ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δικαιώνονται...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αυτό δεν είναι κόμμα, τσίρκο είναι. Το ίδιο και η κυβέρνηση... Χθες ο Κ. Σημίτης είπε τα αντίθετα απ' όσα έλεγε πριν μια βδομάδα. Δεν έχουν ιερό και όσιο. Τα πάντα είναι έτοιμοι να κάνουν, προκειμένου να παραμείνουν στο σβέρκο μας...».

Ο αναγνώστης του «Ρ» και συνομιλητής μας στο τηλέφωνο ήταν ποταμός. Η φωνή του φανέρωνε περισσότερη ειρωνεία, παρά αγανάκτηση. Και δεν είχε καθόλου άδικο, σε όσα έλεγε. Αλλωστε, κάπως έτσι υποδέχτηκαν τις αποφάσεις της προχτεσινής συνεδρίασης του Εκτελεστικού Γραφείου ακόμη και οι πατενταρισμένες φιλοκυβερνητικές εφημερίδες. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του πρωτοσέλιδου τίτλου στο χτεσινό «Καρφί»: «Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ: Αντε πάλι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ - Ανασχηματισμός; Από ΒΔΟΜΑΔΑ!»

... οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ

Οι τελευταίες εξελίξεις, όμως, δεν αποτελούν μόνον αφορμή θυμηδίας, αλλά και δικαιώνουν όλα όσα έλεγε λίγες μέρες πριν -στη συγκέντρωση της Καλλιθέας - η Αλέκα Παπαρήγα: «Απευθυνόμαστε στους βιοπαλαιστές, στα λαϊκά στρώματα, που μέχρι τώρα, έστω με αμφισβήτηση, παρέμειναν πιστοί στο ΠΑΣΟΚ στην κάλπη.

Εχουμε κάθε δικαίωμα να τους πούμε ότι δεν πρέπει να περιμένουν τίποτε από το συνέδριο. Αυτοί και τα λαϊκά προβλήματα θα είναι απ' έξω. Οι από μέσα θα ακονίσουν τα μαχαίρια για το τι είδους κοστούμι θα φορέσουν ως τις εκλογές. Ποια μάσκα θα κρατήσουν, του σταθερού εκσυγχρονιστή ή του λαϊκού μεταρρυθμιστή. Μακάρι να έβγαινε κάτι για τον τόπο, όμως δε θα βγει τίποτε. Το ΠΑΣΟΚ έχει οριστικά διαμορφωθεί σε ένα κόμμα που υπηρετεί την ολιγαρχία του πλούτου, σε ένα κόμμα που διεκδικεί μερίδιο συμμετοχής στην παγκοσμιοποίηση της βαρβαρότητας».

Ας το σκεφθούν καλύτερα, επομένως, όσοι εργαζόμενοι παραμένουν ακόμη εγκλωβισμένοι στα ψευτοδιλήμματα του «κακού» και «καλού» ΠΑΣΟΚ.

Τα βάρη της κρίσης...

Associated Press

Από το Παρίσι μας ήρθε η διπλανή φωτογραφία και εικονίζει τη διαδήλωση των απεργών εργαζομένων στα καταστήματα «Μαρκς & Σπένσερ», οι οποίοι διεκδικούν αυξήσεις 4,5% στους μισθούς τους. Οι μεγαλομέτοχοι, όμως, της μεγάλης πολυεθνικής μόνον αυξήσεις στους μισθούς δεν έχουν στο μυαλό τους. Ο αυξανόμενος συνεχώς ενδομονοπωλιακός ανταγωνισμός και, επομένως, η ανάγκη διατήρησης και παραπέρα αύξησης των τεράστιων κερδών, επιβάλλουν - μέσα σε συνθήκες επιβράδυνσης της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας γενικότερα οικονομίας - δραστική μείωση του κόστους. Και αυτό σημαίνει πολύ μεγαλύτερη εκμετάλλευση, απολύσεις, πάγωμα μισθών, αν όχι μείωσή τους, κλπ., κλπ. Αλλωστε, με τα επιχειρήματα αυτά η επιχείρηση προχώρησε σε ομαδικές απολύσεις πριν δυο μήνες.

Μα, τι φταίνε οι εργαζόμενοι, ίσως σκεφθείτε, για τον ανταγωνισμό των πολυεθνικών κι όλα τα υπόλοιπα; Απολύτως τίποτε δε φταίνε, βέβαια, αλλά τέτοιες σκέψεις έχουν αξία μόνο σε ριζικά διαφορετικές συνθήκες, π.χ. λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας. Στα πλαίσια των «νόμων της αγοράς» και της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης μία και μοναδική είναι η... αξία: η «ιδιωτική πρωτοβουλία» (διάβαζε: μεγάλο κεφάλαιο) και τα συμφέροντά της.

... στις πλάτες των εργαζομένων

Βέβαια, δεν αποτελεί εξαίρεση η επιχείρηση «Μαρκς & Σπένσερ». Η επιχείρηση μεταφοράς της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων, ώστε να διατηρηθούν αμείωτα τα υπερκέρδη των επιχειρήσεων, έχει πάρει σήμερα μεγάλες διαστάσεις. Καθημερινές είναι οι ανακοινώσεις για χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων από διάφορες πολυεθνικές στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Την ίδια μέρα που οι εργαζόμενοι της «Μαρκς & Σπένσερ» διαδήλωναν, ο γαλλικός όμιλος της «Alcatel» δημοσιοποιούσε - σύμφωνα με τις σχετικές δηλώσεις του προέδρου του στην εφημερίδα «Wall Street Journal» - την πρόθεσή του να πωλήσει ή να κλείσει τα περισσότερα από τα 120 εργοστάσιά του. Και δεν αναφέρεται, βέβαια, τίποτε στο δημοσίευμα για την τύχη των 110.000 εργαζομένων στον όμιλο, αλλά την ίδια στιγμή η διεύθυνση της επιχείρησης έκανε πρόταση για «εθελούσια έξοδο» σε 9.000 εργαζομένους της στις ΗΠΑ, ενώ γαλλικές πηγές προέβλεπαν ότι η αναδιάρθρωση της επιχείρησης στη Γαλλία θα οδηγήσει στην απώλεια τουλάχιστον 1.000 ακόμη θέσεων εργασίας.

