ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο εκλογικός νόμος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και, ξαφνικά, προέκυψε θέμα εκλογικού νόμου. Το θέμα άνοιξε η ίδια η κυβέρνηση και από κει και πέρα η σχετική φιλολογία δίνει και παίρνει. Και μπορεί, κάποιοι αιθεροβάμονες, να πιστεύουν και να ελπίζουν σ' ένα λιγότερο καλπονοθευτικό και άνισο εκλογικό σύστημα, αλλά τίποτε δε φανερώνει, πως κάτι τέτοιο έχουν στο μυαλό τους οι κυβερνώντες και τα επιτελεία τους. Ισα ίσα, υπάρχουν διάφορες ενδείξεις, που «σπρώχνουν» προς την αντίθετη κατεύθυνση, ακόμη και στη διαμόρφωση ενός εκλογικού συστήματος κομμένου και ραμμένου στα κυοφορούμενα σχέδια «αμερικανοποίησης» της πολιτικής ζωής της χώρας. Σ' ένα εκλογικό σύστημα, δηλαδή, που θα επιχειρεί, ουσιαστικά, να περιθωριοποιήσει και να αποκλείσει τις όποιες «αιρετικές» φωνές από το Κοινοβούλιο και το πολιτικό προσκήνιο, γενικότερα.

Πάντως, αν νομίζουν οι κυβερνώντες πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, στηριζόμενοι στην κοινοβουλευτική τους πλειοψηφία και τη συναίνεση της ΝΔ, είναι γελασμένοι. Τους πληροφορούμε - αν δεν το 'χουν καταλάβει - ότι η Ελλάδα δεν έχει γίνει Αμερική. Κι ούτε θα γίνει...

Στρατηγικό επενδυτή ... έχει;

Αυτό και αν είναι είδηση! «Μάνατζερς στη Ρηγίλλης»(!), διαβάζουμε σε τίτλο εφημερίδας της παράταξης, η οποία φιλοξενεί ένα αρκετά εκτεταμένο ρεπορτάζ επί του θέματος, σύμφωνα με το οποίο: «Η ΝΔ "είναι αποφασισμένη να αλλάξει ριζικά την οργανωτική δομή του κόμματος και προσανατολίζεται στη στελέχωση της Ρηγίλλης από εξωκομματικά στελέχη και μάλιστα μάνατζερς σε θέσεις κλειδιά, ώστε να έχουν την ευθύνη για κάθε τομέα που θα τους ανατεθεί"»...

Από την προσεκτική ανάγνωση του δημοσιεύματος δεν προκύπτει αν η ΝΔ αναζητεί και... στρατηγικό επενδυτή ή αν «ο βασικός πυρήνας στην άσκηση της πολιτικής θα παραμείνει το δυναμικό των στελεχών της ΝΔ». Πάντως διαβάζουμε ότι με μάνατζερς θα στελεχωθούν, όχι μόνο η Ρηγίλλης, αλλά και οι νομαρχιακές, όπως και οι τοπικές οργανώσεις της ΝΔ...

Δε γνωρίζουμε, ούτε διευκρινίζεται αν είχε και αυτά τα σχέδια υπόψη του ο πρόεδρος του κόμματος, όταν προεκλογικά δεσμευόταν για «πλήρη απασχόληση», αλλά το σίγουρο είναι ότι θα βρουν επιτέλους δουλιά οι πτυχιούχοι «πιτσαδόροι» της ΝΔ...

