ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ: «Από στοιχεία της υπηρεσίας Transport for London (...) ο βασικός μισθός των εργαζομένων στον υπόγειο σιδηρόδρομο (tube) είναι 42.424 στερλίνες. Στο ποσό αυτό προστίθενται 1.361 στερλίνες για υπερωρίες και 13.151 στερλίνες σε εργοδοτικές συνταξιοδοτικές εισφορές. Οι οδηγοί κερδίζουν επίσης μπόνους εξυπηρέτησης της τάξης των 250 στερλινών που δίδεται σε όλους τους υπαλλήλους, ανάλογα με το επίπεδο ικανοποίησης των επιβατών. Στα προνόμια των οδηγών προστίθεται το δικαίωμα των δωρεάν ταξιδιών - με την σύντροφο ή την σύζυγο - ύψους 4.000 στερλινών ετησίως (...) Ο διευθυντής του υπόγειου δικτύου σιδηροδρόμων, Νάιτζελ Χόλνες, αρνείται ότι το ύψος των απολαβών είναι μεγάλο και αντιθέτως υποστηρίζει ότι αντανακλά τις ιδιαιτερότητες του επαγγέλματος και το δύσκολο ωράριο» (στο ΕΘΝΟΣ).

ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ: «Με βαριές κρανιεγκεφαλικές κακώσεις νοσηλεύονται ένας 15χρονος και ένας 19χρονος τους οποίους καταδίωκαν άνδρες της ΔΙΑΣ επειδή δεν σταμάτησαν με το μηχανάκι τους για έλεγχο. "Τους κλώτσησε και τους ανέτρεψε αστυνομικός" καταγγέλλει αυτόπτης μάρτυρας (...) Η μητέρα του ενός από τα παιδιά Αθηνά Ζαρκαδούλα διερωτήθηκε αν η άρνηση σε υπόδειξη ελέγχου τιμωρείται με την ποινή του θανάτου» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ).

ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ: «Εντύπωση προκάλεσε σε πολλούς το γεγονός ότι το βράδυ της Τετάρτης και λίγες ώρες μετά τη συνάντησή του στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ με τον Ερικ Ρούμπιν, ο Τσίπρας ξανασυνάντησε τον Αμερικανό βοηθό υφυπουργό Εξωτερικών, παρουσία του υφυπουργού Οικονομικών Κρίστοφερ Σμαρτ για δείπνο στο Κελάρι. Σημειώνω ότι το "ιν" εστιατόριο που είναι συνέχεια ρεζερβέ βρίσκεται επί της οδού "Κ", η οποία θεωρείται η λεωφόρος των λομπιστών. Πληροφορούμαι ότι το δείπνο κανόνισε ο διευθυντής του Μπρούκινγκς Μπιλ Ανθολις. Καθώς και ότι η αμερικανική πλευρά ήθελε να ξαναδεί τον Τσίπρα, προσπαθώντας να εξασφαλίσει διευκρινίσεις για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε κάποια θέματα...» (στα ΝΕΑ).

ΣΤΑ ΣΑΛΟΝΙΑ: «Η υποδοχή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τις κυβερνήσεις της Γερμανίας και των ΗΠΑ, και από την ηγεσία του ΔΝΤ δείχνει μια πραγματιστική προσέγγιση εκ μέρους των εταίρων και συμμάχων (...) Οι διεθνείς σχέσεις δεν κυριαρχούνται από ιδεοληψίες, αλλά από πραγματισμό και διάθεση κατανόησης του άλλου (...) Η σύλληψη του καίριου και του αναδυόμενου, η αναγνώριση του καινοφανούς, η έγκαιρη προσαρμογή, η ευελιξία και ο πραγματισμός είναι εκ των ων ουκ άνευ για τον πολιτικό άνδρα, σήμερα και για τον καιρό που έρχεται» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).