Να ξεκουμπιστούν από τα Βαλκάνια

Το φέρνουν από 'δω, ΝΑΤΟικοί και ΕΕ, το σπρώχνουν από 'κει όλο και πιο κοντά έρχεται ο κίνδυνος, όλο και πιο επίκαιρη γίνεται η όξυνση, όλο και ακούγεται πλέον πιο συχνά και στα φανερά η πιθανότητα αλλαγής των συνόρων στα Βαλκάνια...

Λίγες μέρες πριν κυριολεκτικά ανέλαβαν να φυγαδεύσουν τους Αλβανούς αυτονομιστές από το Αρατσίνοβο και να τους πάνε εξίμισι χιλιόμετρα παραδίπλα, μαζί με τον οπλισμό τους, για να μπορούν από εκεί να συνεχίσουν την πρόκληση των εντάσεων, που με τη σειρά τους θα φέρουν τάχα «αντικειμενικά» την πρόκληση της στρατιωτικής επέμβασης, που, καθόλου τυχαία, την εύχονται πλέον τόσο οι κυβερνητικοί της ΠΓΔΜ όσο και οι Αλβανοί αυτονομιστές.

Και αφού αυτό το κατοχύρωσαν πάνω στο αίμα του λαού της γειτονικής χώρας και είναι έτοιμοι για τη νέα κατοχή, τώρα δεν τους φτάνει και πιέζουν όχι μόνο να φέρουν αυτό το λαό «στα γόνατα» και υποταγμένο στις επιθυμίες τους, αλλά και τους γύρω λαούς τρομοκρατημένους από τα σχέδιά τους. Για παράδειγμα ο Φ. Λεοτάρ, ο Γάλλος πολιτικός που χρεώθηκε από την ΕΕ σαν ειδικός απεσταλμένος στην ΠΓΔΜ, πριν ακόμα πατήσει το πόδι του στη γειτονική χώρα, έριξε βόμβα μεγατόνων που «καρφώνει» και τις διαθέσεις του ιμπεριαλιστικού οργανισμού.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ είπε αυτό που όλοι από την αρχή είχαν στο μυαλό τους ή εκβίαζαν πίσω από τις κλειστές πόρτες, αλλά ποτέ δεν το ομολογούσαν ανοιχτά. Ζήτησε διάλογο της κυβέρνησης με τους αυτονομιστές έτσι που σιγά - σιγά αυτοί που μέχρι χτες στα ανοιχτά ήταν οι «επικίνδυνοι τρομοκράτες» τώρα να αποκτήσουν οντότητα και διεκδικώντας να διεκδικούν ταυτόχρονα τις ΝΑΤΟικές επιθυμίες. Ακόμα και όταν δε συμπίπτουν οι διεκδικήσεις, «η δουλιά γίνεται», αφού οι ΝΑΤΟικοί θα παραμένουν οι προνομιούχοι «διαιτητές» - ρυθμιστές των εξελίξεων. Μήπως δεν είδαμε «το έργο» στο Ραμπουιγιέ όταν ξαφνικά η Ολμπράιτ συνομιλούσε - σχεδίαζε μόνο με τους απεσταλμένους του UCK και μετά άρχισε ο βρώμικος πόλεμος;

Ταυτόχρονα, ξετρυπώνουν πάλι την υπόθεση της αλλαγής των συνόρων. Λες και είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως μια τέτοια εξέλιξη είναι η κλωστή που αρχίζει να ξηλώνει το «στάτους κβο» των Βαλκανίων και πλέον δρομολογούνται ανεξέλεγκτες καταστάσεις και ποικίλες διεκδικήσεις.

«Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται...» και είναι φυσικό ο ιμπεριαλισμός να επιδιώκει την «αναμπουμπούλα» στην περιοχή. Δεν τον έπιασε ποτέ ο πόνος για τις χαμένες ανθρώπινες ζωές ούτε για τις τεράστιες υλικές ζημιές που προκαλεί αρκεί να προωθούνται οι επιδιώξεις του. Εκείνος που εναποθέτει ελπίδες στη μια ή στην άλλη ιμπεριαλιστική πολιτική ή στον τρόπο που εμφανίζονται τάχα «υπέρ της ειρήνης» είναι πάντα ο χαμένος.

Μοναδική ελπίδα για τους λαούς της περιοχής είναι η ενεργός μαζική δράση για να ξεκουμπιστούν από τα Βαλκάνια και το ΝΑΤΟ και η ΕΕ και οι ΗΠΑ και τα σχέδιά τους. Η παραμονή τους, αλλά και το διαρκές «ανακάτεμά τους» στην περιοχή μόνο δεινά και πολέμους προκαλεί.

Στη Χάγη...

-- Δικαστή,

πες μου τι κάνεις

άλλος φταίει

κι άλλον πιάνεις,

άλλος έπραξε

το κρίμα

και εσύ βουτάς

το θύμα;

* * *

-- Ετσι γίνεται

πια τώρα