Ανεξάρτητα, λοιπόν, από τα όσα υποστηρίζουν δημόσια, για ευνόητους λόγους δημοκοπίας και αποπροσανατολισμού των εργαζομένων, την περίοδο 1999-2008, που πέντε χρόνια στην κυβέρνηση ήταν οι μεν και πέντε χρόνια οι δε, τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:
Πρώτον: Καμιά χρονιά το έλλειμμα δεν «έπεσε» κάτω από το πολυπροβαλλόμενο ως επιθυμητό επίπεδο του 3% του ΑΕΠ.
Δεύτερον: Στα δέκα αυτά χρόνια το έλλειμμα ξεπέρασε το 5% του ΑΕΠ τρεις φορές. Μία επί ΠΑΣΟΚ το 1999, μία επί ΝΔ το 2008 και μία το ...2004 που κυβέρνησαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.
Μέρες τώρα το γυρόφερνε ο Θ. Καρτερός στη στήλη του, και η «Αυγή». Με στόχο, κατά πως φαίνεται, να αποδείξουν ότι έχουν ζηλευτή θέση στην ομάδα της δημοσιολογίας του αντικομμουνισμού. Αλλωστε, η «Αυγή» και το κόμμα τους είναι σ' αυτήν τη γραμμή ακόμη πριν από την ανατροπή του σοσιαλισμού. Φαίνεται, πάντως, πως έψαχναν αφορμή και χτες ξαναμπήκαν στα γεμάτα στο παιχνίδι της «σταλινολογίας», των «εγκλημάτων του Στάλιν», δηλαδή της άθλιας αστικής προπαγάνδας και απέδειξαν ότι την υπερασπίζονται επαξίως, ενάντια στο ΚΚΕ. Αλλά φαίνεται πως θέλουν να γίνουν ακόμη πειστικότεροι σύμμαχοι αυτής της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας.Και προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, δίνοντάς της και νέα επιχειρήματα, αφού αποδίδουν στο ΚΚΕ και στον «Ριζοσπάστη» συκοφάντηση των σοβιετικών, του κομμουνιστικού κινήματος και του ίδιου του ΚΚΕ πριν το 1991. Τολμά δε ο Θ.Καρτερός και τα γράφει, όταν και αυτός μαζί με τους υπόλοιπους ομοίους του, στα 1989 - 1991 άνοιξαν πόλεμο ενάντια στο ΚΚΕ, όντας μέσα στο ΚΚΕ, λοιδορώντας τις αρχές και τις αξίες του, προκειμένου να το καταντήσουν σαν τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μα δεν τα κατάφεραν. Που λοιδόρησαν και λοιδορούν το σοσιαλισμό και την ΕΣΣΔ, που μίλησαν για κοσμογονία μετά την αντεπανάσταση, αλλά ήρθε η ισχυροποίηση του ιμπεριαλισμού με όλα τα δεινά για τους λαούς, που απεμπόλησαν την ταξική πάλη, αν ποτέ την πίστεψαν, για να συμφιλιωθούν με το κεφάλαιο. Θέλει, πράγματι, θράσος για να γράφονται τέτοιες αθλιότητες και συκοφαντίες, απ' αυτούς που κραδαίνουν την αντικομμουνιστική προπαγάνδα των «εγκλημάτων του Στάλιν», τη βγαλμένη από τις πιο μαύρες εποχές της μετεμφυλιοπολεμικής περιόδου. Αν αυτή η στάση δεν καθαγιάζει και δεν υπηρετεί τον καπιταλισμό, τα εγκλήματά του τότε τι κάνει; Αν, δε, ψάχνουν τέτοια άλλοθι για την αντιΚΚΕ πορεία τους ας μην κάνουν τον κόπο. Αλλωστε, η στάση τους και η δράση τους και μόνο στα 1989 - 1991 είναι αρκετή. Πολύ περισσότερο που τη συνεχίζουν. Το ξέρουμε ότι είδαν το «φως» τους. Ας μην κουράζονται λοιπόν να επαναλαμβάνονται ως αυτοεπιβεβαίωση. Εκτός αν...
Τη συστηματική εκχώρηση απ' τις κυβερνήσεις του δικομματισμού του τομέα της Υγείας - και ιδιαίτερα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) - εκφράζει η επέκταση της INTERAMERICAN, στον τομέα Υγείας, στη Μεσσηνία και τη Ζάκυνθο. Οπως ανακοίνωσε χτες η εταιρεία, στα πλαίσια του προγράμματος «Medisystem», προχώρησε στη σύναψη συμφωνίας συνεργασίας με 15 ιατρούς και 3 διαγνωστικά κέντρα στην Καλαμάτα και με 9 ιατρούς και 2 διαγνωστικά κέντρα στη Ζάκυνθο, «με στόχο - όπως αναφέρει - να καλύψει τις τοπικές ανάγκες πρωτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας για κάθε ασφαλισμένο της με πρόγραμμα "Medisystem"».
Αποδεικνύεται δηλαδή ότι η συνεχής απεμπόληση από το κράτος της παροχής υπηρεσιών της ΠΦΥ, η υποβάθμιση και εμπορευματοποίησή τους έρχονται να καλυφθούν απ' την επιχειρηματική δραστηριότητα, που επιβάλλει σκληρά χαράτσια στα ασφάλιστρα. Χαρακτηριστικό της γιγάντωσης του ιδιωτικού τομέα είναι ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση, στο πλαίσιο του «Medisystem», διαθέτει δίκτυο σε 51 πόλεις της Ελλάδας με 1.104 συνολικά συνεργαζόμενους γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, εκ των οποίων 477 στην Αττική και 187 συμβεβλημένα διαγνωστικά κέντρα (τα 45 βρίσκονται στην Αττική). Ακόμα η INTERAMERICAN συνεργάζεται με την «Αθηναϊκή», κλινική του Ομίλου, την «Ευρωκλινική Αθηνών», την «Ευρωκλινική Παίδων» και το «Metropolitan», ενώ στη Θεσσαλονίκη με τις τρεις κλινικές «Euromedica» (Γενική, Κεντρική και Κυανός Σταυρός).
Αυτό το μεγαθήριο - ένα από τα πολλά που δραστηριοποιούνται στο χώρο - χρυσοπληρώνουν οι εργαζόμενοι στην ώρα της ανάγκης, ξέροντας πως τα δημόσιας ιδιοκτησίας νοσοκομεία όχι μόνο δεν είναι σε θέση να προσφέρουν τις αναγκαίες υπηρεσίες έγκαιρα και με επάρκεια, αλλά επιπλέον μετατρέπονται και τα ίδια ολοένα και περισσότερο σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, στο πλαίσιο της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής που γιγαντώνει τον τομέα της ιδιωτικής Υγείας. Συμπέρασμα: Καμιά γραμμή πάλης πίσω από το σύνθημα «κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στον τομέα της Υγείας, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους» δεν μπορεί να απαντήσει σήμερα στις πραγματικές λαϊκές ανάγκες.