ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αγώνας για δωρεάν Υγεία

Οι κυβερνητικές και υπηρεσιακές συσκέψεις της περασμένης Τρίτης για τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) κατέδειξαν την εφιαλτική πραγματικότητα: Οτι ο ΕΟΠΥΥ θα συνεχίσει να είναι ένα «άδειο Ταμείο» καθώς η χρηματοδότησή του θα εξαρτηθεί και πάλι απ' τις εισφορές των κλάδων Υγείας και η κρατική επιχορήγηση θα περιοριστεί μόλις στο 11% του προϋπολογισμού. Κατέδειξαν ακόμα ότι θα συνεχιστεί η πολιτική με την οποία η συγκυβέρνηση παραδίδει την υγεία του λαού στο βωμό των επιχειρήσεων της Υγείας.

Ηδη η μέχρι τώρα πολιτική οδήγησε έξι στους δέκα κατοίκους της χώρας να μην μπορούν να έχουν πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας, είτε λόγω των εμποδίων που προστέθηκαν είτε γιατί εξανεμίστηκε και εκείνο το κομπόδεμα που είχε το νοικοκυριό στην άκρη για την ώρα της ανάγκης. Μόνο στα ακρωτηριασμένα πολυιατρεία του πρώην ΙΚΑ οι επισκέψεις μειώθηκαν σε 8 εκατ. από 32 εκατ. το χρόνο. Κι ήρθαν κι από πάνω νέες άγριες συμμετοχές σε εξετάσεις και φάρμακα. Μάλιστα, οι άρρωστοι βρέθηκαν για ολόκληρες περιόδους στην ανάγκη να πληρώνουν εξ ολοκλήρου τις δαπάνες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, όταν οι ηγεσίες των φαρμακοποιών των γιατρών και άλλων παρόχων Υγείας, διεκδικώντας τις οφειλές τους απ' τον ΕΟΠΥΥ, απαιτούσαν πληρωμές με ολόκληρο το ποσό και όχι μόνο με τη συμμετοχή των ασφαλισμένων. Επιχειρηματικοί κύκλοι και φαρμακοβιομηχανία ήταν στο απυρόβλητο. Το ίδιο σκηνικό προαλείφεται και την επόμενη περίοδο. Ενώ, δηλαδή, αντικειμενικά οι λαϊκές ανάγκες για δημόσιες, δωρεάν υγειονομικές υπηρεσίες αυξάνουν και λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, η συγκυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) προωθούν περικοπές και κλείσιμο μονάδων υγείας, που θα επιδεινώσουν την ήδη άθλια κατάσταση. Προαλείφονται, δηλαδή, νέες επιβαρύνσεις - όπως «κοινωνικοί φόροι για την Υγεία» ή και αυξήσεις εισφορών και συμμετοχών για τους ασφαλισμένους.

Μέσα από τους νέους οργανισμούς στα νοσοκομεία ανοίγει ο δρόμος για απολύσεις υγειονομικών, αφού με τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις κλινικών θα «περισσέψει» προσωπικό και θα καταργηθούν οι αντίστοιχες οργανικές θέσεις. Παράλληλα, θα υπάρχουν απολύσεις και μέσα από τη διαδικασία των πειθαρχικών. Οσα νοσοκομεία προκύψουν από τις συγχωνεύσεις θα λειτουργούν «ως αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες», ενώ όσα νοσοκομεία δεν κρίνονται «βιώσιμα» θα κλείνουν. Γι' αυτό θεωρούν «σπατάλη» κλινικές, τμήματα, νοσοκομεία. Γι' αυτό θέλουν να ξεμπερδέψουν με τη μόνιμη και σταθερή εργασία και στις δημόσιες μονάδες Υγείας, καταργώντας το 8ωρο και προωθώντας την αξιολόγηση με βάση την αποδοτικότητα. Κριτήριο όλων αυτών των επιλογών είναι το κόστος και όχι οι ανάγκες του ασθενούς και τα επιστημονικά κριτήρια.

