«Μειώνονται οι δαπάνες της εταιρείας για τα εργατικά "ατυχήματα" και τις επαγγελματικές ασθένειες. Μειώνεται η συχνότητα εναλλαγής του προσωπικού. Δε διακόπτεται η παραγωγική διαδικασία. Αυξάνεται η παραγωγικότητα της εταιρείας. Η επιχείρηση γίνεται πιο ανταγωνιστική. Καλλιεργείται κλίμα μεγαλύτερης εμπιστοσύνης μεταξύ εργαζομένων και εταιρείας...».

Τέτοιες ήταν οι επισημάνσεις που έκαναν οι διάφοροι «κοινωνικοί εταίροι» (από την υφυπουργό Απασχόλησης μέχρι τους εκπροσώπους του ΣΕΒ και της ΓΣΕΕ) σε χτεσινή ημερίδα για τη σημασία της εκτίμησης του επαγγελματικού κινδύνου, εξηγώντας με ειλικρίνεια τι είναι που τους κάνει να ενδιαφέρονται για τη μείωση των θυμάτων των εργατικών «ατυχημάτων» και των επαγγελματικών ασθενειών: για να μη «διαταράσσεται» ούτε στιγμή η γραμμή παραγωγής. «Δεν είναι τυχαίο ότι σε χώρες με υψηλούς δείκτες ανταγωνιστικότητας, υπάρχουν και υψηλοί δείκτες μέτρων πρόληψης», τονίστηκε μεταξύ άλλων.

Πρέπει όμως να 'ναι καθαρό: η «ευαισθησία» του κεφαλαίου ποτέ δε θα ξεπεράσει τα όρια που επιβάλλουν οι νόμοι του ανταγωνισμού. Με δεδομένη τη ραγδαία, αλλά με γνώμονα το μέγιστο κέρδος των καπιταλιστών, ανάπτυξη της τεχνολογίας, της επιστήμης κτλ., οι παράγοντες του εργασιακού περιβάλλοντος αλλάζουν και αναπτύσσονται με ασύλληπτες συχνά ταχύτητες. Ετσι όμως, ο καθορισμός και η εξάλειψη του κινδύνου που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, γίνεται όλο και πιο σύνθετος. Η ασφάλεια ενός οικοδόμου δεν εξαρτάται μόνο από το αν μια σκαλωσιά έχει ή όχι ξύλινα μαδέρια, αλλά και από π.χ. τα νέα υλικά που χρησιμοποιούνται στον κλάδο των Κατασκευών. Οταν κάθε χρόνο (όπως υπολογίζεται) χιλιάδες νέες χημικές ουσίες εισάγονται στην αγορά εργασίας χωρίς να έχουν προηγηθεί έλεγχοι που εγγυώνται την ασφαλή χρήση τους, μπορεί κανείς να αντιληφθεί πόσο ανεξέλεγκτοι είναι οι κίνδυνοι και πόσο απροστάτευτοι οι εργαζόμενοι...