Eurokinissi

Η Ελληνική Προεδρία αναλαμβάνει να προωθήσει την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ προς όφελος της κερδοφορίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων

Οι προτεραιότητες της Ελληνικής Προεδρίας είναι προτεραιότητες της ΕΕ, τις καθορίζουν η στήριξη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, που προϋποθέτει την ένταση των αντιλαϊκών μέτρων. Η Ελληνική Προεδρία καλείται να ισορροπήσει μεταξύ ισχυρών αντιθέσεων που εκδηλώνονται εντός ΕΕ, ειδικά στο θέμα της τραπεζικής ενοποίησης και των μηχανισμών εποπτείας των τραπεζών, αλλά και στα θέματα της Ενέργειας. Ταυτόχρονα, καλείται να δράσει αντιπαραθετικά ή διαμεσολαβητικά στις κόντρες ευρωενωσιακών μονοπωλίων με αυτά άλλων περιοχών.

Το αν θα τα καταφέρει, αν οι θέσεις που παίρνει εξυπηρετούν ποια προτάγματα ποιων δυνάμεων της ΕΕ στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, φαίνεται ότι απασχολούν (και) αναλυτές στο εξωτερικό.

Ενδεικτικά δημοσίευμα της γερμανικής «Frankfurter Allgemeine Zeitung» κριτικάρει τον Ελληνα πρωθυπουργό ότι «στις απαρχές της κρίσης ακολούθησε μια μη εποικοδομητική πολιτική». Κριτικάρει επίσης τον αντιπρόεδρο Ευ. Βενιζέλο που ζητά μεν «περισσότερη Ευρώπη», αλλά κατά την εφημερίδα «δεν μίλησε, ωστόσο, για την εκχώρηση κρατικής κυριαρχίας σε μια ΕΕ με περισσότερες αρμοδιότητες. Δεν μίλησε επίσης για την αναγκαία συμπλήρωση ενός ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Αντίθετα, αγωνίζεται για να αποδυναμώσει σε καθοριστικά σημεία τον έλεγχο των ανώτερων θεσμικών οργάνων επί της Αθήνας. Ο Βενιζέλος είναι εκπρόσωπος εκείνης της πολιτικής που θέλει να αποδυναμώσει τις αρμοδιότητες της τρόικας», παρατηρεί η εφημερίδα, σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι το αξίωμα για «περισσότερη Ευρώπη» προϋποθέτει περιορισμό των εξουσιών των εθνικών κρατών. Μήνυμα που ίσως δεν απευθύνεται από Φραγκφούρτη προς Αθήνα, αλλά από Βερολίνο προς Παρίσι στις κόντρες της Γερμανίας με Γαλλία και άλλα ισχυρά κράτη της ΕΕ.

Σε κάθε περίπτωση, θεωρείται βέβαιη η συνεισφορά της Ελληνικής Προεδρίας στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων αφού θα διαχειριστεί τις πρωτοβουλίες που αποφασίστηκαν στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής για την παροχή εγγυήσεων για «ζεστό χρήμα». Η Ελληνική Προεδρία αναλαμβάνει να προωθήσει την ευρωενωσιακή αντιλαϊκή πολιτική, στηριγμένη στην αντιδραστική Στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020» και όλες τις αντιλαϊκές συμφωνίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Θα συμβάλει να μεγαλώσει η επιθετικότητα του κεφαλαίου και της ΕΕ ενάντια στους λαούς, επιταχύνοντας τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του χρηματιστικού κεφαλαίου, με την ελεγχόμενη χρεοκοπία τραπεζών, εξαγορές και συγχωνεύσεις, λεηλασία των λαϊκών αποταμιεύσεων. Με ακόμη ασφυκτικότερο έλεγχο της εφαρμογής όλων των αντιλαϊκών συμφωνιών ΕΕ και αστικών κυβερνήσεων. Ακόμη αποφασιστικότερη και ταχύτερη προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Η ανάπτυξη που υπόσχεται είναι καπιταλιστική, πάνω στα ερείπια κατακτήσεων, με στρατιές ανέργων, διαλυμένες εργασιακές σχέσεις. Οδηγός στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης - Προεδρίας θα αποτελέσει το «Σύμφωνο για το ευρώ +», σύμφωνα με το οποίο το «μισθολογικό κόστος» για τα μονοπώλια πρέπει να συγκρίνεται με αυτό των εμπορικών ανταγωνιστών της ΕΕ, όπως της Κίνας και της Ινδίας, φέρνοντας παραπέρα δραματικές περικοπές στους μισθούς, σαρωτικές αλλαγές στα δημόσια ασφαλιστικά συστήματα.

Οι δε εξαγγελίες περί ολοκληρωμένης «Θαλάσσιας πολιτικής της ΕΕ» απηχούν επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης να αναδείξει τη χώρα σε γεωγραφικό κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων, ενεργειακών πόρων και προσώπων, αναβαθμίζοντας το ρόλο της στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη συμμετοχή της στο μοίρασμα της λείας από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την εκμετάλλευση λαών και πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Στο εσωτερικό, και ενόψει εκλογών, είναι σαφές πως η συγκυβέρνηση θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την Ελληνική Προεδρία για να εγκλωβίσει λαϊκές συνειδήσεις, να χειραγωγήσει τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Επιδιδόμενη σε εμπόριο ελπίδας και φόβου, επιχειρεί να ενισχύσει το κλίμα αναμονής για τάχα θετικά αποτελέσματα προερχόμενα από τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής. Να καταδείξει πως κυβέρνηση και πρωθυπουργός έχουν ανακτήσει το χαμένο κύρος εντός της ΕΕ και διαθέτουν διαπραγματευτική ισχύ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύοντας (και) έτσι το διπολικό παιχνίδι και την άσφαιρη αντιπαράθεσή τους.