ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θα διώκονται όσοι «εκθειάζουν»!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στα βασικά μέτρα που περιλαμβάνει το αντιτρομοκρατικό πακέτο που είναι έτοιμο στη Γερμανία (και το οποίο θα «επεκταθεί» στην ΕΕ) περιλαμβάνεται η προσθήκη μιας παραγράφου στον Ποινικό Κώδικα, η οποία επιτρέπει τη δίωξη εκείνων που... εκθειάζουν «τρομοκρατικές» οργανώσεις στο εξωτερικό(!) (έως τώρα προβλέπονταν στο εσωτερικό!). Με άλλα λόγια, όποιος εκφράσει με οποιοδήποτε τρόπο την αλληλεγγύη του υπέρ του αγώνα των Κούρδων, των Παλαιστινίων ή οποιουδήποτε εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, θεωρείται τουλάχιστον συνεργός τρομοκρατών!

Αυτό θα είναι στην πραγματικότητα το νέο τρομοκρατικό πλαίσιο που προβλέπει ο ενιαίος χώρος ασφαλείας της ΕΕ και βέβαια είναι ολοφάνερο ποιους έχει στο στόχαστρο, τους αγώνες των εργαζομένων.

ΥΓ: Ο υπουργός Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλος, παρά τους όποιους φραστικούς λεονταρισμούς περί υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων στο πλαίσιο της «διπλής γλώσσας» του ΠΑΣΟΚ, «ψηφίζει» ναι σε όλα. Και μάλιστα όπως δηλώνει (στην κυριακάτικη «Καθημερινή») «θα ήταν εγωιστικό να μην ανεχόμαστε κάποιους περιορισμούς που ωφελούν το κοινωνικό σύνολο και μάλιστα όταν πρόκειται για προσωρινούς περιορισμούς». Ωστε είναι απαράδεκτος εγωισμός να υπερασπίζονται οι λαοί τα δικαιώματα που με αίμα και αγώνες έχουν κατακτήσει;

Καθεστωτική σκλήρυνση

Αν προκύπτει κάτι από τη σκόπιμα θορυβώδη κόντρα μεταξύ κυβέρνησης και ΝΔ με αφορμή τις δικαστικές διώξεις για την υπόθεση του Κτηματολογίου, αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός, πως οι σκηνοθετημένες εν πολλοίς δικομματικές αυτές κοκορομαχίες χρησιμοποιούνται τόσο για δημιουργία εντυπώσεων, όσο και για να διαχυθούν παντού οι -αδιαμφισβήτητες- ευθύνες που υπάρχουν. Για τα όσα έχουν γίνει και όπως αυτά έγιναν μέχρι τώρα για το Κτηματολόγιο τις εγκληματικές ευθύνες έχει η κυβέρνηση, η οποία βέβαια, ως συνήθως, δεν τις αναλαμβάνει. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ευθύνες που «προσωποποιούνται» στον Κ. Λαλιώτη. Από την άλλη, η ηγεσία της ΝΔ συμπεριφέρεται υποκριτικά, γιατί εξ αρχής συμφωνούσε με την πολιτική και τα μέτρα της κυβέρνησης και στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Τώρα, όσον αφορά τα περί «διάκρισης εξουσιών» και τα φληναφήματα του Δ. Ρέππα ότι «κάθε εξουσία είναι αυτόνομη», αυτά είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Γεγονός, πάντως, είναι ότι η κυβέρνηση Σημίτη έχει υποστεί μια καθεστωτική σκλήρυνση, κυρίως απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα. Αρκεί να θυμίσουμε πού γράφει τις δικαστικές αποφάσεις για το οικογενειακό επίδομα, τις μη αρεστές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, κλπ. κλπ.

Διάλεξε το «αφεντικό» σου!

«Θέση» στα στρατόπεδα που διαμορφώνονται στο πλαίσιο της νέας τάξης πραγμάτων του τρόμου σπεύδουν να πάρουν αρκετοί από το εγχώριο πολιτικό προσωπικό. Μάλιστα δε διστάζουν να καλλιεργούν το έδαφος για το νέο «διχασμό», ο οποίος θα γίνει στη βάση: «φίλος των ΗΠΑ» ή «φίλος της ΕΕ». Με άλλα λόγια: «Είμαστε όλοι Αμερικανοί ή είμαστε όλοι, πρώτα, Ευρωπαίοι». Στην πραγματικότητα το δίλημμα που βάζουν ενώπιον του λαού είναι να διαλέξουν ποιο αφεντικό θέλουν να τους καταδυναστεύει και τρομοκρατεί. Αυτό, πάντως, που θέλουν οι «φιλοευρωπαίοι» είναι να αναβαθμίσει η ΕΕ το ρόλο της ως παγκόσμιου χωροφύλακα. Ακρως αποκαλυπτικά τα όσα είπε ο Μιχ. Λιάπης σε πρόσφατη συνέντευξή του. Είπε συγκεκριμένα: «Σήμερα, αντίθετα, καλείται (σσ η ΕΕ) να εμπλακεί περισσότερο στις παγκόσμιες υποθέσεις. Και να αυτονομηθεί πολιτικά και στρατιωτικά. Να αποκτήσει δηλαδή δική της εξωτερική πολιτική και δικές της αποκλειστικά δυνάμεις ασφαλείας. Και γιατί όχι, στην κοινή προσπάθεια με την Αμερική για την πάταξη της τρομοκρατίας να διαπραγματευτεί, με την καλή έννοια του όρου, το διαχωρισμό των ζωνών επιρροής καθεμίας σε παγκόσμια κλίμακα»! Κυνικός, αλλά ειλικρινής.

