Το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) είναι δημόσιο ίδρυμα, πρωτολειτούργησε το ακαδημαϊκό έτος 2000 - 2001 και όσοι γράφτηκαν τότε σε αυτό πλήρωναν για δίδακτρα 440 ευρώ ετησίως ανά θεματική ενότητα, πέρα από το κόστος των βιβλίων και ό,τι άλλο χρειάζεται. Την επόμενη χρονιά, οι εισαχθέντες στο ΕΑΠ κλήθηκαν να πληρώσουν 530 ευρώ, μετά δύο χρόνια 600 ευρώ και φέτος θα πληρώσουν 700 ευρώ. Με άλλα λόγια, όσοι επιχειρήσουν να τελειώσουν όλες τις θεματικές ενότητες και να πάρουν το πτυχίο τους, θα πρέπει να καταβάλουν, μόνο για δίδακτρα, τουλάχιστον 8.400 ευρώ. Και λέμε τουλάχιστον, γιατί το ύψος των διδάκτρων για τους νεοεισαχθέντες ισχύει για μια τετραετία. Οταν αυτή παρέλθει και συνεχίζουν τις σπουδές τους, υφίστανται τις όποιες αυξήσεις έχουν στο μεταξύ επιβληθεί.

Κατά τ' άλλα, η Παιδεία είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη και το κράτος είναι υποχρεωμένο να την παρέχει δωρεάν. Πόσο μάλλον, που γι' αυτό το σκοπό πληρώνουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας σε κάθε λογής φόρους...

Η κατηγόρια που απηύθυνε το ΠΑΣΟΚ, εδώ και καιρό, στην κυβέρνηση της ΝΔ είναι ότι δεν τολμούσε να προχωρήσει, γρήγορα κι αποφασιστικά, στη λήψη των νέων, πιο σκληρών, αντιλαϊκών μέτρων. Ο πρόεδρος και τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιτίθενταν στους κυβερνώντες, επειδή - όπως ισχυρίζονταν - δεν προωθούσαν, αμέσως, τις «βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές» στην οικονομία και την κοινωνία. «Σας τα αφήσαμε όλα έτοιμα κι εσείς, λόγω ατολμίας, καθυστερείτε», έλεγαν προς τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του.

Και, πράγματι, ιδιαίτερα η τελευταία 8χρονη ΠΑΣΟΚική διακυβέρνηση, αφού έκανε ό,τι μπορούσε σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, δημιούργησε και το «υπόστρωμα» για να μπορέσει η νέα κυβέρνηση να προχωρήσει παραπέρα. Εφτιαξε το απαιτούμενο νομοθετικό πλαίσιο, καλλιέργησε το κατάλληλο «κλίμα» κι έδωσε «πάσα» στη ΝΔ να ξεθεμελιώσει ό,τι απόμεινε από λαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα. Μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ δεν αρκούνταν στην πίεση προς την κυβέρνηση να υλοποιήσει τις αντιλαϊκές αποφάσεις που η δική του κυβέρνηση δεν πρόλαβε να εφαρμόσει, αλλά φρόντιζε να δημιουργήσει και το κατάλληλο κλίμα πολιτικής συναίνεσης, ώστε να «λύσει τα χέρια» των νέων κυβερνώντων.

Η κυβέρνηση Καραμανλή επέλεξε, τον πρώτο καιρό μετά την εκλογή της, την τακτική της «ήπιας προσαρμογής» και το πήγαινε «στα μουλωχτά και λάου - λάου», εκμεταλλευόμενη και το γεγονός ότι οι τελευταίες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχαν κάνει τόσα πολλά σε βάρος του λαού, ώστε αυτή να έχει την ...πολυτέλεια μιας μικρής καθυστέρησης. Γρήγορα, όμως, αποφάσισε να «αυξήσει ταχύτητα». Και τώρα προωθεί νέα μέτρα κατά των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, επιχειρώντας «σάρωμα» των πάντων.

Το ΠΑΣΟΚ χαίρεται, βεβαίως, που οι «ορμήνιες» και οι πιέσεις του βρήκαν την κυβερνητική ανταπόκριση, αλλά δεν είναι διατεθειμένο να εγκαταλείψει και τη μικροκομματική «αντιπολίτευση». Γι' αυτό και συνεχίζει να φωνάζει και να δημαγωγεί, προσπαθώντας να εφεύρει «διαφωνίες» με την κυβέρνηση και τη ΝΔ. Να, λοιπόν, γιατί η λαϊκή δυσαρέσκεια και οι λαϊκές αντιδράσεις για τα αντιλαϊκά μέτρα δεν πρέπει να στρέφονται μόνο κατά της κυβέρνησης, αλλά και κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης...