«Υπάρχει άλλη εκδοχή; Ενας ριζοσπαστικός λόγος εκτός πλαισίου; Δε βλέπω κανέναν να τη διατυπώνει την πολιτική αυτή ευθαρσώς. Δε θεωρώ δηλαδή ότι τα κόμματα της Αριστεράς διατυπώνουν μια αντιπρόταση. Η πρότασή τους είναι συνδικαλιστικού χαρακτήρα, είναι μια άσκηση πίεσης, θεμιτή ως ένα βαθμό όταν έχεις τέτοιες κοινωνικές συνθήκες, αλλά ως εδώ». Το ερώτημα και η απάντηση ανήκουν στον Ε. Βενιζέλο, ο οποίος μιλώντας χθες στην ΚΤΕ Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ για τον προϋπολογισμό του 2012, υπερασπίστηκε όπως ήταν αναμενόμενο το μονόδρομο της αστικής διαχείρισης της κρίσης από την τρικομματική κυβέρνηση του κεφαλαίου, για την οποία δεν δίστασε να ισχυριστεί ότι «διασώζει την πολιτική και τη δημοκρατία», εννοώντας προφανώς την κυρίαρχη πολιτική και την αστική δημοκρατία. Εχει επίσης βάσιμους λόγους ο υπουργός Οικονομικών να μη «βλέπει» εναλλακτική λύση στα διάφορα «αντιμνημονιακά» ή «πατριωτικά μέτωπα» που προτείνουν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένες άλλες πολιτικές δυνάμεις, ακριβώς γιατί αφήνουν στο απυρόβλητο την ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων. Ομως εναλλακτική λύση υπάρχει αλλά είναι «εκτός (καπιταλιστικού) πλαισίου» αφού εναντιώνεται στο σύστημα και καλεί το λαό σε συσπείρωση και πάλη για να το ανατρέψει. Είναι η πρόταση του ΚΚΕ που θέτει ευθέως το ζήτημα της εργατικής, λαϊκής εξουσίας. Πιο «ευθαρσώς» δεν μπορούσε να έχει διατυπωθεί. Εγκαιρα και σε όλους τους τόνους το ΚΚΕ έχει ξεκαθαρίσει ότι το πραγματικό δίλημμα ιδιαίτερα σήμερα είναι: Με το λαό ή με τα μονοπώλια. Ενδιάμεση λύση δεν υπάρχει. Αυτό που πραγματικά φοβούνται είναι ότι η πρόταση αυτή ωριμάζει ολοένα και περισσότερο στη συνείδηση του λαού, ακριβώς γιατί συνιστά τη μόνη ρεαλιστική πρόταση εξόδου από την κρίση προς όφελος των συμφερόντων του λαού.
Την παραμικρή αμφιβολία και ανησυχία δεν έχουν οι ηγέτες της Ευρωζώνης για την πολιτική που θα εφαρμόσουν τα κόμματα της μαύρης συγκυβέρνησης το επόμενο διάστημα. Και τα τρία κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ.) είναι απολύτως δεσμευμένα να εφαρμόσουν την πολιτική που έχουν συναποφασίσει με τους ξένους συμμάχους τους. Πολιτική που χρεοκοπεί ανεξέλεγκτα το λαό για χάρη της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Είναι ολοφάνερο, λοιπόν, ότι o ωμός εκβιασμός και η τρομοκρατία που ασκούν με τις ενυπόγραφες δεσμεύσεις δεν έχει στόχο τη δέσμευση των ηγεσιών των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης, αλλά το χειροπόδαρο δέσιμο και την υποταγή του λαού. Με το πιστόλι της 6ης δόσης στον κρόταφο, θέλουν να περάσουν την αντίληψη ότι «δεν υπάρχει τίποτα άλλο» πέρα από την εφαρμοζόμενη πολιτική και πως είναι «μάταιη» κάθε αντίσταση και αγώνας για την ανατροπή της. Ακριβώς αυτή την αντίληψη θέλει να ενισχύσει ο πρωθυπουργός, συμμετέχοντας ενεργά στην επιχείρηση εκβιασμού και τρομοκράτησης του λαού. «Οι εταίροι μας απαιτούν γραπτές δεσμεύσεις. Θέλουν οι πολιτικοί ηγέτες να στείλουν μια επιστολή δέσμευσης για τις πολιτικές οι οποίες θα εφαρμοστούν τα επόμενα χρόνια», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Λ. Παπαδήμος στους δημοσιογράφους μετά τις συνομιλίες που είχε χτες με τον πρόεδρο του Γιούρογκρουπ Ζ. Κλοντ Γιούνκερ. Ομως όποιες δεσμεύσεις και αν αναλάβουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας σε καμία περίπτωση δεν δεσμεύουν τον ελληνικό λαό και μάλιστα για «τα επόμενα χρόνια»... Η μόνη δέσμευση που ο λαός πρέπει να αναλάβει είναι να δυσκολέψει την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων και να περάσει στην αντεπίθεση για να απαλλαγεί από την εξουσία των μονοπωλίων.