ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ευκαιρία αντεπίθεσης

Γρηγοριάδης Κώστας

«Δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε στα μεταπολιτευτικά χρονικά καλύτερο περιβάλλον για μια κυβέρνηση να προχωρήσει στη λήψη σκληρών μέτρων. Οι πολίτες είναι έτοιμοι από καιρό για τα χειρότερα. Οι αντιδράσεις έχουν καμφθεί προκαταβολικά, οι ανάγκες των περισσοτέρων έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο... Είναι ακατανόητη, λοιπόν, η καθυστέρηση της κυβέρνησης στην ανακοίνωση των αναπόφευκτων δυσάρεστων και εκ των πραγμάτων αντιλαϊκών μέτρων». Το, αναπόφευκτα, εκτενές απόσπασμα από το χτεσινό σχόλιο του Γ. Πολίτη στα «Νέα» απηχεί την κυρίαρχη εδώ και καιρό άποψη στους κύκλους της οικονομικής ολιγαρχίας και κατ' επέκταση των «διαμορφωτών» της κοινής γνώμης, που την επαναλαμβάνουν διαρκώς σε σημείο που να τη θεωρούν ως «στέρεη πραγματικότητα». Ολος αυτός ο συρφετός «ορκίζεται» ότι ο εργαζόμενος λαός είναι έτοιμος να δεχτεί θυσίες και πως όλο το σύστημα (κόμματα κεφαλαίου, κοινωνικοί εταίροι, ΜΜΕ, κ.ο.κ.) στηρίζει τη νέα αντιλαϊκή θύελλα ως αναπόδραστη αναγκαιότητα. Το σίγουρο είναι ότι προβάλλουν την επιθυμία τους ως πραγματικότητα. Η κρίση δεν έχει μόνο μία όψη. Δεν είναι, δηλαδή, μόνο ευκαιρία για ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης και σαρώματος των εργατικών δικαιωμάτων, αλλά και ευκαιρία για ανασύνταξη και αντεπίθεση του ταξικού -λαϊκού κινήματος. Και, βέβαια, δε θα είναι η πρώτη φορά που θα εκπλαγούν τα καλοταϊσμένα παπαγαλάκια του συστήματος.

Χρήμα για το κεφάλαιο

Πριν δυο μέρες η κυβέρνηση μοίραζε χρήμα στους μεγαλοεπιχειρηματίες μέσω του υπουργού Εργασίας Α. Λοβέρδου.

Προχτές, ο υφυπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Σ. Αρναουτάκης, πάσχιζε να μαζέψει τα φράγκα. Συναντήθηκε με τον επικεφαλής και άλλα στελέχη της Γενικής Διεύθυνσης Απασχόλησης της Κομισιόν για την πολύ χαμηλή απορρόφηση πόρων για προγράμματα του ΕΣΠΑ που συγχρηματοδοτούνται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο.

Το υπουργείο διαβεβαίωσε τα στελέχη της Κομισιόν ότι θα βρει τους πόρους για την εθνική συμμετοχή στα προγράμματα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Μπορεί για τους αγρότες να μην περισσεύει μία, «λεφτά δεν υπάρχουν», είπε και ο Γ. Παπανδρέου, αλλά για τους... καταπονημένους από την κρίση «καρχαρίες» της αγοράς δεν πρέπει να χαθεί ούτε σεντ!

Αλλά μόλις τελειώσουν τα φράγκα - που από την τσέπη των λαών της ΕΕ βγαίνουν - στο δρόμο θα τους πετάξουν όλους τους εργαζόμενους και νέα «ενεργητικά» μέτρα θα μπούνε μπροστά στο όνομα των ανέργων.

Και όλη η ξεφτίλα της μερικής εργασίας, της «ζωής με το κομμάτι», θα μείνει για τους περισσότερους.

«Παρέλαση» μεγαλοεπιχειρηματιών

Με τον επιχειρηματία Α. Βγενόπουλο συναντήθηκε προχτές η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος - Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, μετά από δικό του αίτημα για να συζητήσουν «θέματα κοινού ενδιαφέροντος», τα οποία δεν μπήκε κανείς στον κόπο να τα αποσαφηνίσει.

Τέτοια «παρέλαση» επιχειρηματιών δεν έχει προηγηθεί σε κανένα υπουργείο, αφού το τελευταίο διάστημα έχουν περάσει για «υποθέσεις τους», οι Βαρδινογιάννης, Μυτιληναίος, Περιστέρης, είτε μετά από δικό τους αίτημα, είτε στο πλαίσιο των επαφών της υπουργού Τ. Μπιρμπίλη με επιχειρηματικούς παράγοντες.

Τι σου κάνει αυτή η «προστασία του περιβάλλοντος» με μπόλικη «πράσινη ανάπτυξη» και λαχταριστά «μεζεδάκια» υπέρ της τόνωσης της «αγοράς». Πιο σιγά ρε παιδιά, μη μας σώσετε όλοι μαζί. Ενας, ένας και με τη σειρά.

