ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Απάντηση στην κρίση

Ταμπουρωμένοι πίσω από τις πολιτικές σκοπιμότητες και τα οικονομικά συμφέροντα που υπηρετούν, τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» εντείνουν την κοροϊδία τους σε βάρος των εργαζομένων, τόσο για τον χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης, όσο και για τον τρόπο που μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η ΝΔ παραμένει γαντζωμένη στο στερεότυπο της «εισαγόμενης κρίσης», αξιοποιώντας την κινδυνολογία των ημερών προκειμένου τώρα, μέσα στην αναμπουμπούλα, να προωθήσει όσο γίνεται περισσότερο τα αντιλαϊκά μέτρα και τις αντιδραστικές πολιτικές που προβλέπονται στη Στρατηγική της Λισαβόνας. Το ΠΑΣΟΚ, που αρχικά υποστήριζε την άποψη ότι «την κρίση την προκάλεσαν οι πολιτικές της ΝΔ», τώρα φαίνεται να υιοθετεί την άποψη ότι φταίει το ...μοντέλο του «άκρατου νεοφιλελευθερισμού». Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, πιστός ουραγός κάθε σοσιαλδημοκρατικής επεξεργασίας, κινείται στη λογική του αναθέματος, πότε του «καζινοκαπιταλισμού», πότε της «κερδοσκοπίας των τραπεζών» και πότε του «οικονομικού νεοφιλελευθερισμού».

Βέβαια, ποτέ τους και κανείς, δεν έχει πει κουβέντα για τη μήτρα που γεννά την κρίση: Τις ίδιες τις σχέσεις παραγωγής, που είναι σχέσεις εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης από τους κεφαλαιοκράτες. Τις σχέσεις παραγωγής, που είναι σχέσεις υποταγής εκείνων που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, σε εκείνους τους λίγους που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και τον ιδιοποιούνται. Με δυό λόγια, δεν είπαν - ούτε πρόκειται να πουν - κουβέντα για το γεγονός ότι η κρίση στον καπιταλισμό είναι αναπόφευκτη, επειδή ξεσπά ως αποτέλεσμα της όξυνσης των αντιθέσεων του ίδιου του συστήματος.

Οι κομμουνιστές έγκαιρα, πολύ πριν γίνουν ορατά τα πρώτα σημάδια της κρίσης, είχαν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Είχαν προειδοποιήσει τους εργαζόμενους ότι πρόκειται για μια οικονομική καπιταλιστική κρίση που θα συνοδευτεί από τις προσπάθειες της άρχουσας τάξης και των κομμάτων της, για να μεταφερθούν οι συνέπειές της στα λαϊκά στρώματα. Αυτό ακριβώς έγινε. Και τώρα, η ΝΔ ξεδιπλώνει την αντιλαϊκή της πολιτική με ακόμα μεγαλύτερη ένταση, το ΠΑΣΟΚ που δεν διαφοροποιείται σε ζητήματα στρατηγικής, παραπέμπει στην (εκ των ΗΠΑ και των στρατηγείων των πολυεθνικών εκπορευόμενη) «πράσινη οικονομία», ο δε ΣΥΝ επιζητεί την κρατικοποίηση μιας ...τράπεζας, λες και σε συνθήκες «ελεύθερης αγοράς», μια κρατική τράπεζα θα κάνει τη διαφορά.

Το ΚΚΕ απευθύνει στους εργαζόμενους μια εντελώς διαφορετική πρόταση, καλώντας πρώτα και κύρια, να συνειδητοποιήσουν τη δύναμη που διαθέτουν αυτοί, ως οι αποκλειστικοί παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου. Να κατανοήσουν ότι το κεφάλαιο έχει ανάγκη τους εργαζόμενους και όχι οι εργαζόμενοι το κεφάλαιο. Με αυτή ακριβώς τη λογική και γνωρίζοντας ότι οι ίδιοι όχι μόνο δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη για την κρίση, αλλά αντίθετα αποτελούν τα θύματά της, καλούνται να τσακίσουν κάθε ιδέα συμβιβασμού με την επίθεση που εξαπολύει η πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Να αναχαιτίσουν κάθε σχέδιο μεταφοράς των συνεπειών της κρίσης στις δικές τους πλάτες. Να προβάλλουν αγωνιστικά και να διεκδικήσουν μαζικά τα ώριμα αιτήματα της εργατικής τάξης, για ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, για αποκλειστικά δημόσια και καθολική Κοινωνική Ασφάλιση, για πραγματικά Δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Πάλη που εντάσσεται στη ρότα ανατροπής του καπιταλισμού, κοινωνικοποίησης της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, για να υπάρξει ανάπτυξη σε όφελος του λαού. Πρώτο βήμα, να τιμωρήσουν, στις ευρωεκλογές, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ.

Να «οικολόγοι» να μάλαμα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αποτελεί επιτακτική ανάγκη να τεθεί η βιοποικιλότητα στο επίκεντρο όλων των αποφάσεων για την οικονομία. Πλέον, έχουμε τα εργαλεία να εντάξουμε την προστασία του περιβάλλοντος στον τομέα της αγοράς. Ο ιδιωτικός τομέας δείχνει να ανταποκρίνεται με ορισμένες πρωτοβουλίες. Η Ευρώπη μπορεί, μέσω της αγοράς της, να προστατεύσει τη βιοποικιλότητα. Ηρθε η στιγμή να φέρουμε την προστασία του βιολογικού μας πλούτου στο επίκεντρο της πολιτικής μας».

