Το φέρνουν από 'δω, ΝΑΤΟικοί και ΕΕ, το σπρώχνουν από 'κει όλο και πιο κοντά έρχεται ο κίνδυνος, όλο και πιο επίκαιρη γίνεται η όξυνση, όλο και ακούγεται πλέον πιο συχνά και στα φανερά η πιθανότητα αλλαγής των συνόρων στα Βαλκάνια...
Λίγες μέρες πριν κυριολεκτικά ανέλαβαν να φυγαδεύσουν τους Αλβανούς αυτονομιστές από το Αρατσίνοβο και να τους πάνε εξίμισι χιλιόμετρα παραδίπλα, μαζί με τον οπλισμό τους, για να μπορούν από εκεί να συνεχίσουν την πρόκληση των εντάσεων, που με τη σειρά τους θα φέρουν τάχα «αντικειμενικά» την πρόκληση της στρατιωτικής επέμβασης, που, καθόλου τυχαία, την εύχονται πλέον τόσο οι κυβερνητικοί της ΠΓΔΜ όσο και οι Αλβανοί αυτονομιστές.
Και αφού αυτό το κατοχύρωσαν πάνω στο αίμα του λαού της γειτονικής χώρας και είναι έτοιμοι για τη νέα κατοχή, τώρα δεν τους φτάνει και πιέζουν όχι μόνο να φέρουν αυτό το λαό «στα γόνατα» και υποταγμένο στις επιθυμίες τους, αλλά και τους γύρω λαούς τρομοκρατημένους από τα σχέδιά τους. Για παράδειγμα ο Φ. Λεοτάρ, ο Γάλλος πολιτικός που χρεώθηκε από την ΕΕ σαν ειδικός απεσταλμένος στην ΠΓΔΜ, πριν ακόμα πατήσει το πόδι του στη γειτονική χώρα, έριξε βόμβα μεγατόνων που «καρφώνει» και τις διαθέσεις του ιμπεριαλιστικού οργανισμού.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ είπε αυτό που όλοι από την αρχή είχαν στο μυαλό τους ή εκβίαζαν πίσω από τις κλειστές πόρτες, αλλά ποτέ δεν το ομολογούσαν ανοιχτά. Ζήτησε διάλογο της κυβέρνησης με τους αυτονομιστές έτσι που σιγά - σιγά αυτοί που μέχρι χτες στα ανοιχτά ήταν οι «επικίνδυνοι τρομοκράτες» τώρα να αποκτήσουν οντότητα και διεκδικώντας να διεκδικούν ταυτόχρονα τις ΝΑΤΟικές επιθυμίες. Ακόμα και όταν δε συμπίπτουν οι διεκδικήσεις, «η δουλιά γίνεται», αφού οι ΝΑΤΟικοί θα παραμένουν οι προνομιούχοι «διαιτητές» - ρυθμιστές των εξελίξεων. Μήπως δεν είδαμε «το έργο» στο Ραμπουιγιέ όταν ξαφνικά η Ολμπράιτ συνομιλούσε - σχεδίαζε μόνο με τους απεσταλμένους του UCK και μετά άρχισε ο βρώμικος πόλεμος;
Ταυτόχρονα, ξετρυπώνουν πάλι την υπόθεση της αλλαγής των συνόρων. Λες και είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως μια τέτοια εξέλιξη είναι η κλωστή που αρχίζει να ξηλώνει το «στάτους κβο» των Βαλκανίων και πλέον δρομολογούνται ανεξέλεγκτες καταστάσεις και ποικίλες διεκδικήσεις.
«Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται...» και είναι φυσικό ο ιμπεριαλισμός να επιδιώκει την «αναμπουμπούλα» στην περιοχή. Δεν τον έπιασε ποτέ ο πόνος για τις χαμένες ανθρώπινες ζωές ούτε για τις τεράστιες υλικές ζημιές που προκαλεί αρκεί να προωθούνται οι επιδιώξεις του. Εκείνος που εναποθέτει ελπίδες στη μια ή στην άλλη ιμπεριαλιστική πολιτική ή στον τρόπο που εμφανίζονται τάχα «υπέρ της ειρήνης» είναι πάντα ο χαμένος.
Μοναδική ελπίδα για τους λαούς της περιοχής είναι η ενεργός μαζική δράση για να ξεκουμπιστούν από τα Βαλκάνια και το ΝΑΤΟ και η ΕΕ και οι ΗΠΑ και τα σχέδιά τους. Η παραμονή τους, αλλά και το διαρκές «ανακάτεμά τους» στην περιοχή μόνο δεινά και πολέμους προκαλεί.
Feeds
Λύση μέχρι τα τέλη του 2002 προβλέπουν οι Γερμανοί 