Διαψεύσεις ... επιβεβαίωσης

Αρνείται το υπουργείο Εξωτερικών - χωρίς σαφήνεια, όμως, και με όχι κατηγορηματικό τρόπο - την προκλητική και ενεργό ανάμειξή του στα εσωτερικά της Γιουγκοσλαβίας, όπως αυτή εκφράστηκε στην πρόσφατη συνάντηση της σερβικής αντιπολίτευσης στην Αθήνα. Αλλα είπαν, όμως, τόσο ο αρμόδιος για το Κοσσυφοπέδιο απεσταλμένος της κυβέρνησης των ΗΠΑ, όσο και οι συμμετέχοντες στη σύσκεψη. Και όχι μόνον αυτό. Θυμίζουμε ότι στη διάρκεια της συζήτησης των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή η Αλέκα Παπαρήγα κατάγγειλε το γεγονός, σημειώνοντας: Συζητήθηκε καθαρά η διαδικασία ανατροπής της κυβέρνησης Μιλόσεβιτς. Εμείς δεν είμαστε ούτε απόλυτοι υπερασπιστές της κυβέρνησης αυτής, ούτε καμιάς άλλης, σε γειτονική μας χώρα. Το θέμα, όμως, είναι άλλο. Για πρώτη φορά, η ελληνική κυβέρνηση προσχώρησε ανοιχτά σε μια τέτοια διαδικασία...

«Αν αυτά είναι τα νέα ήθη και οι νέες ιδέες της "νέας τάξης πραγμάτων", κατέληξε η Αλ. Παπαρήγα, πρέπει να σας πούμε ότι εμείς τέτοιο ρόλο για την Ελλάδα δεν τον θέλουμε και νομίζω ότι αυτό δεν είναι μία στενή κομματική άποψη, αλλά εκφράζει ευρύτερα τον ελληνικό λαό ή ένα μεγάλο μέρος του».

Και δεν ακούστηκε η παραμικρή διάψευση ούτε από τον πρωθυπουργό, ούτε από τον υπουργό Εξωτερικών.

Πόσο τυφλοί είναι;

Τι να διαψεύσουν, άλλωστε. Μήπως, δεν έχουν συμφωνήσει και δεν έχουν βάλει την υπογραφή τους στον ΝΑΤΟικό βρώμικο πόλεμο; Μήπως, δεν είναι συμμέτοχοι και συνένοχοι στη μετατροπή του Κοσσυφοπεδίου σε προτεκτοράτο; Μήπως δε συμφωνούν και δεν υπογράφουν όλες τις ΝΑΤΟικές και κοινοτικές αποφάσεις για «εκδημοκρατισμό» της Γιουγκοσλαβίας - ανατροπή του Μιλόσεβιτς, δηλαδή - παίρνοντας για το σκοπό αυτό και μια σειρά μέτρα, όπως ο αποκλεισμός της γειτονικής χώρας;

Ας αφήσουν, επομένως, κατά μέρος τις γελοίες διαψεύσεις. Η αλήθεια είναι πως με τη δική τους βοήθεια έγινε κατορθωτή η συνάντηση της Αθήνας και η σύμπτυξη μετώπου από τη λεγόμενη σερβική αντιπολίτευση, τη σερβική εκκλησία και τον Καραγεώργεβιτς, το γιο του έκπτωτου μονάρχη. Και συνεχίζουν να δίνουν την απλόχερη βοήθειά τους, στα σχέδια και τις επιδιώξεις των προαναφερομένων, επεμβαίνοντας απροκάλυπτα και ωμά στα εσωτερικά μιας ανεξάρτητης χώρας, μέλους του ΟΗΕ.

Αραγε, δε σκέφτονται ότι με τις ενέργειές τους ουσιαστικά «σπρώχνουν» στον παραπέρα κατακερματισμό της Γιουγκοσλαβίας, τη μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση της περιοχής, ακόμη και στην παλινόρθωση της βασιλείας στη γειτονική χώρα;

Αραγε, δεν καταλαβαίνουν πόσο επικίνδυνος είναι αυτός ο δρόμος; Τόσο τυφλοί είναι;