Αλλά εκεί είναι τα λεφτά. Στις χρυσοπληρωμένες ΑΠΕ, τις οποίες πρωτοξεκίνησε στην Ευρώπη η δημόσια ΔΕΗ για να τα παρατήσει, καθώς το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου έβλεπε μπροστά και είχε βάλει από πολύ παλιά στο παιχνίδι το ιδιωτικό κεφάλαιο.

Διότι αυτός ο τόπος δεν μπορεί να πάει μπροστά - κατά τους πρασινογάλαζους κυβερνώντες - αν δεν βάλουν το λαό να πληρώνει πανάκριβα τον αέρα που αναπνέει, το νερό που πίνει και το ηλεκτρικό ρεύμα που παράγεται από τη δική του γη και τον άνεμο...

Μπροστά στην απεργία

Σχεδόν δέκα μέρες απομένουν για την προετοιμασία της απεργίας της 10ης Φλεβάρη και όλα τα σφυριά χτυπούν στο μετερίζι να φτάσει πιο πλατιά το αγωνιστικό κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων, να πολλαπλασιαστούν τόσο οι αποφάσεις των σωματείων για συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση με τα αιτήματα του ΠΑΜΕ, όσο και η θαρρετή συμμετοχή στην απεργία χιλιάδων εργαζομένων. Στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την επιτυχία της απεργίας, βρίσκονται και πάλι οι κομμουνιστές, οι ριζοσπαστικές δυνάμεις που απο κοινού παλεύουν μαζί τους στο ΠΑΜΕ, με όλες τους τις δυνάμεις, έχουν από καιρό ριχτεί στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - πλουτοκρατίας.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να περιμένουν την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων. Η ταξική απάντηση περνάει μέσα από την οργάνωση του αγώνα από τους ίδιους τους εργαζόμενους, από τα κάτω, ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής, για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας. Με αυτόν το στόχο, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ εντείνουν τη δράση τους μπροστά στην απεργία. Συστηματοποιούν την παρέμβασή τους, ώστε με τη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα και Απεργιακών Επιτροπών στους τόπους δουλειάς, με τη διεύρυνση της συμμετοχής των εργαζομένων σε αυτές, με την ουσιαστική τους λειτουργία και την ανάληψη πρωτοπόρας δράσης, για να πάρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, με συνελεύσεις και συζητήσεις στους τόπους δουλειάς, απόφαση για απεργία και την οργάνωσή της, δυναμώνουν την πάλη. Γιατί σε τελική ανάλυση αυτό είναι το ζητούμενο: Να στηθούν από τα κάτω, με τη δυναμική συμμετοχή των ίδιων των εργατοϋπαλλήλων, μορφές συσπείρωσης και δράσης σε κάθε τόπο δουλειάς, που να πυροδοτούν τη διεκδικητική και αγωνιστική οργανωμένη κίνηση των εργαζομένων του χώρου.

Μέσα από αυτήν τη διαδικασία κερδίζονται στην πάλη νέες εργατικές συνειδήσεις, πολλαπλασιάζονται οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο πλαίσιο πάλης των ταξικών δυνάμεων. Μαζικοποιείται ο αγώνας με συγκεκριμένο, αγωνιστικό, διεκδικητικό, ριζοσπαστικό περιεχόμενο, χτίζονται από τους ίδιους τους εργατοϋπαλλήλους οι μορφές οργάνωσης που ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους κόντρα στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Μέσα από αυτόν το δρόμο περνάει, σε τελική ανάλυση, η ανασύνταξη του κινήματος, με τη βαθύτερη πολιτικοποίησή του, τα ταξικά χαρακτηριστικά του, ώστε και το ίδιο το εργατικό κίνημα να χαράζει ρότα στην πάλη του ενάντια στην πολιτική και την εξουσία του κεφαλαίου και όχι απλά ενάντια στην κυβέρνηση.

Αυτή η ουσιαστική δουλειά περνάει μέσα από την ένταση της ιδεολογικής διαπάλης, την πολιτικοποίηση της παρέμβασης, ώστε να αναδεικνύεται η ταξική πηγή όλων των προβλημάτων της καθημερινότητας των εργαζομένων και η αναγκαιότητα της ταξικής πάλης για τη διέξοδο. Ετσι θα σπάσουν οι αυταπάτες που καλλιεργεί η κυβερνητική πολιτική για «αναγκαίες προσωρινές θυσίες» κλπ. Δεν αρκούν τα επιχειρήματα για τα καθημερινά προβλήματα, αν δε συνοδεύονται από βαθιά ιδεολογική παρέμβαση, που να αναδεικνύει τη βάση των προβλημάτων και τη μοναδική λύση που συμφέρει τα λαϊκά στρώματα, τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Μέσα από το βάθεμα και την ένταση της ιδεολογικής διαπάλης, μπαίνει στο επίκεντρο της συζήτησης, θρέφεται και ωριμάζει στη συνείδηση των εργαζομένων η προοπτική του δικού τους δρόμου ανάπτυξης, κόντρα σε αυτόν του κεφαλαίου.