Λακέδες ή κουστουμαρισμένοι, αυτοί οι στρατευμένοι στην υπόθεση της αλήθειας των καλικατζάρων κατεβαίνουν απ' τις καμινάδες χώνονται στα σιφόνια των υπονόμων και συνήθως, ακόμα κι όταν ντύνονται τον αόρατο μανδύα του συκοφάντη, γίνονται αντιληπτοί από τη μυρωδιά τους.
Οσμή ασβού. Αν κατά τύχη τους αγγίξει κανείς έχει το αίσθημα της γλίτσας στην επαφή με σκαντζόχοιρο λιωμένο από τις ρόδες φορτηγού που κουβαλάει μισθοφόρους παγερούς και διψασμένους για αίμα. Αυτό το τάγμα των πρακτορίσκων συγκροτημένο όπως - όπως από ακατοίκητα πρόσωπα, κοντολογίς ζόμπι, είναι πανάρχαιη ιστορία. Δεν έχει λείψει από καμιά πολεμική δικαιολογία και ουκ ολίγες φορές παρασημοφορήθηκε σε χαλεπούς καιρούς φανερής ή κεκαλυμμένης κατοχής.
Αμα η λαοθάλασσα φουρτουνιάσει για τα καλά στο πρώτο κύμα το τάγμα διαλύεται. Στο δεύτερο, ανασυντάσσεται και φοράει το ύφος του μελιστάλαχτου. Στο τρίτο, το τάγμα διαλύεται κι αν δε σαρωθεί πολιτικά, λουφάζει, συνωμοτεί και προετοιμάζεται για τον επόμενο βρώμικο πόλεμο, επωάζοντας τ' αυγά του φιδιού. Ο δικός μας είναι τώρα.
Διαπόμπευσαν ανθρώπους, έγιναν «βαποράκια της Ασφάλειας», μετέτρεψαν σε εμπόριο την υπόθεση «17 Ν», κατέστησαν τους πράκτορες επίσημους συνομιλητές της κοινής γνώμης. Εντούτοις, θα έλεγε κανείς ότι η συσκότιση γύρω από τα ουσιαστικά ερωτήματα, που σχετίζονται με την 27χρονη παρουσία των δολοφόνων, είναι τόσο έντονη, όσο και πριν την ...«εξάρθρωση».
Η πρόθεση του πολιτικού συστήματος της χώρας (και των ΜΜΕ που το υπηρετούν) είναι τα πραγματικά αυτά ερωτήματα να μείνουν στην αφάνεια. Να καταπλακωθούν με «ροζ» αναφορές για την προσωπική ζωή της Σωτηροπούλου, ή με σόου στρογγυλής τραπέζης, όπου περισσεύουν οι «ευχαριστίες» προς τη CIA και τη Σκότλαντ Γιαρντ.
***
Στις απολογίες - ομολογίες των προβοκατόρων που δόθηκαν (αλήθεια από πού, από τις διωκτικές αρχές, από τους πολιτικούς προϊσταμένους τους, από άλλους μηχανισμούς και μυστικές υπηρεσίες;), ισχυρίζονται πως παρακολουθούσαν το στόχο από 6 μήνες έως 2χρόνια πριν και έτσι μάζευαν τις πληροφορίες...
Η εκδοχή «μπάζει». Παράδειγμα:
Η παρουσία του Γουέλς στην Ελλάδα γνωστοποιήθηκε στις 25 Νοέμβρη, αλλά δολοφονήθηκε μόλις ένα μήνα μετά (23 Δεκέμβρη 1975). Πώς γνώριζαν οι εκτελεστές την παρουσία του στη χώρα (παρότι ήταν γνωστή σε πολύ «στενό κύκλο»), το δρομολόγιό του, το βιογραφικό του; Σαν πολλές δε φαίνονται αυτές οι πληροφορίες, για να τις μαζέψουν σε λιγότερο από ένα μήνα;
Εκτός, βέβαια, κι αν κάποιος (ποιος;) τούς προσέφερε αυτές τις υψίστης ασφαλείας (ειδικά για έναν σταθμάρχη της CIA) πληροφορίες...
Δεν είχαμε καμία σχέση με μυστικές υπηρεσίες, λένε οι Κουφοντίνας - Ξηρός... Τόσο «αξιόπιστοι» μάρτυρες και τόσο «βολική» η μαρτυρία τους, που οι Αρχές προσπαθούν, μέσω των εντεταλμένων τους στον Τύπο, να την καταστήσουν θέσφατο. Με όλους μπορεί να είχε σχέση η «17 Ν», εκτός από μυστικές υπηρεσίες, λοιπόν...
