ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ομολογίες

Γρηγοριάδης Κώστας

Σαφής ήταν ο πρώην πλέον Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τ. Μίλερ, στη συνέντευξή του στο «Βήμα των Χριστουγέννων». Οι ΗΠΑ σχεδιάζουν και επιδιώκουν την επιβολή του διχοτομικού και εκτρωματικού «σχεδίου Ανάν» στην Κύπρο. Και, βέβαια, συγκεντρώνουν τα πυρά τους στην κάμψη της αντίθεσης και αντίστασης των Ελληνοκυπρίων. Ορίστε, τι λέει ο Τ. Μίλερ: «Εχουμε τονίσει πολλές φορές ότι το Σχέδιο Ανάν είναι ακόμη στο τραπέζι... Ρωτήσατε, "χωρίς αλλαγές". Εμείς πιστεύουμε ότι το Σχέδιο Ανάν, στη σημερινή μορφή του, είναι καλό. Αλλά βεβαίως για να φθάσεις από το 76% (των Ελληνοκυπρίων) που ψήφισαν "όχι" σε ένα τουλάχιστον 51% υπέρ του "ναι", θα χρειαστούν δύσκολες και σκληρές διαπραγματεύσεις. Δεν πρόκειται να υπεισέλθω σε συζήτηση για το τι είδους διαπραγματεύσεις, γιατί αυτό είναι μέρος της διαδικασίας».

Κι επειδή ο δημοσιογράφος επιμένει στις «αλλαγές», με δεδομένη την καταψήφιση του «σχεδίου» από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων, ο Τ. Μίλερ... εξηγεί: «...Το ερώτημα, λοιπόν, η διπλωματική πρόκληση, είναι πως, από τη μια πλευρά, θα παραμείνουμε στις παραμέτρους του Σχεδίου Ανάν και από την άλλη θα φθάσουμε από το 76% του "όχι" σε λιγότερο από 50%. Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι εύκολο αλλά δεν είναι αδύνατο».

«Αφηνιασμένοι σερίφηδες»!

Οταν η κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ τάσσονται, αναφανδόν και δημοσίως, υπέρ της εκπαίδευσης και της δράσης των αστυνομικών, σύμφωνα με τα αμερικανικά πρότυπα, γιατί μετά παραξενεύονται μερικοί που κάποιοι από δαύτους συμπεριφέρονται και ενεργούν σαν τους σερίφηδες στην Αγρια Δύση; Και ποιον κοροϊδεύει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, δηλώνοντας ότι έχουμε «δημοκρατική αστυνομία», όταν «όργανα» βασανίζουν αθώους κι ανυπεράσπιστους μετανάστες, εισβάλλουν σε σχολεία και τρομοκρατούν μαθητές, φακελώνουν συνδικαλιστές, προσβάλλουν δημάρχους; Και ποιον πείθει, κάνοντας τον ανήξερο, όταν δηλώνει ότι η αμερικανική εκπαίδευση των αστυνομικών - όπως και οι χαφιεδοκάμερες - αξιοποιείται και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες;

Οι «μπάτσοι» που «αφηνίασαν» δεν είναι ιδιόρρυθμοι, ούτε τρελοί, αλλά από εκείνους που δείχνουν «υπερβάλλοντα ζήλο» στην υλοποίηση των «άνωθεν εντολών». Κι αν τους «μαλώνει» ο Γ. Βουλγαράκης δεν το κάνει γιατί διαφωνεί, επί της ουσίας, με τις ενέργειές τους, αλλά επειδή είναι «άγαρμποι» και μπορεί να του χαλάσουν το «ήρεμο, δημοκρατικό και συναινετικό πολιτικό προφίλ» που «χτίζει» για τον εαυτό του και τον πρωθυπουργό...

ΥΓ: Η πρόσφατη «επιδρομή» των «αναρχικών» στο Αστυνομικό Τμήμα του Αγ. Παντελεήμονα δε μειώνει στο παραμικρό τη σημασία των παραπάνω. Μάλλον, το αντίθετο συμβαίνει...

