Στη συνέχεια πάνω στο αντιασφαλιστικό οικοδόμημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ πρόσθεσε τα δικά του ανοσιουργήματα. Ο νόμος 3029/2002 (νόμος Ρέππα) ήταν το τελευταίο του κατόρθωμα. Με αυτόν μειώθηκαν οι συντάξεις σε ΔΕΚΟ, δημόσιο, τράπεζες και αυξήθηκαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Με τον ίδιο νόμο δημιουργήθηκε το κατάλληλο αντιασφαλιστικό πλαίσιο για παραπέρα παρεμβάσεις, μέσα από την ένταξη στο ΙΚΑ και την ισοπεδωτική ενοποίηση προς τα κάτω των επικουρικών ταμείων. Δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για την ιδιωτικοποίηση μέρους της κοινωνικής ασφάλισης με τα επαγγελματικά ταμεία.

Ακριβώς αυτό το πλαίσιο αξιοποιεί σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ και τρανταχτό παράδειγμα είναι ο νόμος της για το ασφαλιστικό των τραπεζών. Η κοινή τους πορεία λοιπόν δεν είναι περίεργη. Οπως δεν είναι περίεργο το ότι χρησιμοποιούν τα ίδια επιχειρήματα. Το «δημογραφικό», τα «ελλείμματα», η «βιωσιμότητα» είναι οι αλαλαγμοί που εκτοξεύουν τα στελέχη και των δύο κομμάτων. Από εδώ και οι ταυτόσημες «λύσεις» που προτείνουν και προωθούν. Και δεν κρύβουν ότι θεωρούν και τα δύο την κοινωνική ασφάλιση ως εμπόδιο στο δρόμο προς την «ανταγωνιστικότητα», την οποία έχουν από κοινού ανακηρύξει σε εθνικό στόχο.

Ξεσπάθωσε και πάλι τις προάλλες ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος, καταγγέλλοντας κρίση κοινωνικής συνοχής, αδιέξοδα στο πολιτικό σύστημα, επιβολή διαπλοκής, αποδόμηση εκπαιδευτικού συστήματος... Στο διά ταύτα ωστόσο, περί του τι πρέπει να γίνει, αποφάνθηκε πως χρειάζονται διαφορετικοί τρόποι άσκησης της πολιτικής για την ανακοπή της πτωτικής πορείας του επιπέδου της ελληνικής δημοκρατίας! Ο,τι δηλαδή προτείνει συνολικά η ηγεσία του ΣΥΝ, ένα εναλλακτικό μοντέλο διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομίας, χωρίς αυτή να θίγεται ως τέτοια στο παραμικρό. Ο Ν. Κωνσταντόπουλος προέτρεψε μάλιστα τη σύγχρονη αριστερά να επιδιώξει μετασχηματισμούς στο πολιτικό σύστημα και στη λειτουργία της οικονομίας. Κάτι μας λέει βέβαια πως τέτοιου τύπου μετασχηματισμούς πρώτοι θα τους χειροκροτήσουν οι κεφαλαιοκράτες. Οπως συνέβη στην Ιταλία. Ο πρόεδρος των εκεί βιομηχάνων τάχτηκε αναφανδόν υπέρ του «κεντροαριστερού» σχήματος που διακηρύττει εναλλακτική διαχείριση. Κάτι παραπάνω θα ξέρει. Καιρός να μάθουν και στην Ελλάδα τα φτωχά λαϊκά στρώματα τι καπνό φουμάρουν όσοι του καλλιεργούν ψευδαισθήσεις περί τρίτων, εναλλακτικών δρόμων, αλλά πάντα στο πλαίσιο του συστήματος και χωρίς να θιγεί στο παραμικρό η εξουσία της ολιγαρχίας...

Η Ε.Χ., φοιτήτρια, δουλεύει στο κέντρο τηλεφωνικής εξυπηρέτησης του ΟΤΕ με οκτάμηνη σύμβαση εργασίας και μερική απασχόληση - 3 ώρες και 36 λεπτά καθημερινά. Τα λεφτά ελάχιστα και η καταπάτηση και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων συστηματική. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν τηρείται ούτε καν το 15λεπτο διάλειμμα ανά δύο ώρες για όσους δουλεύουν σε κομπιούτερ, όπως επιβάλλει η εργατική νομοθεσία.

Πριν από λίγο καιρό, η εν λόγω εργαζόμενη τόλμησε να αφήσει πάνω στο γραφείο της το «Ριζοσπάστη». Γι' αυτήν την «αποτρόπαια πράξη της» την ...κατακεραύνωσε ο συγκροτηματάρχης του κέντρου. Μάλιστα, σε έντονη διαμαρτυρία συνδικαλιστή της ΕΣΚ ΟΤΕ, ο ίδιος απάντησε ότι η εντολή για την απαγόρευση είναι δικής του εμπνεύσεως και απείλησε ότι θα απαγορεύσει και τη συνδικαλιστική δράση στους χώρους δουλιάς. Λίγες μέρες μετά, η ίδια εργαζόμενη υποπίπτει στο ίδιο «παράπτωμα», αφήνοντας ένα τεύχος της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» πάνω στο γραφείο, με αποτέλεσμα να κληθεί σε απολογία. Ο αναπληρωτής τμηματάρχης τής επισήμανε ότι η απαγόρευση ακόμα και της ύπαρξης τέτοιων - προφανώς επικίνδυνων για το σύστημα - εντύπων οφείλεται σε λόγους ομοιομορφίας κι όταν υπάρχουν στιγμές που δεν έχει δουλιά, ας κοιτάει τα πουλιά έξω από το παράθυρο!

Φυσικά, τα προηγούμενα δεν εμποδίζουν την εργοδοσία να φορτώνει τους εργαζόμενους με το διάβασμα εγκυκλίων, που, εκτός των ζητημάτων λειτουργίας, αποθεώνουν την ανταγωνιστικότητα και άλλες ...αξίες του κεφαλαίου. Συμπέρασμα: Το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων και η ένταση της εργοδοτικής τρομοκρατίας πάνε αντάμα.