«Ας δώσουμε λίγη προσοχή σ' εκείνο το εδάφιο όπου λέει ο Ιησούς: "Εκείνους που θα πιστέψουν, θα τους ακολουθούν τα εξής σημάδια: Θα ακουμπούν τα χέρια τους πάνω σε αρρώστους και κείνοι θα βρίσκουν την υγεία τους, εκείνοι που θα πιστέψουν, αν τύχει και πιουν θανατηφόρο δηλητήριο, δεν πρόκειται να πάθουν τίποτα" (Μαρκ. 16.18).

Θα πρέπει, το λιγότερο, οι εκλεκτοί ιερείς τους, και μάλιστα όσοι έχουν βλέψεις να γίνουν επίσκοποι, δηλαδή προκαθήμενοι της Εκκλησίας, να χρησιμοποιήσουν αυτήν τη μέθοδο για να κριθούν: Να πάρουν το θανατηφόρο δηλητήριο, ώστε αυτός που δε θα πάθει τίποτα να προκριθεί. Αν δεν έχουν το θάρρος να αποδεχτούν τον τρόπο αυτό, ομολογούν ότι δεν πιστεύουν τα λόγια του Ιησού. Γιατί αν είναι μέρος της χριστιανικής πίστης το ότι μπορεί ένας άνθρωπος να κατανικά το δηλητήριο ή τους πόνους ενός αρρώστου, τότε ο πιστός που δεν μπορεί να κάνει τέτοια πράγματα, είτε δεν είναι γνήσιος πιστός, είτε είναι μεν γνήσιος πιστός, αλλά αυτό στο οποίο πιστεύει δε στέκει καλά (...).

*

Αξίζει να μνημονεύσουμε εκείνο που είπε ο Ματθαίος (...): "Και θα κηρυχτεί", είπε, "το ευαγγέλιο της βασιλείας σ' ολόκληρο τον κόσμο, και τότε θα έρθει το τέλος" (Ματθ. 24.14). Να όμως, που το ευαγγέλιο έχει ακουστεί ως και στο τελευταίο σοκάκι της οικουμένης, και οι πάντες, στα πέρατα του κόσμου έχουν λάβει γνώση, όμως δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, ούτε και θα έρθει ποτέ (...).

*

Ας μιλήσουμε πάλι για την ανάσταση των νεκρών. Για ποιο λόγο να κάνει τέτοιο πράγμα ο θεός; (...) Ας σκεφτούμε και πόσο παραλογισμό κρύβει ετούτη η υπόθεση: Να αναστήσει τα σαπισμένα και κατεστραμμένα κορμιά των ανθρώπων (...) Μα, ακόμα κι αν του ήταν εύκολο να τα αναστήσει ευπρεπισμένα, θα ήταν αδύνατο να χωρέσει η γη αναστημένους όλους όσους έχουν πεθάνει από καταβολής κόσμου».

*

(Πορφύριος Κατά Χριστιανών, εκδόσεις Θύραθεν, σελ. 75 - 137)