ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περισσή ειλικρίνεια!

Χωρίς περιστροφές αποκάλυψε τις προθέσεις του ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος, όσον αφορά στην πολιτική που προτίθεται να ακολουθήσει απέναντι στο Ιράκ. Τη στιγμή, που, σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά ακόμη και μέσα στη χώρα του, οι διαδηλώσεις κατά του εμπάργκο πληθαίνουν και γίνονται μαζικότερες, την ώρα που οι αξιωματούχοι του ΟΗΕ παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλο, καταγγέλλοντας τη γενοκτονία που διαπράττεται σε βάρος του ιρακινού λαού, ο Τζορτζ Μπους τζούνιορ, όχι μόνο δεν εμφανίστηκε στοιχειωδώς προβληματισμένος, αλλά δε δίστασε να δηλώσει, εκ των προτέρων, «έτοιμος να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία εάν κριθεί αναγκαίο».

Πιθανώς, μάλιστα, λόγω έλλειψης τριβής με τη «διπλωματία» της εξουσίας, για την οποία σαφώς ήταν φημισμένος ο προκάτοχός του Μπιλ Κλίντον, δεν μπήκε στον κόπο να κάνει μια νέα διάλεξη για το «σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και όλα τα συναφή. Γι' αυτό και λακωνικά δήλωσε ότι «η ιρακινή ηγεσία παραμένει σημαντικό χαρτί, επειδή έχει υπό τον έλεγχό της μερικά από τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου παγκοσμίως και αυτό, φυσικά, αποτελεί ζήτημα, που άπτεται των εθνικών συμφερόντων των ΗΠΑ».

Ακρως ενδιαφέρων ο τρόπος, με τον οποίο χαράσσεται η παγκόσμια ιστορία! Τι σημασία έχει, άλλωστε, που το ιρακινό καθεστώς ενισχύεται και ο ιρακινός λαός αποδεκατίζεται από τις κυρώσεις; Τα συμφέροντα παραμένουν τα ίδια. Τουλάχιστον, οφείλει να αναγνωρίσει κανείς ότι ο νέος πλανητάρχης ήταν αρκετά ειλικρινής.

Η καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων

Μια και μιλάμε, όμως, για τα ασφαλιστικά ταμεία και ο λόγος, υποτίθεται, για τον οποίο οι κυβερνώντες οδηγούν τα αποθεματικά στο χρηματιστήριο είναι η αποτελεσματική αξιοποίησή τους, αξίζει τον κόπο να σημειώσουμε και τα εξής:

Τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν υποστεί μια απίστευτη και πολύμορφη λεηλασία απ' όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Σε πρόσφατο δημοσίευμα των «Νέων» γράφονταν ότι τα τελευταία 25 χρόνια, τα ταμεία έχασαν 15 τρισ. δραχμές από τις κυβερνητικές παρεμβάσεις, την πολύμορφη εισφοροδιαφυγή, την απουσία κρατικής χρηματοδότησης ή το ληστρικό δανεισμό για να καλυφθούν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού. Με δυο λόγια, δηλαδή, από τις πολιτικές και πρακτικές των «πρασινο-γάλαζιων» κυβερνώντων του δικομματισμού. Αν, όπως σημείωναν τα «Νέα», το παραπάνω ποσό είχε αποδοθεί στα ταμεία και είχαν αφεθεί οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να διαχειριστούν την περιουσία τους, «σήμερα δε θα μιλούσαμε για προβληματικά, αλλά για πλεονασματικά ταμεία». Και να σκεφθείτε ότι άλλοι εκτιμητές ανεβάζουν σε ακόμη μεγαλύτερα ύψη τα ποσά που καταλήστευσαν από τα ασφαλιστικά ταμεία οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις και τα «χαϊδεμένα παιδιά» τους, μεγαλοβιομήχανοι και σία.

Πιστεύετε, λοιπόν, ότι έπιασε τώρα ο πόνος τους κυβερνώντες και θέλουν να αξιοποιήσουν αποτελεσματικά και προς όφελος των ασφαλισμένων, όσα δεν έχουν προλάβει να ληστέψουν; Κάθε άλλο... Την αποτελεσματική αξιοποίηση, βέβαια, έχουν κι αυτοί στο μυαλό τους, αλλά προς όφελος των αναγκών του χρηματιστηρίου, δηλαδή της ολιγαρχίας και μόνο. Ας το 'χουν υπόψη τους οι ασφαλισμένοι και οι εργαζόμενοι γενικότερα κι ας πάρουν τα μέτρα τους.