Ενότητα στον αγώνα

Αντίσταση γιατί και μαζί με ποιον; Λίγες μέρες πριν την Πρωτομαγιά και ύστερα από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, το ερώτημα προβάλλει επιτακτικά για άλλη μια φορά, παρ' όλο που η απάντησή του δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Είναι μάλλον εύκολη, γιατί τα μέτωπα έχουν ανοίξει εδώ και καιρό και οι συσχετισμοί έχουν κατασταλάξει. Ασφαλιστικό, ανεργία, εργασιακές σχέσεις, ιδιωτικοποιήσεις, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ειρήνη και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Αυτά προτάσσουν οι ταξικές δυνάμεις μπροστά στην Πρωτομαγιά και με βάση αυτά καλούν στον ταξικό, αγωνιστικό γιορτασμό της. Το κάλεσμα αφορά όλους, τον εργάτη και τον υπάλληλο, τον άνεργο, το νέο και τον συνταξιούχο, καθώς όλοι αυτοί σε όλη τη χώρα, είναι οι αποδέκτες των συνεπειών μιας βαθιά ταξικής, αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής. Μιας πολιτικής που εξυπηρετεί καθοριστικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου, έχει στόχο ύπαρξης την ένταση της εκμετάλλευσης σε βάρος της εργατικής τάξης, στοιχειοθετεί το - εχθρικό για τα συμφέροντα των εργαζομένων - μέτωπο κυβέρνησης - εργοδοτών και Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οι Πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις, εκείνες οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις με ξεκάθαρους, ταξικούς, στόχους δεν μπορεί παρά να εναντιωθούν σε αυτό το μέτωπο. Να αντιτάξουν την ισχυρή άρνηση των εργαζομένων στην αφαίρεση των κατακτήσεών τους, να πιστοποιήσουν με τρόπο αδιαπραγμάτευτο, ότι ο εργασιακός μεσαίωνας δεν είναι εύκολο να γίνει πράξη, θα συναντήσει αντίσταση, εργαζόμενους στο δρόμο, διεκδικήσεις που όχι μόνο θα τον σταματήσουν αλλά και θα τον ακυρώσουν. Από τα πράγματα λοιπόν και με μεγαλύτερη βιάση μπαίνει σήμερα το ζήτημα της επιλογής της γραμμής του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, ακολουθούν τη γραμμή του αγώνα, της ανυπακοής και της αντίστασης στο κεφάλαιο και τα μονοπώλια, την κυβέρνηση και την ολιγαρχία, αποζητώντας ρήξη με τις επιταγές της ΟΝΕ και της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης. Πάνω σε αυτή τη βάση τοποθετείται η υπόθεση της ενότητας για τις ταξικές δυνάμεις.

Από την άλλη, υπάρχει η γραμμή της υποταγής, του συμβιβασμού και της αναξιοπιστίας. Η λογική που υποτάσσει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και τα υφιστάμενα δικαιώματά τους, στις συνθήκες που επιβάλλει η ΟΝΕ. Η θέση που υπηρετούν οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, για ανταλλαγή απόψεων αντί αγώνα, «κοινωνικό διάλογο», συνδιαλλαγή μεταξύ των «κοινωνικών εταίρων» και ενεργητική στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής. Οι δυνάμεις αυτές αναζητούν με τη σειρά τους την «ενότητα» δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά πάνω σε αυτές τις βάσεις και με τελικό ζητούμενο την κοινωνική και «εργασιακή ειρήνη». Είναι λοιπόν εύκολη η απάντηση στο ερώτημα γιατί και μαζί με ποιον. Με τις δυνάμεις της αντίστασης, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεων των εργαζομένων. Για μια ενότητα που θα εξυπηρετεί, θα πηγαίνει μπροστά τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και όχι για μια «ενότητα» στην υποχώρηση και στην ταξική συνεργασία. Για αλλαγές στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, τέτοιες που θα το βγάλουν από το σημερινό τέλμα του, την εγκληματική αδράνεια που «υποθηκεύει» το μέλλον της εργατικής τάξης. Με τη μαζικοποίηση των συνδικάτων, τη μαχητική δράση και τον ταξικό προσανατολισμό τους, με την αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων σε βάρος των εκπροσώπων των μονοπωλίων μέσα στην εργατική τάξη. Σ' αυτή τη ρότα βρίσκονται τα σωματεία, τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες, τα συντονιστικά αγώνα που προετοιμάζουν την ταξική τους απάντηση με τις συγκεντρώσεις στις 7 Μάη.

Ο «δείπνος»

Τους αγάδες

σε τραπέζι

ο Κωστής

έχει καλέσει

και στη μάσα

οι μεγάλοι

με τα μούτρα

έχουν πέσει!

***

Τρώνε το 'να,

τρώνε τ' άλλο,