Το γνωστό τάγμα | Πατριδογνωμόνιο | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το γνωστό τάγμα

Πάντα, λίγο πριν από ένα βρώμικο πόλεμο εμφανίζεται η εμπροσθοφυλακή των προβοκατόρων. Με φωνές ή με λυγμούς, με κραυγές ή με ψιθύρους προετοιμάζουν το έδαφος και διαχειρίζονται για λογαριασμό των αφεντικών τους τις πληροφορίες, που πρέπει να γίνουν πιστευτές, όταν τα γεγονότα θα είναι απίστευτα.

Λακέδες ή κουστουμαρισμένοι, αυτοί οι στρατευμένοι στην υπόθεση της αλήθειας των καλικατζάρων κατεβαίνουν απ' τις καμινάδες χώνονται στα σιφόνια των υπονόμων και συνήθως, ακόμα κι όταν ντύνονται τον αόρατο μανδύα του συκοφάντη, γίνονται αντιληπτοί από τη μυρωδιά τους.

Οσμή ασβού. Αν κατά τύχη τους αγγίξει κανείς έχει το αίσθημα της γλίτσας στην επαφή με σκαντζόχοιρο λιωμένο από τις ρόδες φορτηγού που κουβαλάει μισθοφόρους παγερούς και διψασμένους για αίμα. Αυτό το τάγμα των πρακτορίσκων συγκροτημένο όπως - όπως από ακατοίκητα πρόσωπα, κοντολογίς ζόμπι, είναι πανάρχαιη ιστορία. Δεν έχει λείψει από καμιά πολεμική δικαιολογία και ουκ ολίγες φορές παρασημοφορήθηκε σε χαλεπούς καιρούς φανερής ή κεκαλυμμένης κατοχής.

Στον τωρινό πόλεμο τον πρώτο παγκόσμιο του νεοταξίτικου εικοστού πρώτου αιώνα, το τάγμα των προβοκατόρων είναι πιο καλά κρυμμένο από ποτέ τους θώκους και τους θεσμούς της ελεύθερης αγοράς των ηθικώς παραλύτων. Η εποχή απαιτεί συγκεκριμένη στολή γι' αυτούς τους καινούριους ταγματασφαλίτες των καιρών: απολίτικοι. Αδέσμευτοι. Υπεράνω. Ανεξάρτητοι. Τάχα μου ελευθερογνωμίτες. Δικτυωμένοι. Κινούνται εκεί κοντά στα όρια του μηδέν της συνείδησης και του άριστα των εντολοδόχων. Προβάλλονται ως πρότυπα ακεραιότητας, επειδή συνασπίζονται σε ομίλους, χώρους, φόρμες, σωματεία, οργανώσεις, ομάδες, που κινούνται μέσα και για το ίδιο το σύστημα καμωνόμενοι τους απ' έξω. Δεν είναι ακίνδυνοι, αλλά ούτε κι επικίνδυνοι. Είναι μια ύπουλη αρρώστια που μεγαλώνει όταν κανείς τσιγκουνεύεται να χορηγήσει τα πολιτικά αντίδοτα μαζικά οργανωμένα και δίκαια σκληρά.

Την επιμελητεία του τάγματος έχουν συνήθως τα αφεντικά του παρά. Παρακράτος παράκεντρα και πάει λέγοντας.

Αμα η λαοθάλασσα φουρτουνιάσει για τα καλά στο πρώτο κύμα το τάγμα διαλύεται. Στο δεύτερο, ανασυντάσσεται και φοράει το ύφος του μελιστάλαχτου. Στο τρίτο, το τάγμα διαλύεται κι αν δε σαρωθεί πολιτικά, λουφάζει, συνωμοτεί και προετοιμάζεται για τον επόμενο βρώμικο πόλεμο, επωάζοντας τ' αυγά του φιδιού. Ο δικός μας είναι τώρα.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