Κατά τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλο (ΝΕΤ, «Πρώτη Γραμμή») ανάμεσα στα «αρνητικά δεδομένα στην πολιτική πραγματικότητα που ζει ο απλός πολίτης» βρίσκεται η εισοδηματική ανισότητα, δηλαδή «ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις διάχυσης του συλλογικού πλούτου σε όλους αναλογικά και με αντίστοιχες πολιτικές», όπως επίσης και «η μη ορθολογική αξιοποίηση των εθνικών και κοινοτικών πόρων» που «δεν αξιοποιήθηκαν ορθολογικά, με αποτέλεσμα, σε όλους τους τομείς - Υγεία, Παιδεία, περιφέρεια, προστασία περιβάλλοντος, κοινωνική πολιτική - να έχουμε τραγική έλλειψη σε στοιχειώδεις υποδομές».

Δε χρήζει εκτενούς σχολιασμού το προφανές της αυταπάτης ότι σε συνθήκες άγριου καπιταλισμού ο συλλογικός (;) πλούτος δύναται να διαχυθεί σε όλους (;) αναλογικά ή ότι το πρόβλημα με τους πόρους συνίσταται σε κακή αξιοποίησή τους και όχι στην αναμενόμενη σ' αυτές τις συνθήκες αξιοποίησή τους υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Οσο κυρίως η άποψη του Ν. Κωνσταντόπουλου για το πώς επιλύονται τα κοινωνικά προβλήματα, η οποία έχει ως εξής:

«Γι' αυτό, για μένα, μία θα ήταν η ιστορική συμβολή, για ένα κόμμα κυβερνητικό, για έναν Πρωθυπουργό, για μια κυβερνητική παράταξη. Μία είναι η ιστορική συμβολή στην πρόοδο του τόπου. Η διαρθρωτική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Το εκλογικό σύστημα επηρεάζει το κομματικό σύστημα. Το κυβερνητικό μοντέλο της απόλυτης πλειοψηφίας επηρεάζει τη λειτουργία της Βουλής, τη λειτουργία της νομοθεσίας».

Πολλές φορές εκφρασμένη η άποψη αυτή του πρώην προέδρου του ΣΥΝ που θεωρεί περίπου πανάκεια ένα σύστημα όπου την κυβερνητική πλειοψηφία θα συνθέτουν περισσότερα του ενός κόμματα. Αποψη που επιμένει να αγνοεί τη διεθνή εμπειρία, το μοντέλο που προτείνει απέτυχε παταγωδώς να ικανοποιήσει έστω κατ' ελάχιστο λαϊκές προσδοκίες που καλλιέργησε σε άλλες χώρες. Αλλά κυρίως επιμένει να αγνοεί το αυτονόητο, ότι δεν μπορείς σε επίπεδο οικονομίας να έχεις καπιταλισμό και να ισχυρίζεσαι ότι αρκεί να διαχυθούν οι κυβερνητικές ευθύνες σε περισσότερα κόμματα για να εφαρμόσεις ...φιλολαϊκή πολιτική.

Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, που συνέβαλε όσο κανένας στην ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης, εδώ και χρόνια κάνει καριέρα και είναι πλασιέ διαφόρων προϊόντων.

Οταν δεν αρθρογραφεί ή δίνει ακριβοπληρωμένες διαλέξεις όπου αναδεικνύει την ανωτερότητα του καπιταλισμού, πλασάρει πίτσες και πρόσφατα έγινε γνωστό ότι συμμετέχει σε διαφημιστική καμπάνια μεγάλης, υψηλών προδιαγραφών και ...πορτοφολιών, εταιρείας. Η εταιρεία αυτή ειδικεύεται σε δερμάτινα είδη, τσάντες, αξεσουάρ και ο Γκόρμπι φωτογραφίζεται στο Βερολίνο, σε απομεινάρια του τείχους, για να γίνονται και οι ανάλογοι συνειρμοί. Φαίνεται ότι του Μιχαήλ δεν του φτάνουν τα όσα έχει κερδίσει με την ...πένα του και για να καλύψει τις ...ανάγκες του, γίνεται και ...μοντέλο. Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι η λεμονόκουπα, όταν τη στύψεις πολύ, μετά είναι για πέταμα.

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ο παγκόσμιος μεγιστάνας των ΜΜΕ. Ο λόγος για τον Αυστραλιανό 76χρονο Ρούπερτ Μέρντοχ, που ήρθε και πάλι στο προσκήνιο μετά την πρόσφατη εξαγορά της Γουόλ Στριτ Τζέρναλ, με το ποσό των 5,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Εχει στην κατοχή του (ελέγχοντας την πλειοψηφία των μετοχών) πάνω από 200 έντυπα και τηλεοπτικά δίκτυα σε όλο τον κόσμο. Του ανήκουν από την «ελαφριά» βρετανική «Σαν» μέχρι τους «βαριούς» «Τάιμς» και τη «Νιου Γιορκ Ποστ» και τα τηλεοπτικά δίκτυα «Φοξ» και «Σκάι» όπως και πολλοί σταθμοί σε όλες τις ηπείρους, συνδρομητική και δορυφορική τηλεόραση. Επίσης, κινηματογραφικές εταιρείες, εκδοτικά, προϊόντα ίντερνετ και άλλες ...επενδύσεις.

Το χρήμα γενικώς ρέει άφθονο και βέβαια ο εν λόγω καπιταλιστής παίζει σε πολλά ταμπλό, ασκεί πιέσεις και διαμορφώνει καταστάσεις, στηρίζοντας πάντα τους ιμπεριαλιστικούς στόχους.