Ρεκόρ χρεοκοπίας αλά ιαπωνικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ενα νέο μαύρο ρεκόρ καταγράφηκε προχτές στην Ιαπωνία, μία χώρα που θεωρείται από τις πλέον ανεπτυγμένες οικονομικά της υφηλίου. Η χρεοκοπία ιαπωνικών εταιριών αυξήθηκε το 2000 κατά 23,4% μεταξύ άλλων και επειδή οι τράπεζες αρνούνται, λέει, να χορηγήσουν νέα δάνεια, με αφορμή το διογκούμενο κύμα συγχωνεύσεων και αβέβαιων προβλέψεων για την κατάσταση της οικονομίας...

Οι εταιρίες που κήρυξαν πτώχευση το 2000 ήταν τουλάχιστον 19.070 και το ύψος των χρεών τους ξεπερνά τα 246 δισ. δολάρια, ποσό που είναι αυξημένο κατά 77% σε σχέση με τα αντίστοιχα στοιχεία του 1999!

Μία απ' αυτές τις εταιρίες ήταν και η ασφαλιστική εταιρία «Κιουόι Λάιφ», που κατέρρευσε τον περασμένο Οκτώβρη με χρέη που ξεπερνούν τα 39 δισ. δολάρια. Η χρεοκοπία της «Κιουόι Λάιφ» καταγράφηκε ως η μεγαλύτερη, μεταπολεμικά, χρεοκοπία εταιρίας στην Ιαπωνία...

Μηνύματα από το «μέλλον», σε μία Ελλάδα που για την ώρα επιπλέει στον ωκεανό της υπερπροσφοράς δανείων σε επιτόκια «ευκαιρίας»;

Προσωπικό στοίχημα

Είναι μάχη. Είναι προσωπικό στοίχημα για κάθε κομμουνιστή. Ναι, η άνοδος της κυκλοφορίας του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ», της εφημερίδας της εργατικής τάξης, πρέπει να είναι ένας καθημερινός αγώνας, μια καθημερινή πάλη. Η αφετηρία έγινε την Κυριακή το πρωί. Στις συνοικίες της Αθήνας, όπως και σε κάθε μικρή και μεγάλη πόλη της Ελλάδας, βρέθηκαν χιλιάδες μέλη και φίλοι του Κόμματος, οι οποίοι, με το «Ριζοσπάστη» στο χέρι, πραγματοποίησαν μια μεγάλη πανεξόρμηση διάδοσής του. Στόχος τους, να φτάσει η εφημερίδα σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό.

Ηταν μια μεγάλη προσπάθεια, που, όμως, δεν πρέπει να μείνει εδώ, είναι απαραίτητο να μην επικεντρωθεί μόνο στις κυριακάτικες εξορμήσεις. Ο «Ρ» πρέπει να είναι ο καθημερινός «σύντροφος» των κομμουνιστών. Η καθημερινή μελέτη του είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσει ένα ακόμα εφόδιο, ένα πολύτιμο εργαλείο ιδεολογικού εξοπλισμού, προσανατολισμού και ενημέρωσης των κομμουνιστών. Μπορεί, όμως, να γίνει και μέσο επικοινωνίας, μέσο προσέγγισης των λαϊκών μαζών.

Η καθημερινή μεταφορά της «φωνής» του «Ρ», από τους κομμουνιστές και τους νεολαίους του Κόμματος, μέσα στους χώρους δουλιάς τους, μέσα στις πανεπιστημιακές σχολές και, γενικότερα, μέσα σε χώρους συνάθροισης των ανθρώπων του μόχθου, μπορεί να δώσει το έναυσμα για προβληματισμό και συζήτηση. Είναι σίγουρο ότι, μέσα στις σελίδες του, ο εργαζόμενος και ο φοιτητής θα βρει και θα διαβάσει, όλα αυτά που τού κρύβουν. Θα ανακαλύψει τις πραγματικές διαστάσεις, για γεγονότα που τα κρατικά και ιδιωτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τού «σερβίρουν» άοσμα, άχρωμα, διαστρεβλωμένα σε τέτοιο βαθμό, που, σε πολλές των περιπτώσεων, να φαντάζουν ιδανικά για το μέλλον του ίδιου και του τόπου. Αυτή η διαφορετική φωνή, απεγκλωβισμένη από επιχειρηματικά συμφέροντα που λυμαίνονται το χώρο της ενημέρωσης, σίγουρα μπορεί να αφυπνίσει συνειδήσεις. Να αποτελέσει για τους κομμουνιστές το βήμα, από το οποίο θα προβάλουν τις θέσεις και τις δραστηριότητες του ΚΚΕ. Θέσεις και δραστηριότητες, που η δικτατορία της πληροφόρησης προσπαθεί ως εκ θαύματος να τις εξαφανίσει. Να τις προσπεράσει σα να μην ειπώθηκαν, σαν να μην έγιναν ποτέ. Και όταν η πίεση της επικαιρότητας το επιβάλει, να τις παραχαράξει, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, εντελώς προκλητικά.