Μπροστά στη γενικευμένη επίθεση της συγκυβέρνησης και της ΕΕ επιβάλλεται και η γενικευμένη συμπαράταξη και αντίσταση των εργαζομένων στην Υγεία με όλα τα λαϊκά στρώματα. Να οργανωθεί τώρα ο αγώνας για να μη γίνει καμία συγχώνευση ή κατάργηση κλινικής, τμήματος, δημόσιας μονάδας Υγείας και Πρόνοιας. Να γίνουν μαζικές προσλήψεις του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού, να μονιμοποιηθούν οι επικουρικοί γιατροί και εργαζόμενοι όπως και οι εργαζόμενοι στους εργολάβους και τις ΜΚΟ στις δημόσιες μονάδες Υγείας. Να οργανωθεί η πάλη για τη διεκδίκηση της άμεσης και πλήρους χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό των δημοσίων μονάδων Υγείας, του ΕΟΠΥΥ και των ασφαλιστικών ταμείων. Να οργανωθεί ο αγώνας που θα στοχεύει σε αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, χωρίς πληρωμές, με δωρεάν υπηρεσίες και κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Ανυποχώρητος αγώνας για τα δικαιώματα του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

«Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δεν ανήκουν στις συντεχνίες, ανήκουν στο λαό, που έχει το δικαίωμα να τα χρησιμοποιεί και όχι να τον ταλαιπωρούν από το πρωί μέχρι το βράδυ», αποφάνθηκε με το γνωστό οργισμένο ύφος του ο πρωθυπουργός, επιβεβαιώνοντας ακόμα μια φορά ότι διαθέτει ανεξάντλητα αποθέματα υποκρισίας και θράσους. Ο πρωθυπουργός κόπτεται δήθεν για το δικαίωμα του λαού να χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ αλλά στην πράξη η κυβέρνηση υπονομεύει και στερεί το δικαίωμα αυτό από το λαό. Αν πραγματικά νοιαζόταν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση για το δικαίωμα του λαού στη μεταφορά από τα ΜΜΜ θα φρόντιζε να είχε φτηνό εισιτήριο στο μετρό και δε θα το αύξανε κατά 50%, στο 1,40 ευρώ, καθιστώντας ουσιαστικά απαγορευτική τη χρήση του για εκατομμύρια ανθρώπους που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας. Αν νοιαζόταν για το δικαίωμα του λαού στη μεταφορά θα φρόντιζε να ήταν δωρεάν για το ενάμισι εκατομμύριο ανέργους και τις οικογένειές τους, για τους χαμηλοσυνταξιούχους, για τους φοιτητές και τους μαθητές. Οι δικαιολογίες περί «ελλειμμάτων» είναι παντελώς ανυπόστατες και προσχηματικές, γιατί εκτός των άλλων και οι τράπεζες και μεγάλες επιχειρήσεις παράγουν ελλείμματα (χρέη) αλλά η κυβέρνηση φροντίζει να τα καλύπτει, μετακυλίοντας τα βάρη στο λαό. Αν νοιαζόταν για το δικαίωμα στη μετακίνηση του λαού ο πρωθυπουργός, δε θα προετοίμαζε την ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών και των τρένων. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι το είχε προαναγγείλει πριν από έναν περίπου χρόνο - στο αποκαλούμενο «Ζάππειο 3», όταν έλεγε ότι «τρένα και αστικές συγκοινωνίες παράγουν έλλειμμα πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο το χρόνο! Αλλά με τέτοια ελλείμματα δε γίνεται δουλειά. Κόμπος που δε λύνεται κόβεται»... Αυτό είναι λοιπόν που πραγματικά επιδιώκει η κυβέρνηση, να ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις για την απρόσκοπτη κερδοφορία των «επενδυτών». Οι εργαζόμενοι, ο λαός δεν πρέπει να κάνουν βήμα πίσω, αλλά να πάρει την απόφαση για σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων, γιατί μόνο τότε μπορεί να κατακτήσει τα δικαιώματα που του ανήκουν.

