Αέρας κοπανιστός αποδεικνύεται η δέσμευση της κυβέρνησης περί δήθεν διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα των αστικών συγκοινωνιών, που μάλιστα πρόβαλε κατά κόρον για να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και του λαού. Η πραγματικότητα είναι ότι έχει συμφωνήσει με την τρόικα για την πλήρη ιδιωτικοποίησή της και την προωθούν από κοινού μοιράζοντας από τα πριν τους ρόλους του καλού και του κακού. Πριν καλά καλά κατατεθεί το νομοσχέδιο για τις αστικές συγκοινωνίες, που περιλαμβάνει διατάξεις για ιδιωτικοποίηση σημαντικών υπηρεσιών των αστικών συγκοινωνιών, διέρρευσαν στα ΜΜΕ πληροφορίες ότι αυτό δεν φτάνει και πρέπει να ενισχυθεί η «εμπλοκή των ιδιωτών». Ενδεικτικό είναι το χθεσινό ρεπορτάζ της «Καθημερινής» με το χαρακτηριστικό τίτλο «ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών θέλει η τρόικα», στο οποίο αναφέρεται ότι οι τεχνοκράτες της τρόικας που ενημερώθηκαν για το νομοσχέδιο που αφορά τις αστικές συγκοινωνίες «εξέφρασαν επιφυλάξεις ως προς την επάρκεια και κυρίως ως προς την εφαρμογή των μέτρων που περιλαμβάνει και πρότειναν την ενεργότερη εμπλοκή των ιδιωτών στις εταιρείες» (σ.σ. των αστικών συγκοινωνιών). Βέβαια, η κυβέρνηση εμφανίζεται αρνητική σε μια τέτοια προοπτική, αλλά είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι προετοιμάζουν το έδαφος για το επόμενο βήμα, δηλαδή την πλήρη ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών.
Ως «απαίτηση της κοινωνίας» και αξίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού επιχειρούν να εμφανίσουν τα αστικά ΜΜΕ τις προωθούμενες αντιδραστικές πολιτικές τόσο για τους μετανάστες όσο και για το πανεπιστημιακό άσυλο. Συγχέουν σκόπιμα τη συναίνεση και τη σύμπνοια που υπάρχει μεταξύ κυβέρνησης - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. στη στρατηγική του κεφαλαίου, ακριβώς για να την εμφανίσουν ως συναίνεση της πλειοψηφίας του λαού. Πρόκειται βέβαια για συνειδητή προσπάθεια παραπλάνησης και χειραγώγησης της λαϊκών στρωμάτων, γιατί είναι πασίγνωστο ότι η σύμπλευση μεταξύ των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής δε σημαίνει ότι τυγχάνει της υποστήριξης των ψηφοφόρων τους και μάλιστα αυτών από τα λαϊκά στρώματα. Τα κόμματα του κεφαλαίου στηρίζουν με όλες τις δυνάμεις τους τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι εκφράζουν τη βούληση του λαού. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει, βρίσκονται απέναντί του, τσακίζοντας τα δικαιώματά του και λεηλατώντας το βιοτικό επίπεδό του. Οι νόμοι που ψηφίζουν, μπορεί να δίνουν ένα μανδύα (αστικής) νομιμότητας στην αντιλαϊκή πολιτική τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να γίνουν σεβαστοί από το λαό γιατί ακριβώς καταστρέφουν τη ζωή του. Μπορεί να ωρύονται τα καθεστωτικά παπαγαλάκια - γι' αυτό ακριβοπληρώνονται - ότι πρέπει να τηρείται η νομιμότητα και να οργανώνουν καμπάνιες υπέρ της επιβολής του νόμου και της τάξης, αλλά κανείς δεν πρέπει να τους δίνει σημασία. Αυτό που πρέπει να καίει τα λαϊκά στρώματα είναι πώς θα οργανώσουν την πάλη τους για να τους σαρώσουν και τους νόμους και αυτούς που τους ψηφίζουν.