα μετά τις εκλογές». Αυτό που εννοεί ο υπουργός Υγείας είναι πως όποιο και αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, τα αστικά κόμματα θα συστρατευτούν προκειμένου να σχηματιστεί αμέσως κυβέρνηση συνεργασίας προκειμένου να μη χαθεί ούτε μια μέρα στην υλοποίηση των μέτρων που κάνουν κόλαση τη ζωή του λαού. Ομως ταυτόχρονα ο υπουργός με την παραπάνω δήλωσή του ομολογεί ότι ο μπαμπούλας της «ακυβερνησίας», που προβάλλουν οι ηγεσίες των αστικών κομμάτων και οι καλοπληρωμένες γραφίδες τους στην περίπτωση που δεν υπερισχύσουν στις εκλογές, είναι σκέτη απάτη. Περίπτωση ακυβερνησίας απλά δεν υπάρχει και αυτό ομολογεί άθελά (;) του ο υπουργός. Στη μετεκλογική συμμαχική κυβέρνηση του κεφαλαίου θεωρείται δεδομένη η συμμετοχή και η στήριξη από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όπως ήδη έχουν δεσμευτεί απέναντι και στους εταίρους και δανειστές, αλλά και όποιων άλλων κομμάτων της πλουτοκρατίας χρειαστεί, προκειμένου να διασφαλιστεί η πολυπόθητη «πολιτική σταθερότητα» που θεωρείται προϋπόθεση για την υποταγή του λαού. Ο λαός πρέπει να εύχεται και να επιδιώκει μια «ακυβερνησία», δηλαδή μια αδυναμία των κομμάτων της πλουτοκρατίας να κλιμακώσουν τον πόλεμο σε βάρος των δικαιωμάτων και της ζωής του. Οσο πιο αδύναμα είναι τα κόμματα της πλουτοκρατίας, τόσο περισσότερες δυνατότητες έχει ο ίδιος να οργανώσει την αντεπίθεσή του για να σαρώσει τα ίδια και την εξουσία των μονοπωλίων, ενισχύοντας και συμπλέοντας με το ΚΚΕ.