Θυσίες και «εξαιρέσεις»

«Κανένας δεν εξαιρείται από τις θυσίες. Κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου», είναι το σλόγκαν που αναμασάνε σε όλους τους τόνους οι κυβερνώντες και τα παπαγαλάκια τους στον προπαγανδιστικό πόλεμο που διεξάγουν για να τσακίσουν τον αγώνα των απεργών στο Μετρό και τα άλλα ΜΜΜ και όχι μόνο. Ψεύδονται βέβαια συνειδητά και διπλά. Οι εργαζόμενοι στο Μετρό όχι μόνο δεν έχουν εξαιρεθεί αλλά έχουν υποστεί άγριες και ατέλειωτες «θυσίες» όπως το σύνολο των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Την ίδια στιγμή όμως, εξαιρέσεις από τις «θυσίες» πράγματι υπάρχουν, αλλά είναι καθόλα νόμιμες. Είναι οι εξαιρέσεις των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό, στις κατασκευές, στο εμπόριο κλπ. Αυτές είναι οι πραγματικές «συντεχνίες» που όχι μόνο «εξαιρούνται» από τις θυσίες, αλλά για χάρη τους, για χάρη της ανάκαμψης της κερδοφορίας τους, υποβάλλονται σε θυσίες δίχως τέλος οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες. Τη στιγμή που η φοροληστεία των λαϊκών στρωμάτων γίνεται ολοένα και πιο άγρια, οι κεφαλαιοκράτες εξαιρούνται και μάλιστα απολαμβάνουν νέες φοροαπαλλαγές και μειώσεις φορολογικών συντελεστών για τα μερίσματα και τα κέρδη τους. Ολα αυτά τα κάνουν με τη βούλα των νόμων, επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι είναι πραγματικά υπεράνω των νόμων, ή αλλιώς ότι οι νόμοι έχουν φτιαχτεί για να υπηρετούν τα συμφέροντά τους. Εξαιρέσεις λοιπόν από τις θυσίες υπάρχουν αλλά δεν αφορούν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Αυτό που έχει σημασία είναι να συνειδητοποιήσει ο λαός ότι οι μόνες θυσίες που πιάνουν τόπο είναι οι θυσίες στον αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους σε ρήξη με τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Σε αυτές τις θυσίες αξίζει πράγματι ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο φτωχός αγρότης και αυτοαπασχολούμενος να επιδιώκει συνειδητά να συμμετάσχει.

Σταθερά στη διαχείριση του καπιταλισμού

Αστεϊσμοί... «Ο κ. Λίπτον με καλωσόρισε λέγοντάς μου "καλωσόρισες στην κοιλιά του κήτους". Του απάντησα ότι είναι πολύ άνετα στην κοιλιά του κήτους. Το δύσκολο είναι να βρίσκεται κανείς στο στόμα του κήτους», δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας μετά τη συνάντησή του με τον αναπληρωτή διευθυντή του ΔΝΤ.

Αλίμονο! Φυσικά και είναι πολύ ευχάριστα στην κοιλιά του κήτους. Και για την κυβερνώσα αριστερά, παντού και πάντα όπου υπήρξε ως τέτοια, που έσπευσε να ικανοποιήσει τις ορέξεις του «κήτους», αλλά και για το «κήτος», για το οποίο η κυβερνώσα αριστερά υπήρξε παντού και πάντα εξαιρετικά «εύγευστη» και «ευκολοχώνευτη»...

Και να μην υπήρχε όμως προηγούμενο, η επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στις ΗΠΑ κατέστησε σαφές, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι αυτό θα συμβεί όταν και εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κληθεί να αναλάβει το τιμόνι της διαχείρισης.

Μπορεί να χάρηκε ο Αλ. Τσίπρας για τη «σταθερή τους εκτίμηση ότι δεν μπορεί να είναι βιώσιμο το ελληνικό πρόγραμμα και ότι πρέπει να υπάρξει "κούρεμα"», μπορεί να ξεπέταξε τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που εκδηλώνονται και στο θέμα του χρέους με τη φράση: «Από εκεί και πέρα είναι προφανές ότι υπεισέρχονται πολιτικές σκοπιμότητες. Εμείς, σήμερα, μιλήσαμε με τεχνοκράτες. Είναι προφανές ότι για τις πολιτικές σκοπιμότητες άλλοι έχουν ευθύνη»...

Είτε έτσι όμως, με «κούρεμα» του χρέους, είτε αλλιώς, αν οι «πολιτικές σκοπιμότητες» το εμποδίσουν, θα χαίρονται οι κηφήνες κεφαλαιοκράτες που θρέφονται απ' το μόχθο του λαού και ο λαός θα εισπράττει τη λυπητερή.