«Κανένας δεν εξαιρείται από τις θυσίες. Κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου», είναι το σλόγκαν που αναμασάνε σε όλους τους τόνους οι κυβερνώντες και τα παπαγαλάκια τους στον προπαγανδιστικό πόλεμο που διεξάγουν για να τσακίσουν τον αγώνα των απεργών στο Μετρό και τα άλλα ΜΜΜ και όχι μόνο. Ψεύδονται βέβαια συνειδητά και διπλά. Οι εργαζόμενοι στο Μετρό όχι μόνο δεν έχουν εξαιρεθεί αλλά έχουν υποστεί άγριες και ατέλειωτες «θυσίες» όπως το σύνολο των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Την ίδια στιγμή όμως, εξαιρέσεις από τις «θυσίες» πράγματι υπάρχουν, αλλά είναι καθόλα νόμιμες. Είναι οι εξαιρέσεις των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό, στις κατασκευές, στο εμπόριο κλπ. Αυτές είναι οι πραγματικές «συντεχνίες» που όχι μόνο «εξαιρούνται» από τις θυσίες, αλλά για χάρη τους, για χάρη της ανάκαμψης της κερδοφορίας τους, υποβάλλονται σε θυσίες δίχως τέλος οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες. Τη στιγμή που η φοροληστεία των λαϊκών στρωμάτων γίνεται ολοένα και πιο άγρια, οι κεφαλαιοκράτες εξαιρούνται και μάλιστα απολαμβάνουν νέες φοροαπαλλαγές και μειώσεις φορολογικών συντελεστών για τα μερίσματα και τα κέρδη τους. Ολα αυτά τα κάνουν με τη βούλα των νόμων, επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι είναι πραγματικά υπεράνω των νόμων, ή αλλιώς ότι οι νόμοι έχουν φτιαχτεί για να υπηρετούν τα συμφέροντά τους. Εξαιρέσεις λοιπόν από τις θυσίες υπάρχουν αλλά δεν αφορούν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Αυτό που έχει σημασία είναι να συνειδητοποιήσει ο λαός ότι οι μόνες θυσίες που πιάνουν τόπο είναι οι θυσίες στον αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους σε ρήξη με τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Σε αυτές τις θυσίες αξίζει πράγματι ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο φτωχός αγρότης και αυτοαπασχολούμενος να επιδιώκει συνειδητά να συμμετάσχει.