Αυτό υποστήριξε χτες από το βήμα του διήμερου συνεδρίου για τη βιοποικιλότητα ο Τζιμ Λιπ, γενικός διευθυντής του διεθνούς WWF. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ουσιαστικά, προτείνει να αφεθεί στις δυνάμεις της αγοράς, δηλαδή στο μεγάλο κεφάλαιο, η προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας του πλανήτη. Ζητάει «να βάλουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα», θέλοντας να ξεχάσουμε:

Οτι η δραστηριότητα του μεγάλου κεφαλαίου επέφερε την αλόγιστη σπατάλη πολύτιμων φυσικών πόρων και τη μείωση της βιοποικιλότητας κατά 25% - 30% τα τελευταία 40 χρόνια.
Οτι η δίψα του για μεγαλύτερο κέρδος επέφερε την αποψίλωση των δασών, με αποτέλεσμα να αυξηθούν κατά 20% τα αέρια που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Αυτές είναι οι περιβόητες «μη κυβερνητικές οργανώσεις», όπως η WWF, τις απόψεις των οποίων περί «πράσινης» οικονομίας και ανάπτυξης ενστερνίζονται τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ και τις οποίες οργανώσεις περιβάλλει με τόση θαλπωρή ο ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουν να ανοίξουν νέους δρόμους κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου καταληστεύοντας για άλλη μια φορά το περιβάλλον... Να «οικολόγοι», λοιπόν, να μάλαμα!

Ταξική επιλογή και αντικομμουνισμός

Ευθεία επίθεση στο ΚΚΕ και το σύνθημα που στηρίζει «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», εξαπέλυσε από την εφημερίδα «Κόσμος του Επενδυτή» ο καθηγητής Θανάσης Διαμαντόπουλος. Μην μπορώντας να κρύψει τον αντικομμουνισμό του, επιχειρεί αυθαίρετο συνειρμό με την ιστορία της Πολωνίας, για να μιμηθεί απ' ευθείας την σύγχρονη αντικομμουνιστική ρητορική, στο ότι τάχα το ΚΚΕ αξιώνει «να διαθέτει ειδικά δικαιώματα στη σημερινή δημοκρατία μας». Εγκαλεί την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλά για «εγκεφαλικά αρτηριοσκληρωτική πολιτική ηγεσία του ΚΚΕ», διερωτάται τάχα ο εν λόγω ακαδημαϊκός κατά «πόσο είναι δημοκρατικά επιτρεπτό να μην καταγγέλλεται αυτή η μορφή ρητορείας» και ουσιαστικά εξανίσταται επειδή «στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου σχεδόν καθημερινά (σ.σ.:!) διαδηλώνουν κάποιες δεκάδες κομματικών συνδικαλιστών (σ.σ.: πάλι !), είναι άραγε θεωρητική η παρεμπόδιση της ελεύθερης διακίνησης, εργασίας, νοσηλείας, εκπαίδευσης εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών;». Ούτε δελτίο Τύπου του Μίχαλου και του ΕΒΕΑ να αναπαρήγαγε... Παριστάνοντας τον αθώο, μοιάζει να μονολογεί «ας αναλογιστούμε τι αντιδράσεις θα προκαλούσε η φράση " νόμος είναι το δίκηο του αστού"», λες και κάνει ο ίδιος τίποτα άλλο και έχει γράψει το πόνημά του για κανένα διαφορετικό λόγο. Διότι όταν μπαίνεις σε τόσο κόπο να αντιμετωπίσεις «το δίκηο του εργάτη», είναι γιατί θέλεις να διατηρήσεις το άδικο του εκμεταλευτή του. Στο τέλος, φυσικά, δεν αντέχει στον πειρασμό να επαναλάβει τα πολύ γνωστά και καθιερωμένα πλέον από τους προπαγανδιστές του είδους του για ...εκτελέσεις κλπ. στις σοσιαλιστικές χώρες.

Μην κουράζεστε κ. καθηγητά, εσείς και οι λοιποί απολογητές του είδους σας και του εκμεταλλευτικού συστήματος. Τα 'χουμε ξανακούσει. Κι όμως η εργατική τάξη και η πρωτοπόρα έκφρασή της δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται για ό,τι της ανήκει. Ούτε θα πάψει, θορυβημένη τάχα από τέτοια λογύδρια. Αυτό είναι το δικό της χρέος στην ιστορία. Και θα το πράξει όπως και σεις πράττετε το δικό σας στα συμφέροντα της τάξης που απ' ό,τι φαίνεται ταχθήκατε να υπηρετείτε...

Η κατάντια του συστήματος της εκμετάλλευσης

Η καπιταλιστική κρίση έχει χτυπήσει σφοδρά τα λαϊκά στρώματα στην Ισπανία, με πληθυσμό πάνω από 45 εκατομμύρια κατοίκους και η ανεργία έχει επίσημα φτάσει στο 17%, δηλαδή πάνω από 4 εκατομμύρια του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Τα νούμερα αυτά σαφώς είναι υποδεέστερα της πραγματικότητας, αν λάβει κανείς υπόψη ότι η μερική απασχόληση και οι συμβάσεις της «μιας μέρας» κάνουν θραύση εδώ και χρόνια.

Ετσι, το γεγονός ότι σε αυτήν την καπιταλιστική χώρα αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους αγγελίες σε εφημερίδες, από απελπισμένους άνεργους που πουλούν ζωτικά όργανά τους προκειμένου να ...επιβιώσουν, ήταν μάλλον αναμενόμενο, φαινόμενο που υπάρχει σε χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου, όπου η φτώχεια και η ανέχεια κυριαρχούν. Αυτή είναι η κατάντια του εκμεταλλευτικού συστήματος σε μια χώρα της ΕΕ, που πλασάρεται από τις αστικές τάξεις και τους πολιτικούς εκπροσώπους της ως μονόδρομος για τους λαούς. Οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα και στη χώρα μας πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.