Υποπτο προσχέδιο

Η κυβερνητική συνταγή για την κατάρτιση του κρατικού προϋπολογισμού δεν είναι άγνωστη. Η «εντός ΟΝΕ» εποχή και η ενσωμάτωση στα δεδομένα της ζώνης του ευρώ προϋποθέτει ότι οι συντάκτες του οφείλουν να κινούνται στη λογική των αναδιαρθρώσεων και της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Οπερ μεθερμηνευόμενο, σημαίνει, συγκεκριμένες νεοφιλελεύθερες επιλογές και αντιλαϊκές ρυθμίσεις, για τις κρατικές δαπάνες και τα έσοδα. Τα έσοδα πρέπει πάντα να εξασφαλίζονται από την όλο και μεγαλύτερη οικονομική αφαίμαξη των μόνιμων φοροθυμάτων της δημοσιονομικής πολιτικής, δηλαδή των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων αυτοαπασχολούμενων. Στο σκέλος των δαπανών, η ρετσέτα υπαγορεύει τη διεύρυνση της απαράδεκτης πολιτικής, που θέλει τα κονδύλια για τομείς, όπως η Παιδεία, η Υγεία, η Κοινωνική Ασφάλιση κ.ο.κ., σταδιακά να μην καλύπτουν ούτε στοιχειωδώς τις ανάγκες που υπάρχουν για δημόσια υγεία, παιδεία και κοινωνική ασφάλιση. Με τον τρόπο αυτό, εξασφαλίζονται ...πόροι, που δίνονται με τη μορφή διαφόρων ενισχύσεων στους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου, στα πλαίσια της ενίσχυσης της περιβόητης ιδιωτικής πρωτοβουλίας και των επενδύσεων.

Ολες οι παραπάνω συνθήκες τηρούνται απαρέγκλιτα και στο κείμενο προϋπολογισμού που ενέκρινε προχτές το υπουργικό συμβούλιο. Το «νέο» της υπόθεσης είναι ότι η κυβέρνηση ΔΕΝ ενέκρινε προϋπολογισμό, αλλά προσχέδιο προϋπολογισμού, το οποίο, μάλιστα, συνοδεύεται και από ...«εναλλακτικό σενάριο». Οσοι βιάστηκαν να διατυπώσουν τη γνώμη ότι «κάποιο λάκκο έχει η φάβα», έχουν απόλυτο δίκιο. Η προσπάθεια της κυβέρνησης, να έχει «λυμένα χέρια» μέχρι την οριστική κατάρτιση του προϋπολογισμού, είναι σαφής. Οπως σαφέστατη είναι και η τάση που εμφανίζεται τις τελευταίες μέρες, για συνεχείς επικλήσεις των επιπτώσεων που θα υπάρχουν στην ελληνική οικονομία από την προοπτική οικονομικής κρίσης στις ΗΠΑ και σε χώρες της Ευρώπης. Μια προοπτική, που, αν και δεν έχει σχεδόν καμιά σχέση, συνδέεται με το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης του Σεπτέμβρη.

Για τους εργαζόμενους πρέπει να είναι ξεκάθαρο: Οσο πιο δύσκολα θα λέει η κυβέρνηση πως είναι τα πράγματα, τόσο περισσότερο θα κλιμακώνονται οι αντιλαϊκές επιλογές της οικονομικής πολιτικής, όπως απεικονίζονται στον κρατικό προϋπολογισμό. Οι αρμόδιοι, από την πρώτη κιόλας μέρα, τεστάρουν τις αντοχές και τις ανοχές των εργαζομένων. Αρχισαν με το οικογενειακό επίδομα και προς τους δύο συζύγους, που ενώ θεωρούνταν βέβαιο ότι θα δοθεί, άρχισαν ήδη τα «ήξεις - αφήξεις». Θα ακολουθήσουν τα θέματα της εισοδηματικής πολιτικής, της τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας, των κονδυλίων για τα ασφαλιστικά ταμεία και πάει λέγοντας. Το μόνο βέβαιο αυτή τη στιγμή είναι ότι το εύρος του θράσους και της επιθετικότητας των κυβερνώντων ενάντια στα λαϊκά στρώματα θα εξαρτηθεί άμεσα από τη στάση που θα κρατήσουν και τον τρόπο που θα αντιδράσουν απέναντι στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις όλοι όσοι πλήττονται από τις συγκεκριμένες πολιτικές...

Οχι στον Αρη

Φόρα ο Κόσμος

έχει πάρει

και προγκάει

παντού τον Αρη,

του πετάει

πέτρες ξύλα

«φτου - του λέει -

παλιοξεφτίλα»

ο ντουνιάς

όλος τον φτύνει

και υμνεί