Η κυβέρνηση Καραμανλή επέλεξε, τον πρώτο καιρό μετά την εκλογή της, την τακτική της «ήπιας προσαρμογής» και το πήγαινε «στα μουλωχτά και λάου - λάου», εκμεταλλευόμενη και το γεγονός ότι οι τελευταίες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχαν κάνει τόσα πολλά σε βάρος του λαού, ώστε αυτή να έχει την ...πολυτέλεια μιας μικρής καθυστέρησης. Γρήγορα, όμως, αποφάσισε να «αυξήσει ταχύτητα». Και τώρα προωθεί νέα μέτρα κατά των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, επιχειρώντας «σάρωμα» των πάντων.

Το ΠΑΣΟΚ χαίρεται, βεβαίως, που οι «ορμήνιες» και οι πιέσεις του βρήκαν την κυβερνητική ανταπόκριση, αλλά δεν είναι διατεθειμένο να εγκαταλείψει και τη μικροκομματική «αντιπολίτευση». Γι' αυτό και συνεχίζει να φωνάζει και να δημαγωγεί, προσπαθώντας να εφεύρει «διαφωνίες» με την κυβέρνηση και τη ΝΔ. Να, λοιπόν, γιατί η λαϊκή δυσαρέσκεια και οι λαϊκές αντιδράσεις για τα αντιλαϊκά μέτρα δεν πρέπει να στρέφονται μόνο κατά της κυβέρνησης, αλλά και κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης...