ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οχι άλλος χρόνος για χάσιμο

Η μια δημοσκόπηση διαδέχεται την άλλη. Ο λαός βομβαρδίζεται με διάφορα σενάρια για εκλογές και με φόντο την οικονομική κρίση. Τα αστικά προπαγανδιστικά επιτελεία διαμορφώνουν κλίμα χειραγώγησης των λαϊκών στρωμάτων, με μοναδικό στόχο να θωρακίσουν το δικομματικό σύστημα εναλλαγής στην κυβέρνηση. Διαχρονικά και ιστορικά αποδεδειγμένα, η άρχουσα τάξη μπροστά στην εμφάνιση των κυκλικών οικονομικών κρίσεων του καπιταλισμού καλεί σε γενικό «συναγερμό» και συσπειρώνει όλες τις δυνάμεις της για να την αντιμετωπίσει σε βάρος της εργατικής τάξης, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Σ' αυτή την επιχείρηση πρώτα ήρθαν οι δηλώσεις των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου, οι οποίοι σε όλους τους τόνους υπογραμμίζουν την ...ανάγκη της ύπαρξης «ισχυρών κυβερνήσεων» που θα βγάλουν δήθεν τη χώρα από τα οικονομικά αδιέξοδα. Ακολουθούν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, που καλούν τους αστούς πολιτικούς να επιβάλλουν στο λαό λογική «κοινωνικής συναίνεσης» για να ξεπεραστεί η κρίση. Οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί (έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος) του συστήματος παρακολουθούν και καταγράφουν τις συγκεκριμένες «προτάσεις», δημιουργούν ένα κλίμα «τρομολαγνείας» για το λαό αναπαράγοντάς τες, προκειμένου να συμβάλουν στη χειραγώγηση του λαού στο δικομματισμό.

Προβάλλοντας το ερώτημα «ποιο κόμμα μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα την κρίση», επιχειρούν να εγκλωβίσουν το λαό, σε συνθήκες μάλιστα όξυνσης των προβλημάτων του, στη «μέγκενη» της δικομματικής εναλλαγής. Από τη μια πλευρά παρουσιάζεται ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, που ανέλαβαν αμέσως νομοθετικό έργο για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας και από την άλλη προβάλλονται οι δήθεν «εναλλακτικές λύσεις» που πλασάρει το ΠΑΣΟΚ για να ενισχυθεί η «πραγματική οικονομία». Το «δίλημμα», λοιπόν, με έντεχνο τρόπο στήθηκε και έρχεται για να βοηθήσει τους εταίρους του δικομματισμού στην προσπάθεια ανάκτησης των απωλειών τους.

Οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί, κρύβοντας ότι τα πομπώδη σχέδια των «σωτήρων» του λαού δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια δέσμη κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων, έτσι όπως αυτές υπαγορεύονται από τα ευρωενωσιακά κέντρα, και αποτελούν ένα δικομματικό διαγωνισμό για το ποιος έχει την καλύτερη πολιτική ενίσχυσης των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου, προσπαθούν να εξωθήσουν τους εργαζόμενους στην επιλογή καλύτερου «διαχειριστή». Σπρώχνοντας, λοιπόν, στο περιθώριο τα πραγματικά προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων, επιδιώκουν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν την αναζήτηση πολιτικής λύσης τους με βάση τα συμφέροντά τους. Συνθέτοντας, λοιπόν το κατάλληλο περιβάλλον, η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της δημιουργούν το γόνιμο έδαφος για να συνεχίσει ακάθεκτα να εφαρμόζεται η αντιλαϊκή πολιτική τους, ειδικά σε περίοδο που ετοιμάζονται στο όνομα της «αντιμετώπισης της κρίσης» να περάσουν πλήθος σκληρών και αντιδραστικών μέτρων που θα χτυπήσουν βάναυσα εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να χάσουν και άλλο χρόνο περιμένοντας, από τους εταίρους του δικομματισμού και τους υπόλοιπους ευρωλάγνους απολογητές του συστήματος, λύσεις μέσα από «γιατροσόφια» που δεν αγγίζουν ούτε στο ελάχιστο τα δικά τους προβλήματα. Η εργατική τάξη, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι πρέπει να αναζητήσουν τη λύση μέσα από το δυνάμωμα των κοινών ταξικών αγώνων τους. Σφυρηλατώντας τη δική τους συμμαχία και ενισχύοντας την κοινή τους δράση μέσα από ένα δικό τους Μέτωπο πάλης, με στόχο την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος. Προϋπόθεση του οποίου είναι να απεγκλωβιστούν μαζικά από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και να ισχυροποιήσουν το ΚΚΕ.

Λόγια του αέρα

Γρηγοριάδης Κώστας

Με μελανά χρώματα περιέγραψε ο Γ. Παπανδρέου τη θέση των μεταναστών στη χώρα μας, μιλώντας στη διεθνή διάσκεψη της ΓΣΕΕ για την εμπορία προσώπων και την καταναγκαστική εργασία. Ανακάλυψε μάλιστα και την ανυπαρξία «αποτελεσματικού νομοθετικού πλαισίου» ενώ και για τα σχετικά νομοθετήματα που υπάρχουν, σημείωσε ότι «χρειάζεται η πολιτική βούληση για την εφαρμογή τους».

Πολύ σωστές παρατηρήσεις θα έλεγε κανείς. Μόνο που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι άρτι αφιχθείς στη χώρα μας. Πολύ περισσότερο που το κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ, κατά την κρίσιμη δεκαετία του 1990 που η χώρα μας έγινε υποδοχέας μεγάλου αριθμού μεταναστών, ήταν στη διακυβέρνηση και ο ίδιος στέλεχος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών. Τι έκανε τόσα χρόνια η κυβέρνησή του και ο ίδιος προσωπικά για την προστασία των μεταναστών; Τίποτα! Ηταν παρατηρητής - όπως και η κυβέρνηση της ΝΔ - σε αυτό το όργιο σκληρής εκμετάλλευσης που στήθηκε σε βάρος χιλιάδων μεταναστών από το ντόπιο κεφάλαιο. Το όνειδος της Μανωλάδας, της Πάτρας κλπ. είναι έργο και του ΠΑΣΟΚ. Και αλίμονο για τους μετανάστες, αν αφήσουν την προστασία τους στα χέρια κυβερνήσεων όπως της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οι υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μάλιστα ως αυριανού πρωθυπουργού δεν έχουν την παραμικρή αξία. Είναι λόγια του αέρα. Τα γνωστά λόγια του ΠΑΣΟΚ...

Θέλουν να μειώσουν τα «φθαρμένα γρανάζια»

«Μειώνονται οι δαπάνες της εταιρείας για τα εργατικά "ατυχήματα" και τις επαγγελματικές ασθένειες. Μειώνεται η συχνότητα εναλλαγής του προσωπικού. Δε διακόπτεται η παραγωγική διαδικασία. Αυξάνεται η παραγωγικότητα της εταιρείας. Η επιχείρηση γίνεται πιο ανταγωνιστική. Καλλιεργείται κλίμα μεγαλύτερης εμπιστοσύνης μεταξύ εργαζομένων και εταιρείας...».

Τέτοιες ήταν οι επισημάνσεις που έκαναν οι διάφοροι «κοινωνικοί εταίροι» (από την υφυπουργό Απασχόλησης μέχρι τους εκπροσώπους του ΣΕΒ και της ΓΣΕΕ) σε χτεσινή ημερίδα για τη σημασία της εκτίμησης του επαγγελματικού κινδύνου, εξηγώντας με ειλικρίνεια τι είναι που τους κάνει να ενδιαφέρονται για τη μείωση των θυμάτων των εργατικών «ατυχημάτων» και των επαγγελματικών ασθενειών: για να μη «διαταράσσεται» ούτε στιγμή η γραμμή παραγωγής. «Δεν είναι τυχαίο ότι σε χώρες με υψηλούς δείκτες ανταγωνιστικότητας, υπάρχουν και υψηλοί δείκτες μέτρων πρόληψης», τονίστηκε μεταξύ άλλων.

Πρέπει όμως να 'ναι καθαρό: η «ευαισθησία» του κεφαλαίου ποτέ δε θα ξεπεράσει τα όρια που επιβάλλουν οι νόμοι του ανταγωνισμού. Με δεδομένη τη ραγδαία, αλλά με γνώμονα το μέγιστο κέρδος των καπιταλιστών, ανάπτυξη της τεχνολογίας, της επιστήμης κτλ., οι παράγοντες του εργασιακού περιβάλλοντος αλλάζουν και αναπτύσσονται με ασύλληπτες συχνά ταχύτητες. Ετσι όμως, ο καθορισμός και η εξάλειψη του κινδύνου που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, γίνεται όλο και πιο σύνθετος. Η ασφάλεια ενός οικοδόμου δεν εξαρτάται μόνο από το αν μια σκαλωσιά έχει ή όχι ξύλινα μαδέρια, αλλά και από π.χ. τα νέα υλικά που χρησιμοποιούνται στον κλάδο των Κατασκευών. Οταν κάθε χρόνο (όπως υπολογίζεται) χιλιάδες νέες χημικές ουσίες εισάγονται στην αγορά εργασίας χωρίς να έχουν προηγηθεί έλεγχοι που εγγυώνται την ασφαλή χρήση τους, μπορεί κανείς να αντιληφθεί πόσο ανεξέλεγκτοι είναι οι κίνδυνοι και πόσο απροστάτευτοι οι εργαζόμενοι...

Οι καλοκαιρινοί φόροι...

Δε θα υπάρξει κανένας φόρος το 2009, ανέφερε χτες ο πρωθυπουργός κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Μεταφορών. Σωστά, το 2009 μπορεί να μην επιβληθούν νέοι φόροι - κρατάμε μια μικρή επιφύλαξη γι' αυτό - καθώς το πακέτο των νέων φόρων το έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση της ΝΔ τον προηγούμενο Αύγουστο. Και μιλάμε για ...γενναία παρέμβαση. Να υπενθυμίσουμε ότι τον προηγούμενο Αύγουστο η κυβέρνηση προώθησε μέτρα, όπως: Την κατάργηση του αφορολόγητου ορίου για τους επαγγελματοβιοτέχνες, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους μισθωτούς που αμείβονται με «μπλοκάκι», την αύξηση των τελών κυκλοφορίας κατά 20%, νέες ρυθμίσεις για τις ανέλεγκτες φορολογικές υποθέσεις και τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο, νέα αύξηση της φορολογίας πετρελαιοειδών, τη φορολόγηση των ακινήτων παράλληλα με την κατάργηση του φόρου της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Αν προσθέσουμε σ' αυτά και τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας για μισθωτούς και συνταξιούχους, επιλογή η οποία οδηγεί σε δυσανάλογη αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης, έχουμε έτοιμο το κοστούμι. Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση - μέσω του ίδιου του πρωθυπουργού - ισχυρίζεται ότι δε θα επιβληθούν νέοι φόροι το 2009. Πιστεύουν ότι μπορούν να πείσουν κανένα με τέτοια επιχειρήματα;