Σ' αυτήν την πρόκληση, σ' αυτήν τη συστηματική προσπάθεια εκμαυλισμού συνειδήσεων, η απάντηση των κομμουνιστών πρέπει να είναι η μεγαλύτερη διάδοση των θέσεων του ΚΚΕ, η διάδοση της εφημερίδας του Κόμματος. Ο «Ρ», σε δυσκολότερους καιρούς, ήταν το έντυπο που έφτανε και στο τελευταίο χωριό της χώρας. Ηταν η εφημερίδα, που ενημέρωνε το λαό και τον καλούσε να αγωνιστεί, να αντισταθεί. Σήμερα, οι κομμουνιστές έχουν χρέος να μεταφέρουν τη γνώση που παρέχει ο «Ρ», μέσα στους καθημερινούς αγώνες του μαζικού κινήματος. Οι εξορμήσεις του «Ρ» πρέπει να συνεχιστούν με μεγαλύτερη ένταση. Να φτάσει ο «Ρ» σε κάθε σπίτι, σε κάθε χώρο δουλιάς και μόρφωσης. Υπόσχεση, όλων εμάς που εργαζόμαστε στην εφημερίδα της εργατικής τάξης, είναι ότι θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για την παραπέρα βελτίωση της ύλης της. Θα βρεθούμε σε όλους τους χώρους δουλιάς, θα μεταφέρουμε τον παλμό του λαϊκού κινήματος, θα εργαστούμε για μια πραγματικά λαϊκή εφημερίδα, με μόνο στόχο την προάσπιση των λαϊκών συμφερόντων.

Για γέλια και για κλάματα

«Καλή τύχη Αμερική... εάν οι κάλπες βγουν σωστές», είχε τονίσει σε κάποιες από τις πολλές «βαρυσήμαντες» δηλώσεις του, ο από σήμερα 43ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζορτζ Ουόκερ Μπους, προκαλώντας τότε το λιγότερο μειδιάματα, αν όχι τρανταχτά γέλια.

Τελικά εκλέχτηκε... για «κακή τύχη» όλων. Στην αρχή υπήρξε κάποια ανακούφιση που η «σαπουνόπερα» τελείωσε. Τώρα κανείς δε γελά, αφού όχι μόνο δεν εμπνέεται από την «απαστράπτουσα» προσωπικότητα του «νέου πλανητάρχη», αλλά μάλλον τρομάζει, αφού πια γνωρίζει πολύ καλά ότι ουδέποτε οι κάλπες βγήκαν σωστές και ο ίδιος κατάφερε με κάποιο «τρόπο» να εκλεγεί, αλλά και τι θέλει να πράξει...

Αλλά για να μην είμαστε τελείως άδικοι, ο «νέος πλανητάρχης» είχε σε ένα πράγμα απόλυτο δίκαιο: «Καλή τύχη» αφού όπως ο ίδιος δηλώνει «ήρθε η εποχή για την ανθρωπότητα να εισέλθει στο ηλιακό σύστημα»... και αφού θα εισέλθουμε στο «ηλιακό σύστημα», χρειαζόμαστε ΠΟΛΥ καλή τύχη να μην καούμε, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη τις εκπεφρασμένες (σχετικώς πάντα) απόψεις του, αλλά κυρίως των συνεργατών του για την εξωτερική πολιτική που θα ακολουθήσει η νέα ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Μπους

Να τον ...χαιρόμαστε,

με γεια,

της Γης

το νέο κεχαγιά,

κι αν κάποιοι

τρέφουνε ελπίδα

πως θα γυρίσουμε

σελίδα,

μάλλον τους έστριψε

η βίδα!

Στον Κλίντον