Ας μας εξηγήσουν τότε:
α) Οι σφαίρες που χρησιμοποίησε η «17 Ν» στη δολοφονία Γουέλς προέρχονται από παρτίδα πυρομαχικών, που είχαν κατασκευαστεί τη δεκαετία του '60, στην Ιταλία, από την εταιρία «Societta Metallurgica Italiana» και περιλαμβάνονταν σε ειδική παραγγελία για λογαριασμό του ΝΑΤΟ και χρησιμοποιούνταν κυρίως από αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις («Βήμα», 14/4/2002). Αλήθεια, πώς τις προμηθεύτηκαν;
β) Πώς έμαθε η «17 Ν» ότι ο Τούρκος διπλωμάτης Σιπαχίογλου είχε ειδοποιήσει την προηγούμενη μέρα από τη δολοφονία του ότι την επομένη - όταν και δολοφονήθηκε - δε χρειαζόταν προστασία;
Εδώ μωραίνει Κύριος.
Οπως ισχυρίζονται οι προβοκάτορες - και οι Αρχές αποδέχονται τον ισχυρισμό! - κάθονταν στα φανάρια στην Κηφισίας, εντόπιζαν από τα δεκάδες χιλιάδες αυτοκίνητα που ανεβοκατέβαιναν όσα είχαν αμερικανικές ή βρετανικές πινακίδες, και μετά πήγαιναν και σκότωναν τους επιβάτες τους! Ετσι - λένε - σκότωσαν τον Νορντίν, τον Τσάντες, τον Σόντερς!
Ρωτάμε: Στην προκήρυξη της «17 Ν» για τον Σόντερς, αναφέρεται ότι λίγες μέρες πριν τη δολοφονία του βρισκόταν στη Σιέρα Λεόνε. Αλήθεια, πού το έμαθαν; Παρακολουθούσαν μήπως και τα αυτοκίνητα που διέρχονταν από τα ...φανάρια της Σιέρα Λεόνε;
Κάτι ακόμα: Γιατί, σε κάθε κρίσιμη για το αστικό κράτος φάση, η «17 Ν» δήλωνε το αποπροσανατολιστικό και προβοκατόρικο «παρών» της; Από το παλλαϊκό αίτημα για αποχουντοποίηση της μεταπολίτευσης και τους μεγάλους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες μέχρι το σκάνδαλο Κοσκωτά έως και την ανακήρυξη του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους (ανήμερα σκότωσαν τον Τσάντες), οι κύριοι ήταν πάντα εκεί που τους «χρειάζονταν»...
Οπως προκύπτει από τις ίδιες τις εξελίξεις, τους μισούς σχεδόν από αυτούς που σήμερα βρίσκονται στον Κορυδαλλό, οι Αρχές τούς γνώριζαν εδώ και δεκαετίες!
α) Τον Σκανδάλη που εμφανίζουν ως «συνιδρυτή» τον είχαν συλλάβει και φυλακίσει από τη δεκαετία του '70.
β) Τον Κουφοντίνα (σεσημασμένος από το '75) τον «γνωρίζουν» ως εμπλεκόμενο στην τρομοκρατία από το 1984-'85.
γ) Τον Τζωρτζάτο τον είχαν στα χέρια τους από το 1992 και, όπως μάλιστα λένε, τον παρακολουθούσαν...
δ) Τους Σερίφηδες, Παύλο και Θωμά, τους πήρε 30 χρόνια να τους εντοπίσουν, αν και παρακολουθούν το περιβάλλον τους, παρακολουθώντας τον Γ. Σερίφη, από το 1976...
***
Δε μας είπαν: Εγινε κάποια κατ' αντιπαράσταση εξέταση του «αξιοπρεπή (!) λαϊκού (!) αγωνιστή (!)» Κουφοντίνα με τους παραπάνω μάρτυρες και αν όχι γιατί;..
***
Εδώ θα απαντήσουμε εμείς: Τους αξιοποιούσε το ίδιο το αστικό κράτος και οι «σύμμαχες» μυστικές υπηρεσίες. Τους κρατούσαν ζωντανούς 27 χρόνια, γιατί τούς ήταν χρήσιμος ο προβοκατόρικος ρόλος της «17 Ν». Οσο για σήμερα, στην εποχή της παγκόσμιας «αντιτρομοκρατίας», τώρα που ήρθε η ώρα να «κλείσει το συγκεκριμένο μαγαζί», η «17 Ν» είναι πάλι εδώ.
Μένει να δούμε, αν η «απόσυρσή της» είναι η τελευταία (;) υπηρεσία που προσφέρει η «17 Ν» στο αστικό κράτος.