Οι δυνατότητες

Θυμάστε ποιο ήταν το κυριότερο και άκρως εκβιαστικό επιχείρημα Αμερικανών, Βρετανών και υπόλοιπων εκπροσώπων της ΕΕ, όπως και εγχώριων οπαδών του «σχεδίου Ανάν», πριν διενεργηθούν τα δημοψηφίσματα στην Κύπρο; Αν όχι, σας το θυμίζουμε εμείς. Ελεγαν, λοιπόν, σε συγχορδία οι προαναφερόμενοι και με το ανάλογο απειλητικό ύφος ότι τυχόν απόρριψη του «σχεδίου Ανάν» σημαίνει «μη λύση» και το οριστικό βάλτωμα του Κυπριακού, δηλαδή, την οριστικοποίηση της διχοτόμησης. Σημείωναν, μάλιστα, την ύπαρξη σχετικού άρθρου, σύμφωνα με το οποίο το «σχέδιο Ανάν» παύει να υφίσταται, εάν απορριφθεί από τη μία ή και τις δύο πλευρές. Τώρα, οι ίδιοι ακριβώς, που τότε έλεγαν τα παραπάνω, ξεδιπλώνουν ολόκληρη επιχείρηση για την επαναφορά στο προσκήνιο του «σχεδίου Ανάν».

Το γεγονός δε φανερώνει μόνο την υποκρισία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και το αμετανόητο του χαρακτήρα τους. Φανερώνει, επίσης, και τις δυνατότητες της λαϊκής πάλης. Αρκεί η τελευταία να είναι σωστά προσανατολισμένη και να μην εγκλωβίζεται στις παγίδες και τα ψεύτικα διλήμματα.

Αποφασίζει και διατάζει ο ΣΕΒ

Η «έκθεση Κοκ» αποτέλεσε αφορμή για το ΣΕΒ να επαναλάβει επιτακτικά τα αιτήματα του ελληνικού κεφαλαίου προς την κυβέρνηση. Οι Ελληνες βιομήχανοι έχουν πολλάκις εκφραστεί για το ποια μέτρα είναι απαραίτητο να ληφθούν, προκειμένου να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεών τους και να διατηρηθεί η ανοδική πορεία των κερδών τους. Η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, η πλήρης απελευθέρωση της αγοράς, η συρρίκνωση έως και κατάργηση του «μη μισθολογικού κόστους» για τις επιχειρήσεις, η γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και η αύξηση των ορίων της ηλικίας συνταξιοδότησης, αποτελούν στρατηγικούς στόχους για το κεφάλαιο, οι οποίοι, στον έναν ή στον άλλο βαθμό, αποτυπώνονται σε όλα τα θεσμικά μέτρα, που προώθησε τόσο η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όσο και η σημερινή της ΝΔ.

Με αφορμή τις καθυστερήσεις στην εφαρμογή της Λισαβόνας, το ευρωενωσιακό κεφάλαιο απαιτεί την ένταση της αντεργατικής πολιτικής, στη βάση όσων οι Ευρωπαίοι ηγέτες συναποφάσισαν στις αρχές της δεκαετίας και με ορίζοντα το 2010. Την πενταετία που έρχεται, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα θα γίνουν τα θύματα μιας νέας ολομέτωπης επέλασης στα δικαιώματά τους από την κυβέρνηση και το κεφάλαιο. Ο βαθιά ταξικός προϋπολογισμός, το νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο, η αναδιάρθρωση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, όπως τελευταία οι εξελίξεις στους τραπεζοϋπαλλήλους, αποτελούν μερικά μόνον από τα «προεόρτια» των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων που θα ακολουθήσουν.

Τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και οι συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι έχουν, ήδη, δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στη στρατηγική της Λισαβόνας και στα όσα οι βιομήχανοι επιτάσσουν για την εμπρόθεσμη επίτευξη των στόχων της. Είναι συνεργοί στο έγκλημα που εξελίσσεται σε βάρος των εργαζομένων. Είναι επικίνδυνοι για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, στο βαθμό που διατηρούν αλώβητες τις δυνάμεις τους σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο.

Οσο πιο γρήγορα και μαζικά οι εργαζόμενοι θα τους γυρίζουν την πλάτη, τόσο θα αυξάνεται η αποτελεσματικότητα της πάλης τους να αναχαιτίσουν την αντεργατική επίθεση που συνεχίζεται και οξύνεται. Ο απεγκλωβισμός από τις δυνάμεις του δικομματισμού και τις παραφυάδες του αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση του αγώνα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της να διαφυλάξουν και να διευρύνουν τα κεκτημένα με αγώνες δικαιώματά τους. Κάθε εργάτης και υπάλληλος, που συστρατεύεται με το ΠΑΜΕ, προσθέτει καινούρια εμπόδια στο κεφάλαιο και την κυβέρνηση να προχωρήσουν στα σχέδιά τους. Κάθε συνείδηση που υιοθετεί την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ αποτελεί την καλύτερη εγγύηση ότι το μέλλον των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων δε θα είναι αυτό που τους προετοιμάζουν οι βιομήχανοι και οι πολιτικοί τους υφιστάμενοι.